Μ Η Ν Υ Μ Α τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου, Π ρ ό ς τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν, ἐπί τῇ Εὐλογητῇ Ἐπισκέψει εἰς Χίον τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κων/πόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

September 1, 2015, 5:49 am

≫ Next: Ο παπα Στρατής δεν μένει πια εδώ.... από σήμερα στην Αγκαλιά των ουρανών

≪ Previous: ΖΗΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΤΟΥ ΚΕ.Θ.Ε.Α ΣΤΗ ΧΙΟ

$

0

0

Ἀριθμ. Πρωτ. 1.782

Ἀριθμ. Διεκπ. 796

Ἐν Χίῳ τῇ 31ῃ Αὐγούστου 2015

Κατάθεσις Τιμίας Ἐσθῆτος Ὑπεραγίας Θεοτὀκου

Μ Η Ν Υ Μ Α

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν

κ. Μάρκου,

Π ρ ό ς

τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν,

ἐπί τῇ Εὐλογητῇ Ἐπισκέψει εἰς Χίον

τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κων/πόλεως,

Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

Κυρίου Κυρίου Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ 

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν, ἡ ἁγιοτόκος καί μυρίπνοος, κατόπιν τῆς Εὐλογίας τοῦ Θεοῦ, θά ὑποδεχθῇ τήν 11ην Σεπτεμβρίου 2015, μέ αἰσθήματα βαθυτάτου σεβασμοῦ καί ψυχικῆς ἀνατάσεως, τόν Πατριάρχην τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων, τόν λυχνοστάτην ἀπό τό ἀείφωτον Φανάριον, τόν φιλάνθρωπον Πατέρα καί Δεσπότην.

Ἔρχεται ὁ Πρωτόθρονος τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τήν ἱστορικήν Ἱεράν Μητρόπολίν μας μετά τῆς τιμίας Συνοδείας Του, ἀποτελουμένης ἀπό ἐξέχοντας διαπρεπεῖς Ἱεράρχας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, διά νά προστῇ τοῦ πανδήμου Ἑορτασμοῦ τῆς Συνάξεως πάντων τῶν Ἁγίων τῆς Χίου, διά νά προσφέρῃ ἐκ τῆς ἀγαπώσης καρδίας Του πλουσίαν τήν Εὐλογίαν Του, διά νά μᾶς φέρῃ τήν Χάρι τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, διά νά μᾶς μεταδώσῃ εἰς τούς δυσκόλους αὐτούς καιρούς τήν ἐνίσχυσιν καί τήν παρηγορίαν.

Διά τοῦτο προτρέπομεν ἅπαντα τόν πιστόν Λαόν τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως νά συμμετάσχωμεν ὅλοι θριαμβευτικῶς εἰς τήν Ἐπίσημον ὙποδοχήνΑὐτοῦ, ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθῇ εἰς τήν πλατεῖαν «Βουνακίου» τήν Παρασκευήν 11ην Σεπτεμβρίου 2015 καί ὥραν 17.30΄, ὡς καί εἰς τήν ὑπ’ Αὐτοῦ τελεσθησομένην Πατριαρχικήν Θείαν Λειτουργίανεἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Χίου τήν Κυριακήν 13ην Σεπτεμβρίου, ὅπου ἡ προσέλευσις πρέπει νά εἶναι ἀπ’ ἀρχῆς τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί συμμετοχῆς, εἰ δυνατόν, εἰς τήν Θείαν Κοινωνίαν.

Ἐπίσης, τό Σάββατον 12ην Σεπτεμβρίου καί ἀπό ὥρας 11ης ἕως 13ης μεσημβρινῆς δύνασθε νά προσέλθητε εἰς τά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, προκειμένου νά λάβητε τήν Εὐλογίαν τοῦ Σεπτοῦ ἡμῶν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.

Ταῦτα γνωρίζοντες ὑμῖν ἐν ψυχικῇ ἀγαλλιάσει καί εὐφροσύνῃ καρδίας καί προτρέποντες ἅπαντας διά τήν ὁμόθυμον συμμετοχήν πάντων ὑμῶν, διατελοῦμεν μετά πατρικῶν εὐχῶν. 

+ Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ΜΑΡΚΟΣ

---

Ο παπα Στρατής δεν μένει πια εδώ.... από σήμερα στην Αγκαλιά των ουρανών

September 3, 2015, 11:30 am

≫ Next: Νέες Χιακές Εκδόσεις Δημητρίου Διον. Μελαχροινούδη: "Η ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ"

≪ Previous: Μ Η Ν Υ Μ Α τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου, Π ρ ό ς τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν, ἐπί τῇ Εὐλογητῇ Ἐπισκέψει εἰς Χίον τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κων/πόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

$

0

0

Ο πατέρας Ευστράτιος Δήμου - "Παπά Στρατής" - η ψυχή της "Αγκαλιάς"έχασε τη μάχη ... δεν μένει πια εδώ... αφήνει όμως σημαντική παρακαταθήκη.

Στις 25 Αυγούστου ο παπα Στρατής έγραφε: 

"Αγαπητοί φίλοι και φίλες,σήμερα φεύγω στο νοσοκομείο για το καινούργιο πρόβλημα καρκίνου που μου βρήκαν. Παρακαλώ πολύ για μια προσευχή και πιστεύω ότι γρήγορα θα γυρίσω δυνατός κοντά σας.Σας ευχαριστώ όλους και ιδιαίτερα τους ενορίτες μου για την αγάπη και την συμπαράσταση που μου δείχνουν. Επίσης,θέλω να σας πω ότι οι άνθρωποι του κόσμου,οι άνθρωποι του πολέμου,τα παιδιά που αναζητούν την ελπίδα είναι αδέρφια μας και η Αγκαλιά θα συνεχίσει να βρίσκεται κοντά τους και να τους δίνει την ελπίδα για την επόμενη μέρα.Σας προτρέπω να αγωνίζεστε όσο μπορείτε καθημερινά,για την ειρήνη και την αγάπη.Μόνο έτσι λεγόμαστε άνθρωποι."

Τα λόγια του θα μας συντροφεύουν, το έργο του παράδειγμα προς μίμηση.

Έφυγε σε ηλικία 57 ετών

Ο Δημήτρης Τερζής (efsyn,gr) αναφέρει: 

«Μόλις ανέβω στην Αθήνα θα τα πούμε από κοντά». Έτσι κλείσαμε το τηλέφωνο την προηγούμενη εβδομάδα με τον παπά Στρατή, τον ιερέα-προστάτη των προσφύγων της Λέσβου. 

Σήμερα είχαμε κανονίσει καινούργιο τηλεφωνικό ραντεβού προκειμένου να βρεθούμε από κοντά, να μιλήσουμε για όλα και περισσότερο για τον αγώνα που κάνει στο νησί δέκα χρόνια τώρα, βοηθώντας ανθρώπους, ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας. 

Το τηλέφωνο χτυπούσε αλλά δεν απαντούσε κανείς. Λίγη ώρα αργότερα χτύπησε το δικό μου τηλέφωνο. Ήταν ο γιος του παπά Στρατή, ο Μιχάλης, που με ενημέρωνε πως τα πράγματα είναι δύσκολα. Ο παπά Στρατής δεν είχε καταφέρει ν'ανέβει στην Αθήνα, νοσηλευόταν στο νοσοκομείο του νησιού και οι ώρες ήταν κρίσιμες, μετρημένες.

Πριν λίγο έμαθα πως ο παπά Στρατής δεν ξύπνησε ποτέ απ'το κώμα στο οποίο είχε πέσει τις τελευταίες 24 ώρες. Μια πρώτη σκέψη ήταν πως επιτέλους ξεκουράστηκε, ο άνθρωπος που γυρνούσε έχοντας στο πλευρό του τον αναπνευστήρα για να τον βοηθάει στην αναπνοή, που «χρειαζόταν δέκα λεπτά ν'ανέβει πέντε σκαλιά και στην ανάγκη, αν τον χρειάζονταν, θα κατέβαινε την ίδια ώρα να πάει στην άλλη άκρη του νησιού, να βοηθήσει πρόσφυγες».

Απόσπασμα από αφιέρωμα στον παπα Στρατή πριν από μερικούς μήνες: 

Ο Παπά Στρατής, μαζί με άλλους τοπικούς εθελοντές στο χωριό Καλλονή, βοηθά τους πρόσφυγες από το 2007, μέσω της ΜΚΟ «ΑΓΚΑΛΙΑ». Υπολογίζεται πως όλα αυτά τα χρόνια, βοήθησε περίπου δέκα χιλιάδες άτομα, συμπεριλαμβανομένων μερικών ντόπιων που ήρθαν σε δυσχερή θέση. Αλλά ποτέ πριν δεν είχε δει τόσο πολλούς πρόσφυγες να αναζητούν βοήθεια.

"Έχω δει τα μικρά παιδιά με φουσκάλες στα πόδια τους και έγκυες γυναίκες που κρατούσαν τις κοιλιές τους και έκλαιγαν από τον πόνο», λέει θλιμμένος. "Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μετανάστες, δεν επιλέγουν να έρθουν εδώ. Είναι τα παιδιά του πολέμου, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σφαίρες.

"Με τις τοπικές αρχές να είναι πιεσμένες από τις 64.000 αφίξεις προσφύγων στην Ελλάδα από την αρχή του έτους, ο Παπά Στρατής και το δίκτυο των εθελοντών στο χωριό, συχνά αναλαμβάνουν την αποκλειστική ευθύνη για τη φροντίδα των προσφύγων στο νησί. "Δεν έχουμε καμία εξωτερική χρηματοδότηση», εξηγεί με ένα χαμόγελο. «Εξαρτόμαστε αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των κατοίκων της περιοχής."

«Μια μέρα βρήκαμε ένα μωρό κοιμάται στην αγκαλιά της μητέρας του στην παραλία. Θέλαμε να του δώσουμε γάλα, αλλά δεν είχαμε μπουκάλι και δεν μπορούσε να πιει από ένα ποτήρι. Ήταν αργά τη νύχτα και έτσι ξυπνήσαμε όλα τα φαρμακεία της πόλης μέχρι που βρήκαμε μπιμπερό "αναφέρει καθώς αφηγείται ιστορίες. Έχοντας πληγεί από τη κρίση χρέους και όντας περιορισμένοι από την οικονομία, την πολιτική και τη γεωγραφία, οι κάτοικοι στις μικρές κοινότητες των νησιών έχουν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις μιας σύγκρουσης για την οποία δεν γνωρίζουν πολλά και κατανοούν λίγο. Πολλοί νησιώτες είναι δύσπιστοι όσον αφορά τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες που φτάνουν στο δρόμο τους. Άλλοι ανησυχούν για τις επιπτώσεις που θα προκαλέσει η παρουσία τους στον τουρισμό. Αλλά ο Παπά Στρατής, σηκώνει τα μανίκια του και βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά για να βοηθήσει.

Η 22α Μαΐου ήταν μία από τις δυσκολότερες ημέρες της ζωής του.

«Μία από τις δυσκολότερες μέρες της ζωής μου. Βρεθήκαμε με τα μέλη της Αγκαλιάς να διαχειριστούμε και να απαλύνουμε τον πόνο των μανάδων και των παιδιών του πολέμου. Περίπου στις δέκα το πρωί χτύπησε το τηλέφωνο και μία τρεμάμενη γυναικεία φωνή, αφού ζήτησε συγνώμη για την ενόχληση, με πληροφόρησε ότι τρεις γυναίκες με μικρά παιδιά που οι δύο είναι σε ενδιαφέρουσα κατάσταση, έχουν κατασκηνώσει κάπου στην Καλλονή.

Κατάλαβα αμέσως ότι ήταν από αυτούς που κατέβαιναν από το Σκαλοχώρι που είχαν στρατοπεδεύσει και είχαν γνωρίσει την αγάπη και την ζεστή αγκαλιά των κατοίκων του χωριού. Αμέσως σηκώθηκα και κατευθύνθηκα στο μέρος που μου είπαν για να τις βρω και ταυτόχρονα ενημέρωσα τα μέλη της Αγκαλιάς για το πρόβλημα, λέγοντας να φέρουν νερό, γάλα, τοστ, κρουασάν, χυμό για την πρώτη επαφή.

Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ για να τις εντοπίσω μέσα σε μία οικοδομή. 

Δύο νεαρές γυναίκες και μία μεγαλύτερη κάθονταν στη σκιά έχοντας ένα παιδί στην αγκαλιά κι ένα στην κοιλιά!!! Με τον πόνο και την κούραση να καθρεπτίζεται στο πρόσωπο τους.

Χαιρέτησα κουνώντας το χέρι και ανταπέδωσαν με τον ίδιον τρόπο. Προσπάθησα να τους πως ότι θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε να νιώσουν ανθρώπινα και να ελπίζουν για καλύτερη μέρα. Μου έδωσαν να καταλάβω ότι πίσω έχουν αφήσει κι έχουν χάσει τους άνδρες τους μαζί με άλλα παιδιά. 

Είδα το δάκρυ τους να τρέχει και τους έδωσα να καταλάβουν ότι πρέπει να κάνουν λίγο υπομονή και θα προσπαθήσουμε να τους φέρουμε εδώ. Τότε είδα την ελπίδα στο πρόσωπό τους κι ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη τους. Εκείνη τη στιγμή το ένα παιδί κούνησε το χεράκι του και με χαιρετούσε και λες κατάλαβε τι λέγαμε.

Πάνω στην ώρα πλάκωσαν οι ενισχύσεις από τα μέλη της Αγκαλιάς. Γιώργος Τυρίκος Εργάς, Κατερίνα Σελάχα, Ελένη Σελάχα και άρχισαν το έργο της ανασυγκρότησης της ελπίδας και την προσπάθεια να απαλύνουμε τον πόνο της μάνας.

Ξεκίνησαν με τρία αυτοκίνητα και πήραν το δρόμο για Σκαλοχώρι, αφού είχαμε πληροφορία ότι κάπου εκεί βρισκόταν το υπόλοιπο γκρουπ. Εγώ παρέμεινα και περίμενα τα αποτελέσματα. Σε κάποια στιγμή βλέπω τη μάνα να χαϊδεύει την κοιλιά της και τα μάτια να τρέχουν ασταμάτητα. Τα δάκρυα του πόνου της απελπισίας, της αβεβαιότητας για την επόμενη μέρα.

Η διπλανή γυναίκα την αγκάλιασε και άρχισαν να κλαίει σχεδόν με αναφιλητά. Χωρίς να το καταλάβω, έπιασα τον εαυτό μου να κλαίει και ένα μεγάλο γιατί βγήκε από τα βάθη της καρδιάς μου. Μαζί θαρρώ πως δάκρυσε κι αυτή. ...

...Εκείνη την στιγμή έφτασαν τα μέλη της Αγκαλιάς φέρνοντας μαζί τους παιδιά, πατεράδες και κάποιες γυναίκες. Σε λίγο οι οικογένειες ήταν πάλι μαζί. 

Τώρα το δάκρυ ήταν δάκρυ ανακούφισης και χαράς που φαίνονταν καθαρά στα πρόσωπά τους. Κάποια στιγμή είδα τη μάνα να λέει κάτι στον άνδρα της και να δείχνει προς το μέρος μου. Δεν του έδωσα σημασία. Όμως εντελώς ξαφνικά, είδα το παλικάρι δίπλα στο αυτοκίνητό μου να κάνει μία μεγάλη υπόκλιση, να με ευχαριστεί και πριν καλά καλά το καταλάβω, δέχθηκα μία αγκαλιά κι ένα ευχαριστήριο φιλί αγάπης-δύναμης για να συνεχίσει η Αγκαλιά να προσφέρει στην ανθρώπινη ανάγκη, στον ανθρώπινο πόνο.

Ήταν ένας μουσουλμάνος που ασπάστηκε έναν ορθόδοξο παπά, αποδεικνύοντας πως η Αγάπη δεν έχει σύνορα, δεν έχει θρησκεία και πως η Αγάπη τα πάντα σκεπάζει, τα πάντα ελπίζει».

Πηγή: www.lesvosnews.net

Νέες Χιακές Εκδόσεις Δημητρίου Διον. Μελαχροινούδη: "Η ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ"

September 6, 2015, 2:01 pm

≫ Next: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ο εν Αθήναις δι’ αγχόνης τελειωθείς ένθεος φιλόσοφος και φλογερός απολογητής

≪ Previous: Ο παπα Στρατής δεν μένει πια εδώ.... από σήμερα στην Αγκαλιά των ουρανών

$

0

0

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου- Αντιδημάρχου Χίου- Τακτικού Μέλους της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών

Στην προσωπικότητα και το έργο του εκλεκτού συμπολίτη μας, κ. Δημητρίου Διον. Μελαχροινούδη έχουμε αναφερθεί και σε παλαιότερα σημειώματά μας, εδώ και αρκετά έτη. Πάντοτε τονίζουμε το ζήλο του ανδρός με ότι καταπιαστεί, επισημαίνοντας ότι κατόρθωσε επιμελώς να μετατρέψει έναν άνθρωπο της θάλασσας και του μόχθου σε ενάρετο κοινωνικό σκαπανέα.

Σχεδόν κάθε 2-3 έτη μας εκπλήσσει θετικά, με την έκδοση ενός νέου πονήματος, επί το πλείστον ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου. Έργα που έχει ανάγκη η νέα γενιά, το μέλλον του τόπου, μιας και κρατά ζωντανή και αδάμαστη του γένους την ψυχή μέσα από την πολύτιμη γραφίδα του. Δεκάδες τα πονήματά του, προϊόντα πνευματικού κόπου και εκατοντάδων εργατοωρών που, ο δημιουργός τους, επέλεξε να αφιερώσει σε παραγωγικά έργα -αντί για τη χασούρα του καπηλειού- χαρίζοντας, στην τοπική βιβλιογραφική πραγματεία, πλούσιους καρπούς.

Με μεγάλη ευχαρίστηση μα και θαυμασμό έφθασε στα χέρια μου ο νέος, ογκώδης, τόμος (σχεδόν 500 σελίδων) του υπό κυκλοφορία έργου του, υπό τον τίτλο "Η ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ". Πρόκειται για ένα ιστορικό, λαογραφικό, κοινωνικό πόνημα, αφιερωμένο στη γενέτειρα γη, το χωριό καταγωγής και διαμονής του συγγραφέα. Εμπεριέχει οτιδήποτε αφορά την κοινωνική ζωή των κατοίκων από πολλών εκατονταετιών μέχρι και σήμερα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στατιστικά στοιχεία και η λεπτομερής αναφορά στα πρόσωπα του χωριού των τελευταίων δεκαετιών όπου έχει φροντίσει, ο ακάματος ερευνητής Δημήτριος Μελαχροινούδης, να εμφανίσει διεξοδικά, παρέχοντας κάθε δυνατή ανάλυση για όσους επιθυμούν να πληροφορηθούν τα της κωμόπολης αυτής της Νοτιοανατολικής Χίου, έδρας της Δημοτικής Ενότητας Ιωνίας της Περιφέρειας των Μαστιχοχωρίων.

Ο ερευνητής- συγγραφέας διαιρεί το όλο έργο σε 23 επιμέρους κεφάλαια, με έμφαση στην εκπαίδευση, στη γεωργία, τις κοινωνικές εκδηλώσεις, τα σημαντικά γεγονότα, τους μετανάστες, τις προσωπικότητες του χωριού, το χρονολόγιο, κ.α.

Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, ο πολυτελής τόμος συνοδεύεται από χάρτη του χωριού με την αναγραφή κάθε οδού της κοινότητας, καθώς και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, διάσπαρτο σε κάθε κεφάλαιό του.

Το πόνημα ο συγγραφέας αφιερώνει "Σε αυτούς που βλάστησαν και θα φυτρώσουν στης Καλλιμασιάς τα χώματα. Σε αυτούς που μεταφυτεύτηκαν σε ξένες πατρίδες και επιμένουνε να ζουν με των γονιών το μέτρο". Η εκδοτική παραγωγή και επιμέλεια ανήκει στο τυπογραφείο "ΕΝΤΥΠΟ"της Χίου, ενώ η στοιχειοθεσία των κειμένων και οι διορθώσεις έγιναν από το συγγραφέα.

Ο Δημήτρης Διον. Μελαχροινούδης έχει κατορθώσει με τις άοκνες και φιλότιμες προσπάθειές του, τα τελευταία 20-25 χρόνια να αναδείξει την Καλλιμασιά και να αποδείξει έμπρακτα την αγάπη του για το χωριό του. Προσωπικά, θεωρώ τον Δημ. Μελαχροινούδη, μαζί με τον Γιάννη Κολλιάρο και τον π. Γεώργιο Κωνσταντίνου τους τρεις πνευματικούς στυλοβάτες της Καλλιμασιάς, που μεγαλουργούν και την προβάλλουν με κάθε δυνατό τρόπο, μέσα από το μετερίζι του καθένας.

Τον κ. Δημήτρη Διον. Μελαχροινούδη θερμότατα ευχαριστώ, για την επίδοση ενός αντιτύπου του νέου του έργου, με ευγενική αφιέρωση, ευχόμενος να συνεχίσει το συγγραφικό, ερευνητικό, ιστορικό του έργο, χαρίζοντας στη χιακή πνευματική βιοτή και άλλους πολύτιμους, πνευματικούς θησαυρούς, όπως μέχρι σήμερα πράττει.-

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ο εν Αθήναις δι’ αγχόνης τελειωθείς ένθεος φιλόσοφος και φλογερός απολογητής

September 14, 2015, 7:36 am

≫ Next: Η ΑΓΙΑ ΘΕΚΛΑ Η παμμακάριστος και πανεύφημος πρωτομάρτυς και ισαπόστολος του Χριστού

≪ Previous: Νέες Χιακές Εκδόσεις Δημητρίου Διον. Μελαχροινούδη: "Η ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ"

$

0

0

Μέσα στη μακρόχρονη πορεία της ενδόξου ιστορίας της Αποστολικής Εκκλησίας των Αθηνών διέλαμψαν από τους πρώτους κιόλας χριστιανικούς αιώνες φωτεινές και αγιασμένες μορφές που αγωνίστηκαν με σθένος και παρρησία για την κατάρριψη της πλάνης των ειδώλων και τη θεμελίωση της διδασκαλίας του χριστιανισμού. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους φωταυγείς πνευματικούς αστέρες που λαμπρύνουν το πνευματικό στερέωμα, συναριθμείται και ο «τῷ Χριστῷ προσηνέχθης θυσία ἄμωμος καί ὁλοκάρπωμα θεῖον αἰωρηθείς ἀπηνῶς ἐν ἀγχόνῃ», όπως ψάλλει ο ιερός υμνωδός, ηγλαϊσμένος και στεφανηφόρος μάρτυς του Χριστού, Άγιος Αριστείδης, ο επιφανής αυτός Αθηναίος φιλόσοφος και φλογερός απολογητής του 2ου μ.Χ. αιώνα, τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά και γεραίρει στις 13 Σεπτεμβρίου. Ο κλεινός αυτός γόνος των Αθηνών και θαρραλέος ομολογητής της χριστιανικής πίστεως κατέστη ευρέως γνωστός στην Εκκλησιαστική Ιστορία και Πατρολογία από την αρχαιότερη σωζόμενη απολογία του υπέρ των διωκομένων χριστιανών που φέρει τον τίτλο «Περί θεοσεβείας» και η οποία τον ανέδειξε σε εγκαλλώπισμα και θησαύρισμα μέσα στην ευλογημένη χορεία των διδασκάλων και απολογητών της χριστιανικής πίστεως. 

 

Ο υμνηθείς ως «ωράισμα» της Αποστολικής Εκκλησίας των Αθηνών Άγιος Αριστείδης γεννήθηκε και διέλαμψε κατά τον 2ο μ.Χ. αιώνα στην περιώνυμη πόλη των Αθηνών, η οποία υπήρξε ανέκαθεν σπουδαιότατο πολιτιστικό και καλλιτεχνικό κέντρο, αφού συνέβαλε αποφασιστικά στην εξέλιξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού και την ανοδική πορεία του ανθρώπινου πνεύματος. Έμεινε γνωστός με τον τίτλο «ο φιλόσοφος», αφού σπούδασε κλασική φιλοσοφία στην περίφημη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Η πνευματική όμως ακτινοβολία των δύο χαρισματικών και φωτισμένων Αθηναίων ιεραρχών, του Αγίου Ιεροθέου και του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, οι οποίοι κήρυτταν στο περιώνυμο «κλεινόν ἄστυ» Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο, σαγήνευσε τον διαπρεπή Αθηναίο φιλόσοφο Αριστείδη σε τέτοιο βαθμό, ώστε εγκολπώθηκε τον Ιησού Χριστό ως τον μόνο αληθινό Θεό, αφού προηγουμένως κατέστη περίδοξος και ευπειθέστατος μαθητής τους. Μάλιστα οι δύο αυτοί επιφανείς και θεόπνευστοι επίσκοποι της πόλεως των Αθηνών μεταλαμπάδευσαν τόσο βαθιά τη χριστιανική πίστη στον μέχρι πρότινος ειδωλολάτρη φιλόσοφο Αριστείδη, ώστε αργότερα αναδείχθηκε ένθερμος υπερασπιστής του χριστιανισμού και του ήθους των χριστιανών, διαπρύσιος κήρυκας του λόγου του Θεού και ακλόνητος στύλος των διωκομένων χριστιανών. 

 

Ο μεταστραφείς στον χριστιανισμό επιφανής Αθηναίος φιλόσοφος συνέβαλε αποφασιστικά και δυναμικά στην εδραίωση και διάδοση του μηνύματος της χριστιανικής αλήθειας στην «κατείδωλον» πόλη των Αθηνών και αγωνίστηκε με τη φλογερή του πίστη και το σθεναρό του φρόνημα σε μία ιδιαίτερα δύσκολη και κρίσιμη εποχή για την πορεία της Εκκλησίας. Άλλωστε ο αγώνας του για την υπεράσπιση της ακραιφνούς χριστιανικής πίστεως και των αιωνίων αληθειών του Ευαγγελίου του Χριστού ήταν ιδιαίτερα επίπονος και επικίνδυνος, αφού οι ειδωλολάτρες έπρεπε να επηρεαστούν θετικά υπέρ της πίστεως στον έναν και αληθινό Θεό και να σταματήσει η ιουδαϊκή αμφισβήτηση έναντι του χριστιανισμού. 

Όμως την εποχή αυτή οι σκληροί διωγμοί εναντίον των χριστιανών της Ρώμης, έθεσαν σε μεγάλο κίνδυνο και τους χριστιανούς της Αθήνας που αποτελούσαν μία ολιγάριθμη χριστιανική κοινότητα. Σ’ αυτή την κρίσιμη χρονική στιγμή ο ευγλωττότατος Αθηναίος χριστιανός φιλόσοφος Αριστείδης ανέλαβε με αξιομνημόνευτη παρρησία την υπεράσπιση των διωκομένων χριστιανών. Έτσι αισθανόμενος την ανάγκη να αποκρούσει τις άδικες και αήθεις κατηγορίες που είχαν προσάψει οι ειδωλολάτρες εναντίον των χριστιανών, αλλά και να υπεραμυνθεί της εναρέτου βιοτής τους και της υπεροχής της διδασκαλίας του χριστιανισμού έναντι των άλλων θρησκειών, συνέγραψε την περίφημη απολογία «Περί θεοσεβείας» που αποτελεί και το αρχαιότερο σωζόμενο απολογητικό κείμενο. Στην απολογία αυτή, η οποία επιδόθηκε στον αυτοκράτορα Αδριανό (117-138) σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό ιστορικό Ευσέβιο ή στον διάδοχό του, Αντωνίνο τον Ευσεβή (138-161) σύμφωνα με τη συριακή μετάφραση της απολογίας, καταρρίπτεται η πίστη στους ειδωλολατρικούς θεούς, στηλιτεύεται ο έκλυτος βίος των ειδωλολατρών και προβάλλεται η υπεροχή της χριστιανικής πίστεως. 

Το απολογητικό αυτό κείμενο που αποτελεί πνευματικό καρπό της άρτιας γνώσεως του Αγίου τόσο στην Αγία Γραφή όσο και στα κυρίαρχα φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής του, αποτελείται συνολικά από δέκα επτά κεφάλαια. Στην αρχή προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα ευμενούς επικοινωνίας με τον αυτοκράτορα, αφού ομολογεί ότι ήρθε στον κόσμο «προνοίᾳ Θεοῦ» και αφού παρατήρησε τη γη, τη θάλασσα και τον ήλιο, θαύμασε τη «διακόσμησιν τούτων». Κατόπιν ομολογεί ότι παρατηρώντας «τόν κόσμον καί τά ἐν αὐτῷ πάντα» κατανόησε ότι όλα κινούνται και συγκροτούνται από τον Θεό, αφού «πᾶν τό κινοῦν ἰσχυρότερον τοῦ κινουμένου καί τό διακρατοῦν ἰσχυρότερον τοῦ διακρατουμένου ἐστίν». Γι’ αυτό και ομολογεί ότι ο Θεός εκ της φύσεώς Του είναι ασύλληπτος, αυτογενές είδος, άναρχος, ατελεύτητος, απεριόριστος, άρρητος, ενώ δεν έχει οργή και οργιλότητα, δεν πλανάται και δεν λησμονεί, δεν έχει την ανάγκη θυσίας και σπονδής, αφού όλοι και όλα Τον έχουν απόλυτη ανάγκη. 

Στη συνέχεια διαιρεί τους ανθρώπους σε τρία γένη ανάλογα με τις θρησκευτικές τους αντιλήψεις. Έτσι υπάρχουν οι Εθνικοί, δηλαδή οι προσκυνητές των ειδωλολατρικών θεών που υποδιαιρούνται σε Χαλδαίους, Έλληνες και Αιγυπτίους, οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες. Για τους Χαλδαίους υποστηρίζει ότι έπεσαν σε μεγάλη πλάνη, αφού χαρακτηριστικά αναφέρει ότι «Πλάνην μεγάλην ἐπλανήθησαν οἱ Χαλδαῖοι ὀπίσω τῶν ἐπιθυμημάτων αὐτῶν, σέβονται γάρ τά φθαρτά στοιχεῖα καί τά νεκρά ἀγάλματα καί οὐκ αἰσθάνονται ταῦτα θεοποιούμενοι». Όμως και οι Έλληνες στηλιτεύονται από τον Άγιο Αριστείδη, αφού δεν πιστεύουν στον ένα και αληθινό Θεό, αλλά μένουν προσηλωμένοι στους ψεύτικους ειδωλολατρικούς θεούς του ελληνικού πανθέου με τον έκλυτο βίο τους. Αναφέρει μάλιστα χαρακτηριστικά γι’ αυτούς: «ἐμωράνθησαν χεῖρον τῶν Χαλδαίων, παρεισάγοντες θεούς πολλούς γεγενῆσθαι, τούς μέν ἄρρενας, τάς δέ θηλείας, παντοίων δούλους παθῶν καί παντοδαπῶν δημιουργούς ἀνομημάτων». Μάλιστα η πλάνη των ειδωλολατρικών θεών, τους οποίους οι Έλληνες παρουσιάζουν ως μοιχούς, δολοφόνους, κλέφτες, πατροκτόνους και αδελφοκτόνους, προκάλεσε στην ανθρωπότητα πολέμους, λοιμούς, σφαγές και αιχμαλωσίες, γεγονός που αποδεικνύει την έκπτωση των ψεύτικων θεών των Ελλήνων και την αδυναμία επιστροφής τους στον αληθινό Θεό. Ενδεικτικό είναι ότι ο Άγιος Αριστείδης παρουσιάζει λεπτομερώς τα στοιχεία εκείνα για κάθε ειδωλολατρικό θεό που αποδεικνύουν την ηθική έκπτωσή του. Μ’ αυτόν τον τρόπο αναδεικνύεται και θεμελιώνεται η ανωτερότητα της διδασκαλίας του χριστιανισμού και η υπεροχή του ήθους των χριστιανών. Αναφορικά με τους Αιγυπτίους επισημαίνει ότι επέδειξαν μεγάλη αφροσύνη, αφού θεοποίησαν και λάτρευσαν τα ζώα: «ἀλλ’ ἔτι καί ἄλογα ζῷα παρεισήγαγον θεούς εἶναι χερσαῖα τε καί ἔνυδρα καί τά φυτά καί βλαστά, καί ἐμιάνθησαν ἐν πάσῃ μανίᾳ καί ἀσελγείᾳ χεῖρον πάντων τῶν ἐθνῶν ἐπί τῆς γῆς». Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει η άποψη του Αγίου για τους Έλληνες λόγιους και σοφούς, αφού κρίνονται με βάση τους νόμους, τους οποίους αυτοί οι ίδιοι θέσπισαν. Αυτό σημαίνει κατά την άποψη του Αγίου ότι εάν οι νόμοι είναι δίκαιοι, τότε οι θεοί που διέπραξαν διάφορα ανομήματα, είναι άδικοι, ενώ εάν οι αμαρτωλές πράξεις τους είναι ορθές, τότε οι νόμοι είναι άδικοι, διότι θεσμοθετήθηκαν εναντίον των θεών. Γι’ αυτό και αυτοί που λατρεύονται ως θεοί από τους Έλληνες, είναι ψεύτικοι: «ταῦτα πάντα τά πολύθεα σεβάσματα πλάνης ἔργα καί ἀπωλείας», ενώ ο αληθινός Θεός είναι Εκείνος που βλέπει, κινεί και δημιουργεί τα πάντα: «οὐ χρή θεούς ὀνομάζειν ὁρατούς καί μή ὁρῶντας˙ ἀλλά τόν ἀόρατον καί πάντα ὁρῶντα καί πάντα δημιουργήσαντα δεῖ Θεόν σέβεσθαι». Για τους Ιουδαίους αναφέρει ότι λατρεύουν τον Θεό και όχι τα έργα Του, αλλά και αυτοί είναι πλανεμένοι, επειδή λατρεύουν αντί του Θεού τους αγγέλους. 

Στο τέλος της απολογίας του ο Άγιος Αριστείδης αναφέρεται στους χριστιανούς, οι οποίοι «γενεαλογοῦνται ἀπό τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ». Η επιχειρηματολογία του μάλιστα επικεντρώνεται ιδιαίτερα στο ήθος και την αλήθεια των χριστιανών. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι με τον όρο «ἦθος», νοείται η ζωή των χριστιανών ως πραγμάτωση του μηνύματος του Ευαγγελίου του Χριστού, ενώ με τον όρο «ἀλήθεια» νοείται η διδασκαλία της χριστιανικής αλήθειας ως σωτηριώδης λόγος του Χριστού στον κόσμο. Γι’ αυτό και αυτό που λέγεται από το στόμα των χριστιανών που διακρίνονται για την αγάπη, τη δικαιοσύνη, τη σεμνότητα και την αλληλεγγύη τους, είναι θείο, η δε διδασκαλία τους είναι πύλη φωτός. Ο Άγιος Αριστείδης προτείνει μάλιστα να σταματήσουν αμέσως οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, όσοι δε αμφισβητούν την ορθότητα της χριστιανικής πίστεως, οφείλουν να μελετήσουν τον λόγο του Θεού μέσα από τα θεόπνευστα κείμενα της Αγίας Γραφής. Άλλωστε, όπως τονίζει ο Άγιος, η εχθρική στάση των Ελλήνων απέναντι στους χριστιανούς φανερώνει τη μανιώδη προσπάθεια των πρώτων να καλύψουν και να δικαιολογήσουν τα ανοσιουργήματά τους. 

Ο διαρκής και επίπονος αγώνας του Αγίου Αριστείδου για την υπεράσπιση του ήθους και της διδασκαλίας των χριστιανών και η ακλόνητη πίστη του στο πάντιμο όνομα του Σταυρωθέντος και Αναστάντος Κυρίου μας προκάλεσαν έντονη δυσφορία και αγανάκτηση στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό, ο οποίος αποφάσισε τη δίωξή του. Στον αγώνα του αυτό ο διαπρεπής Αθηναίος φιλόσοφος και απολογητής είχε συμπαραστάτη και συνοδοιπόρο τον Ιησού Χριστό, στον Οποίο αδιάλειπτα προσευχόταν για να αντλήσει δύναμη και να διατηρήσει ακμαίο το αγωνιστικό του φρόνημα. Σύμφωνα μάλιστα με διασωθείσα προφορική παράδοση ένα απομονωμένο σπήλαιο στη νοτιοδυτική πλευρά του λόφου του Λυκαβηττού πλησίον του παρακείμενου Ιερού Ναού των Αγίων Ισιδώρων, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα και φέρει το όνομά του, αποτέλεσε το ασφαλές πνευματικό του καταφύγιο και την αέναη πηγή δυνάμεως στις δύσκολες στιγμές του αγώνα του. 

Όμως η ολοένα και αυξανόμενη εχθρική στάση του αυτοκράτορος Αδριανού τον ανάγκασε να μεταβεί στη Ρώμη για να απολογηθεί, αλλά κατόπιν μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου συνέχισε την ιεραποστολική του δράση ως διαπρύσιος κήρυκας του λόγου του Θεού και θαρραλέος ομολογητής της χριστιανικής πίστεως. Υποβλήθηκε σε πλήθος βασανιστηρίων, αλλά με γενναιότητα και καρτερία τα υπέμεινε, υπερασπιζόμενος με σθένος την ακραιφνή χριστιανική πίστη και τις αιώνιες αλήθειες του Ευαγγελίου του Χριστού. Στο τέλος όμως της επίγειας πορείας του οδηγήθηκε από τους Ρωμαίους στην Αγορά των Αθηνών, όπου αφού τον κρέμασαν, υπέστη τον δι’ αγχόνης μαρτυρικό θάνατο στις 13 Σεπτεμβρίου του 120 ή 134 μ.Χ., που είναι και η ημέρα εορτασμού της πανίερης μνήμης του από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Η φλογερή πίστη, το ακμαίο αγωνιστικό φρόνημα και η δι’ αγχόνης μαρτυρική του τελείωση υμνούνται και γεραίρονται και μέσα από τα εξαίσια υμνογραφήματα του Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ. Χαραλάμπους Μ. Μπούσια, ο οποίος προς τιμήν του επιφανούς Αθηναίου Αγίου έχει ποιήσει Ακολουθία, Παρακλητικό Κανόνα και Χαιρετιστηρίους Οίκους. Αλλά και η ευσέβεια του ορθόδοξου ελληνικού λαού σε συνδυασμό και με το όνομα του Αγίου που φέρουν πολυάριθμοι Έλληνες, συντέλεσε στο να ανεγερθούν ιεροί ναοί επ’ ονόματί του, οι οποίοι είναι διάρπαρτοι στην ελληνική επικράτεια. Έτσι ο Άγιος τιμάται στην Κρήτη με τέσσερις ναούς (Ζερβιανά Κισάμου, Ανώγεια Μυλοποτάμου, Λυγαριά Ηρακλείου, Στύλος Αποκορώνου), στις Κυκλάδες με τρεις ναούς (Φηρά Σαντορίνης και δύο ναοί στην Τήνο), στη Ρούμελη με δύο ναούς (Αρκίτσα Λοκρίδος, Καρπενήσι), ενώ ναΰδριο του Αγίου κοσμεί και τον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου στη συνοικία Γαρδικάκι των Τρικάλων. 

Ο ετήσιος εορτασμός της μνήμης του Αγίου ενδόξου μάρτυρος Αριστείδου του φιλοσόφου και απολογητού, του εν Αθήναις αθλήσαντος κατά τον 2ο μ.Χ. αιώνα, μας δίνει το έναυσμα να αφυπνιστούμε πνευματικά και να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Γι’ αυτό και καλούμαστε να παραδειγματιστούμε από το ακμαίο φρόνημα και τη σθεναρή ομολογία πίστεως του διαπρεπούς Αθηναίου φιλοσόφου και μάρτυρος του ονόματος του Κυρίου μας, ώστε να μείνουμε προσηλωμένοι στην ακραιφνή χριστιανική πίστη και διδασκαλία, εφαρμόζοντάς την πιστά στη ζωή μας, όπως έπραξαν οι πρώτοι ενάρετοι χριστιανοί της πόλεως των Αθηνών, τους οποίους με τόσο σθένος υπερασπίσθηκε ο δι’ αγχόνης τελειωθείς Άγιος Αριστείδης.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία 

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο Άγιος Αριστείδης, Εκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος, Α΄ Έκδοση, Αθήνα 2008.

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο Άγιος Αριστείδης –Ένας επιφανής Αθηναίος φιλόσοφος και πανεύφημος μάρτυς Χριστού, syndesmosklchi.blogspot.gr

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο Άγιος Αριστείδης – Ο συγγράψας την αρχαιότερη απολογία διαπρεπής Αθηναίος φιλόσοφος και πανεύφημος μάρτυς Χριστού, syndesmosklchi.blogspot.gr

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο Άγιος Αριστείδης – Ο τιμώμενος στη Σαντορίνη και την Τήνο επιφανής Αθηναίος φιλόσοφος και ένδοξος μάρτυς Χριστού, syndesmosklchi.blogspot.gr

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο Άγιος Αριστείδης και ο ναός του στην Τήνο, syndesmosklchi.blogspot.gr

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο Άγιος Αριστείδης και ο ναός του στην Αρκίτσα Λοκρίδος, syndesmosklchi.blogspot.gr

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο Άγιος Αριστείδης και ο ναός του στο Καρπενήσι, syndesmosklchi.blogspot.gr

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Το σπήλαιο του Αγίου Αριστείδου στον λόφο του Λυκαβηττού, syndesmosklchi.blogspot.gr

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο Άγιος Αριστείδης στην εικονογραφική τέχνη, syndesmosklchi.blogspot.gr

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Με λαμπρότητα εορτάσθηκε ο Άγιος Αριστείδης στη Σαντορίνη, syndesmosklchi.blogspot.gr

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο εορτασμός του Αγίου Αριστείδου στην Ιερά Νήσο Τήνο, syndesmosklchi.blogspot.gr

· Περιστέρη Αριστείδου Σ., Ο Άγιος Αριστείδης κι Εγώ,syndesmosklchi.blogspot.gr

Εικόνες

[01] Ο Άγιος Αριστείδης ο φιλόσοφος. Τοιχογραφία δια χειρός Πέτρου Κουφάλη στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Βροντιανής Σάμου.

[02] Φορητή εικόνα του Αγίου δια χειρός  Αλεξίου κατά το εικονογραφικό πρότυπο του Φωτίου Κόντογλου. Ιδιωτική συλλογή Εκπαιδευτικού Αριστείδου Γ. Θεοδωροπούλου.

[03] Φορητή εικόνα δια χειρός Κ. Πετράκη. Ιδιωτική συλλογή Εκπαιδευτικού Αριστείδου Γ. Θεοδωροπούλου.

[04] Τοιχογραφία του Αγίου δια χειρός Εμμανουήλ Τζιρτζιλάκη στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Άνω Πατησίων (Λαμπρινής) Αθηνών.

[05] Τοιχογραφία του Αγίου δια χειρός Σπυρίδωνος Καρδαμάκη  στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Άνω Ιλισίων Αθηνών.

[06] Άποψη από το εσωτερικό του ιερού σπηλαίου του Αγίου Αριστείδου, στον λόφο του Λυκαβηττού, όπου ο ένδοξος Αθηναίος φιλόσοφος και απολογητής του 2ου μ. Χ. αιώνα προσερχόταν για να προσευχηθεί στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

[07] Άποψη από το εσωτερικό του ιερού σπηλαίου του Αγίου Αριστείδου, στον λόφο του Λυκαβηττού, όπως έχει διαμορφωθεί πρόσφατα.

[08] Νυχτερινή άποψη του πανηγυρίζοντος Ιερού Ναού Αγίου Αριστείδου Στενής Τήνου.

[09] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αριστείδου Καρπενησίου μέσα στην ομορφιά του χιονισμένου τοπίου.

[10] Εξωτερική άποψη του Ιερού Ναού του Αγίου Αριστείδου στην Αρκίτσα Λοκρίδος.

[11] Ο περικαλλής Ιερός Ναός του Αγίου Αριστείδου στις Έξω Κατοικιές των Φηρών Σαντορίνης.

[12] Στιγμιότυπο από πανήγυρη του Αγίου Αριστείδου στον ομώνυμο Ιερό Ναό της Σαντορίνης.

[13] Στιγμιότυπο από τη λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος του Αγίου Αριστείδου σε πανήγυρη του ομωνύμου Ιερού Ναού της Σαντορίνης.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την απαραίτητη προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης (Καλλιμασιά, Η Καλλιμασιά της Χίου)

Η ΑΓΙΑ ΘΕΚΛΑ Η παμμακάριστος και πανεύφημος πρωτομάρτυς και ισαπόστολος του Χριστού

September 22, 2015, 2:54 pm

≫ Next: Δελτίο τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ) σχετικά με δηλώσεις της Αναπλ. Υπουργού Παιδείας και της ΟΛΜΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών

≪ Previous: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ο εν Αθήναις δι’ αγχόνης τελειωθείς ένθεος φιλόσοφος και φλογερός απολογητής

$

0

0

Η πλούσια ιεραποστολική δράση του ουρανοβάμονος Αποστόλου των Εθνών Παύλου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουν το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου του Χριστού άνδρες και γυναίκες που σαγηνεύτηκαν από το σταυροαναστάσιμο κήρυγμά του και αναδείχθηκαν κατόπιν πύρινοι κήρυκες της χριστιανικής διδασκαλίας. Ανάμεσα στις αγιασμένες μορφές που εγκολπώθηκαν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό μέσα από τη διδασκαλία του μεγάλου κήρυκος και ευαγγελιστού της χριστιανικής αλήθειας, Αποστόλου Παύλου, είναι και η τιμώμενη από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 24 Σεπτεμβρίου πρωτομάρτυς και ισαπόστολος του Χριστού Αγία Θέκλα, η «τοῦ Παύλου συνέκδημος, ὡς καθαρά τήν ψυχήν, καί πρώταθλος πέφηνας, ἐν γυναιξίν εὐκλεῶς», όπως υμνείται μέσα από το απολυτίκιό της. 

 

Περί τα μέσα του 1ου μ.Χ. αιώνα και κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολικής του περιοδείας ο Απόστολος Παύλος έφτασε από την Αντιόχεια στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας για να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Στην περιοδεία του αυτή τον συνόδευαν ο Δήμας και ο Ερμογένης, οι οποίοι προσποιούνταν ότι είναι ευσεβείς, στην πραγματικότητα όμως διακρίνονταν για την πονηρία και την υποκρισία τους. Στο Ικόνιο ο Παύλος φιλοξενήθηκε μαζί με τους δύο συνοδούς του στο σπίτι του ευσεβούς Ονησιφόρου, ο οποίος τον υποδέχθηκε στην πόλη με ιδιαίτερο σεβασμό και αγάπη, ενώ μέσα από την ειρωνική συμπεριφορά των δύο συνοδών αντιλήφθηκε αμέσως τον πονηρό τρόπο σκέψης τους. Το σπίτι του Ονησιφόρου μετατράπηκε σύντομα σε χώρο διδασκαλίας του λόγου του Θεού και πλήθος ανθρώπων συνέρεε εκεί για να ακούσει το κήρυγμα του θεηγόρου Αποστόλου. Από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας καταγόταν όμως και η Θέκλα, η μετέπειτα ένδοξος πρωτομάρτυς και ισαπόστολος του Χριστού, η οποία ήταν κόρη ειδωλολατρών, κάποιου ευγενούς ανδρός που το όνομά του παραμένει άγνωστο και της Ελληνίδος Θεοκλείας, ενώ σε ηλικία δεκαοχτώ ετών αρραβωνιάστηκε μ’ έναν νέο, ονόματι Θάμυρι. Ακούγοντας η πάνσεμνος Θέκλα από ένα παράθυρο τους γλυκύτατους και θεόπνευστους λόγους του μακαρίου Παύλου, σαγηνεύτηκε τόσο πολύ από το μεγαλείο της χριστιανικής πίστεως, ώστε επί τρία ολόκληρα μερόνυχτα άκουγε με θαυμασμό και ευχαρίστηση το κήρυγμα για τον Ιησού Χριστό, λησμονώντας ακόμη και να φάει και να πιεί νερό. 

Η απρόσμενη αυτή αλλαγή συμπεριφοράς της Θέκλας ανησύχησε τη μητέρα της, η οποία ενημέρωσε αμέσως τον αρραβωνιαστικό της, τον Θάμυρι, ζητώντάς του να πάει αμέσως στο σπίτι του Ονησιφόρου, όπου ο Απόστολος Παύλος κήρυττε το Ευαγγέλιο του Χριστού, προκειμένου να την πείσει να επιστρέψει στο σπίτι της. Η Θέκλα όμως έμεινε σταθερή και ακλόνητη στην απόφασή της να γίνει νύμφη του Χριστού και να διαφυλάξει την παρθενία της. Μάλιστα παρά τις απειλές του αρραβωνιαστικού της παρέμεινε προσηλωμένη στο κήρυγμα του ουρανοβάμονος Αποστόλου. Τότε ο Θάμυρις εξοργίστηκε για την επιμονή και προσκόλλησή της στη διδασκαλία του Παύλου και αποφάσισε να τον εκδικηθεί. Μόλις οι δύο πανούργοι συνοδοί του Παύλου, ο Δήμας και ο Ερμογένης, αντιλήφθηκαν την οργή και την αγανάκτησή του, τον ενημέρωσαν ότι ο Παύλος διδάσκει ότι όποιος διαφυλάσσει την παρθενία του, μένει αθάνατος. Έτσι με τον λόγο του αυτό παροτρύνονται οι γυναίκες να μένουν παρθένες και να χωρίζουν από τους άνδρες τους. Γι’ αυτό και οι δύο μιαροί συνοδοί του Παύλου παρότρυναν τον Θάμυρι να διαβάλλει τον θεόπνευστο Απόστολο στον ηγεμόνα της πόλεως, ώστε να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα φοβόταν η Θέκλα και θα αναγκαζόταν να επιστρέψει στον σύζυγό της. Έτσι ο εξαγριωμένος Θάμυρις εισέβαλε στο σπίτι του Ονησιφόρου και οδήγησε δια της βίας τον Παύλο στον ηγεμόνα, ο οποίος έδωσε την εντολή να τον φυλακίσουν για μερικές ημέρες μέχρι να δικαστεί. 

 

Μόλις πληροφορήθηκε η Θέκλα τα συμβάντα, αποφάσισε πυρπολούμενη από θείο έρωτα να μαρτυρήσει για την αγάπη του Χριστού. Γι’ αυτό και πήγε στη φυλακή και αφού πλησίασε τον δεσμοφύλακα, του έδωσε όλα τα χρυσά της κοσμήματα με την υπόσχεση να της επιτρέψει να επισκεφθεί τον Παύλο. Ο δεσμοφύλακας την άφησε και τότε η Θέκλα κατηχήθηκε από τον θεηγόρο Απόστολο στον θησαυρό της χριστιανικής πίστεως, γενόμενη ένθερμος ακόλουθος του λόγου του Θεού. Όταν όμως άρχισε ο Θάμυρις να την αναζητά, την ανακάλυψε κατόπιν πληροφοριών από κάποιον δούλο μέσα στη φυλακή και μάλιστα καθισμένη μπροστά στα πόδια του Αποστόλου Παύλου. Το όλο θέαμα τον εξόργισε σε τέτοιο βαθμό, ώστε αποφάσισε να συγκεντρώσει τον όχλο και να πάει στον ηγεμόνα, ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία τόσο του Παύλου όσο και της Θέκλας. Έτσι κατ’ εντολήν του ηγεμόνα οδηγήθηκαν και οι δύο ενώπιόν του. Ο Παύλος αφέθηκε ελεύθερος, αφού πρώτα μαστιγώθηκε ανελέητα, κατόπιν δε αναγκάσθηκε να διωχθεί από το Ικόνιο. Για τη Θέκλα όμως δόθηκε η εντολή να καεί στη μέση του θεάτρου για να φοβηθούν οι υπόλοιπες γυναίκες και να μην εγκαταλείπουν τους άνδρες τους. Η τιμωρία μάλιστα αυτή επελέγη με την προτροπή της ίδιας της μητέρας της που εξαγριώθηκε από την προσήλωση της κόρης της στον Παύλο. Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή η ενάρετος και πάνσεμνος νύμφη του Χριστού Θέκλα ενισχύθηκε ψυχικά από την παρουσία του Κυρίου, ο Οποίος με τη μορφή του Παύλου κάθισε ανάμεσα στον όχλο που είχε συγκεντρωθεί στο θέατρο. Μόλις ενθαρρύνθηκε από τη θεόσταλτη αυτή παρουσία, είδε τον Κύριο να ανεβαίνει στους ουρανούς, γεγονός που την έκανε να βεβαιωθεί για την αυθεντικότητα της διδασκαλίας του Παύλου και της ακράδαντης αλήθειας που εμπεριέχεται στους θεόπνευστους λόγους του. Έτσι οπλισμένη με αξιοθαύμαστο θάρρος και ανείπωτη χαρά πορευόταν προς το μαρτύριο προς δόξαν του ονόματος του Κυρίου μας. Μόλις έβαλαν φωτιά και τη γύμνωσαν, ο ηγεμόνας κυριεύτηκε από βαθιά λύπη, αντικρίζοντας την απερίγραπτη ομορφιά της νεαρής κοπέλας. Η Θέκλα όμως έμεινε ακλόνητη στην πίστη της και προσευχόταν αδιάλειπτα στον Νυμφίο Χριστό. Η παρουσία και η θαυματουργική Του επέμβαση δεν άργησε να φανεί, αφού ισχυρές βροντές και αστραπές γέμισαν τον ουρανό, ενώ στη συνέχεια η ισχυρότατη βροχόπτωση σε συνδυασμό και με το χοντρό χαλάζι έσβησαν τη φωτιά. Παράλληλα πολλοί που είχαν έρθει στο θέατρο για να παρακολουθήσουν την τιμωρία της «ἄνομης» Θέκλας, βρήκαν ακαριαίο θάνατο. 

Μετά τη διάσωσή της δια της πανσθενουργού χάριτος του Θεού ενδύθηκε το ιμάτιο της και αναζήτησε τον Παύλο, ο οποίος μαζί με τον Ονησιφόρο και την οικογένειά του είχαν καταφύγει σ’ έναν παλιό τάφο. Εκεί κρύβονταν χωρίς τροφή επί τρεις ολόκληρες ημέρες για να αποφύγουν τη σύλληψη. Όμως η έλλειψη τροφής ανάγκασε τον Παύλο να πουλήσει το πανωφόρι του προκειμένου να αγοράσει με τα χρήματα ψωμί. Γι΄αυτό και έστειλε ένα παιδί του Ονησιφόρου στην αγορά. Εκεί το νεαρό παιδί συνάντησε έκπληκτο τη Θέκλα, αφού πίστευε ότι είχε ριχθεί στη φωτιά και δεν ζούσε πλέον. Αφού βεβαιώθηκε για την ύπαρξή της, την οδήγησε στο μυστικό καταφύγιο του Παύλου, ο οποίος προσευχόταν όλο αυτό το διάστημα για τη σωτηρία της. Η συνάντηση του Παύλου με τη Θέκλα δημιούργησε ατμόσφαιρα απερίγραπτης πνευματικής αγαλλίασης, ενώ η Θέκλα ζήτησε από τον Παύλο να της κόψει τα μαλλιά και να φορέσει ανδρικά ενδύματα για να γίνει πιστή και αχώριστη συνοδοιπόρος στις ιεραποστολικές του περιοδείες. Ο Παύλος όμως αρνήθηκε μία τέτοια πρόταση, διότι πίστευε ότι λόγω της ομορφιάς της θα κινδύνευε να αντιμετωπίσει πειρασμό, ο οποίος θα ήταν πολύ χειρότερος από τον πρώτο. Του ζήτησε όμως να τη σταυρώσει για να την ενισχύσει η χάρις του Θεού, ώστε να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία και κάθε πειρασμό. 

Στο μεταξύ ο Ονησιφόρος με την οικογένειά του επέστρεψε στο Ικόνιο, ενώ ο Παύλος με τη Θέκλα αναχώρησαν για την Αντιόχεια. Φτάνοντας εκεί συναντήθηκαν με τον πρώτο άρχοντα της πόλεως, τον Αλέξανδρο, ο οποίος διακρινόταν για την πανουργία και την ανήθικη ζωή του. Μόλις αντίκρισε τη Θέκλα, κυριεύτηκε από ισχυρή ερωτική έλξη. Γι’ αυτό τη ζήτησε για σύζυγό του από τον Παύλο, με την υπόσχεση ότι θα του δώσει ως αντάλλαγμα το χρηματικό ποσό που θα επιθυμούσε. Μάλιστα ο Αλέξανδρος την άρπαξε και άρχισε να τη φιλάει στη μέση του δρόμου μπροστά στον κόσμο. Η πάνσεμνος κόρη δεν έχασε το θάρρος και την ψυχραιμία της και αφού απέρριψε την προκλητική και ξεδιάντροπη πρότασή του, του έσχισε το πανωφόρι του και έριξε από το κεφάλι του το στέμμα που φορούσε. Η στάση αυτή της Θέκλας γελοιοποίησε τον Αλέξανδρο, ο οποίος εξοργισμένος την απείλησε ότι εάν δεν συμμορφωθεί στην επιθυμία του, θα τη διαβάλλει στον ανθύπατο και θα του ζητήσει να τη θανατώσουν. Η Θέκλα έμεινε όμως σταθερή και ακλόνητη στην επιλογή της να έχει Νυμφίο τον Ιησού Χριστό. Το γεγονός αυτό είχε ως συνέπεια να κατηγορηθεί στον ανθύπατο ως ιερόσυλος και να δοθεί η εντολή να ριχθεί στα άγρια σαρκοφάγα θηρία. 

Μέχρι όμως να εκτελεσθεί η ποινή, η Θέκλα ζήτησε να την παραδώσουν σε μία ενάρετη γυναίκα για να τη διαφυλάξει καθαρή και αμόλυντη για τρεις ημέρες. Ο ανθύπατος την παρέδωσε τότε στην Τρύφαινα, η οποία πρόσφατα είχε χάσει την κόρη της, τη Φαλκονίλλα. Μάλιστα την περιέβαλε με τέτοια αγάπη και στοργή, ώστε την είχε σαν κόρη της. Όταν έφτασε η κρίσιμη στιγμή, ρίχθηκε δεμένη η Θέκλα στα άγρια θηρία. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και μία άγρια λέαινα, η οποία αντί να επιτεθεί στην Αγία, δεν την πείραξε καθόλου. Τότε ο όχλος που παρακολουθούσε έκπληκτος το ανεξήγητο αυτό φαινόμενο, θεώρησε ότι η καταδίκη της Θέκλας ήταν άδικη, ενώ η Τρύφαινα πήρε τη Θέκλα και την οδήγησε στο σπίτι, όπου φιλοξενείτο. Μάλιστα η ενάρετη αυτή γυναίκα είδε στον ύπνο της την κεκοιμημένη κόρη της να της λέει να έχει τη Θέκλα ως μονάκριβο και αγαπημένο της παιδί, παρακάλεσε δε τη μητέρα της να ζητήσει από τη Θέκλα να προσευχηθεί στον Κύριο για να την αναπαύσει μεταξύ των Δικαίων, όπως και έπραξε με μεγάλη προθυμία. Ο ανθύπατος όμως ήρθε στο σπίτι, όπου φιλοξενείτο η Θέκλα και απαίτησε από την Τρύφαινα να τη στείλει για να θανατωθεί. Η Τρύφαινα αρνήθηκε να παραδώσει τη νέα της κόρη, αλλά εστάλησαν στρατιώτες και την πήραν με τη βία. Τότε η ενάρετη γυναίκα που επέδειξε τόση αγάπη και ευσπλαχνία στη Θέκλα, άρχισε να κλαίει και να οδύρεται, λέγοντας ότι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα συνοδεύσει στον τάφο τη δεύτερη αγαπημένη κόρη της. Έτσι η Θέκλα οδηγήθηκε και πάλι στα άγρια θηρία, αλλά με τη χάρη του Θεού έμεινε και πάλι αβλαβής. Το γεγονός προκάλεσε απόγνωση και οργή και τότε αποφασίστηκε να τη ρίξουν σε μία λίμνη με άγριες φώκιες για να την κατασπαράξουν. Η Αγία όμως προσευχήθηκε στον Κύριο και μπαίνοντας μέσα στο νερό της λίμνης, έλαβε δια της χάριτος του Κυρίου το Άγιο Βάπτισμα, ενώ η επέμβαση του Θεού ήταν καταλυτική, αφού αστραπές του ουρανού έπεσαν με τη μορφή φωτιάς στις φώκιες και τις έκαψαν. Η εκ νέου ανεπιτυχής προσπάθεια θανάτωσης της Αγίας εξόργισε και πάλι τον Αλέξανδρο, ο οποίος διέταξε τον ανθύπατο να ρίξει τη Θέκλα σε δύο άγριους ταύρους, αλλά και πάλι η χάρις του Θεού την προστάτευσε. Βλέποντας η Τρύφαινα τις συνεχιζόμενες αποτρόπαιες προσπάθειες θανάτωσης της Θέκλας, έπεσε κάτω λιπόθυμη, γεγονός που τρομοκράτησε τον Αλέξανδρο και τον ανθύπατο, επειδή η Τρύφαινα ήταν συγγενής του Καίσαρα. Στην περίπτωση μάλιστα που πληροφορείτο ο Καίσαρας τα συμβάντα, θα μπορούσε να τους τιμωρήσει. Γι’ αυτό και ο ανθύπατος κάλεσε τη Θέκλα για να του εξηγήσει τα δυσερμήνευτα που συμβαίνουν. Τότε η Αγία ομολόγησε με παρρησία την πίστη της στον Ιησού Χριστό, ο Οποίος είναι ο μόνος αληθινός Θεός που προστατεύει όποιον Τον πιστεύει και Τον ομολογεί. Μόλις άκουσε αυτά ο ανθύπατος, διέταξε να την αφήσουν ελεύθερη. 

Κατόπιν η Θέκλα αναχώρησε για τα Μύρα της Λυκίας, επειδή είχε πληροφορηθεί ότι εκεί βρίσκεται ο Απόστολος Παύλος. Κατά τη συνάντηση τους ο ουρανοβάμων Απόστολος της είπε ότι την άφησε μόνη για τη δική της πνευματική ωφέλεια, αφού έπρεπε να μάθει να στηρίζεται αποκλειστικά στον Κύριο και τη δύναμή Του και όχι στη δική του συμπαράσταση και βοήθεια. Μάλιστα την πνευματική αυτή ωφέλεια ομολόγησε και η ίδια η Αγία, η οποία χάρη στον Κύριο υπέμεινε τόσα βασανιστήρια, αλλά και διαφύλαξε την καθαρότητα της ψυχής και του σώματός της. Κατόπιν ο Παύλος την προέτρεψε να επιστρέψει στην πατρίδα της, το Ικόνιο της Μικράς Ασίας, όπως και έπραξε. Φτάνοντας εκεί επισκέφθηκε τον Ονησιφόρο στο σπίτι του, αλλά και τον τάφο έξω από την πόλη, όπου είχαν καταφύγει παλαιότερα ο Παύλος και ο Ονησιφόρος. Παράλληλα προσευχήθηκε για να την καθοδηγήσει ο Κύριος στην πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει. Στο μεταξύ πληροφορήθηκε τον θάνατο του άλλοτε μνηστήρα της, του Θάμυρι, ενώ η προσπάθεια της να διδάξει τον λόγο του Θεού στη ειδωλολάτρισσα μητέρα της, τη Θεόκλεια, υπήρξε άκαρπη και αναποτελεσματική. 

Κατόπιν καθ’ υπόδειξη του Κυρίου κατευθύνθηκε από το Ικόνιο στη Σελεύκεια που βρίσκεται στον ποταμό Ορόντη και από εκεί ανέβηκε στο βουνό Καλαμών που βρίσκεται στην πόλη Μααλούλα της Συρίας. Σ’ αυτό το βουνό ανακάλυψε ένα σπήλαιο, στο οποίο εγκαταβίωσε για πολλά χρόνια αντιμετωπίζοντας ποικίλους δαιμονικούς πειρασμούς, τους οποίους κατενίκησε με την πανσθενουργό χάρη του Κυρίου. Η φωταυγής ασκητική της παρουσία στο σπήλαιο άρχισε στο μεταξύ να προσελκύει ολοένα και περισσότερες γυναίκες που την επισκέπτονταν για να ωφεληθούν πνευματικά. Μάλιστα πολλές από αυτές την ακολούθησαν στην αρετή της ασκήσεως και εγκατέλειψαν τον κοσμικό τρόπο ζωής και σκέψης. Αλλά και πολλοί άνθρωποι που υπέφεραν από ψυχικά και σωματικά νοσήματα, θεραπεύτηκαν από τη δύναμη της προσευχής της στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Όμως οι ιατροί της περιοχής πληροφορούμενοι ότι η Αγία Θέκλα έχει αναδειχθεί σε επιφανή άμισθο ιατρό που θεραπεύει δωρεάν τους προστρέχοντες σ’ αυτή ασθενείς, αισθάνθηκαν τόσο μεγάλο φθόνο, ώστε άρχισαν να τη συκοφαντούν, ισχυριζόμενοι ότι είναι ιέρεια της θεάς Αρτέμιδος και με τη βοήθεια αυτής επιτελεί τα θαύματα και διατηρεί την παρθενία της. Γι’ αυτό και αποφάσισαν να της στείλουν ασελγείς νεαρούς για να τη μολύνουν σωματικά. Η Αγία Θέκλα δεν έχασε όμως το θάρρος της και τους αντιμετώπισε με ψυχραιμία, επικαλούμενη τη βοήθεια του Θεού. Αφού προσευχήθηκε στον Κύριο ζητώντάς Του να διαφυλάξει την παρθενία της, ακούστηκε θεϊκή φωνή που της έλεγε ότι η πέτρα που βρίσκεται ενώπιόν της θα σχισθεί γι’ αυτήν και εκεί μέσα θα κατοικήσει αιώνια. Μόλις ακούστηκαν αυτά τα θεόπνευστα λόγια, σχίσθηκε μία μεγάλη πέτρα και αφού πέρασε η Αγία μέσα, η πέτρα ξανάκλεισε. Οι ασελγείς νεαροί που προσπάθησαν να τη μιάνουν, έμειναν άναυδοι από το υπερφυές αυτό γεγονός και το μόνο που πρόλαβαν, ήταν να αρπάξουν τον χιτώνα που φορούσε στους ώμους της. Έτσι η πρωτομάρτυς και ισαπόστολος του Χριστού Αγία Θέκλα σε ηλικία 90 ετών έλαβε τον αμάραντο στέφανο της αγιότητος για να συνευφραίνεται μαζί με τους υπόλοιπους μάρτυρες της πίστεως δίπλα στον Νυμφίο Χριστό. 

Στο σπήλαιο, όπου ασκήτευσε, βρίσκεται σύμφωνα με μαρτυρία του Πατριάρχου Αντιοχείας Μακαρίου Γ΄ και ο τάφος της, ενώ στην ανατολική πλευρά του σπηλαίου υπάρχει μία πηγή με αγίασμα. Στον ευλογημένο αυτό χώρο ιδρύθηκε τον 4ο μ.Χ. αιώνα το ορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Θέκλας (Mar Taqla), το οποίο ανήκει στο Πατριαρχείο Αντιοχείας και είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια της Συρίας. Δίπλα στο μοναστήρι και μεταξύ των τεράστιων βράχων υπάρχει ένα φαράγγι, το οποίο είναι ο βράχος που σχίσθηκε για να κρύψει την Αγία. Δυστυχώς το ιστορικό αυτό μοναστήρι καταστράφηκε και λεηλατήθηκε ολοσχερώς από τους φανατικούς ισλαμιστές αντάρτες τον Δεκέμβριο του 2013. Επ’ ονόματι της Αγίας πρωτομάρτυρος και ισαποστόλου Θέκλης είναι αφιερωμένη και περιώνυμη ιερά μονή στο χωριό Μοσφιλωτή της επαρχίας Λάρνακος στην Κύπρο, η οποία ιδρύθηκε στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα από την Αγία Ελένη σύμφωνα με την επιχώρια προφορική παράδοση που κατέγραψε το 1815 ο Άγγλος περιηγητής Γουίλλιαμ Τέρνερ. Όταν έφτασε η Αγία Ελένη στην περιοχή αυτή της Κύπρου, ανέπεμψε δέηση στον Θεό, οπότε άρχισε να ρέει από τη γη αγίασμα, το οποίο υφίσταται μέχρι σήμερα και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία δερματικών νοσημάτων. Πάνω από το σημείο που έρεε το αγίασμα, ανήγειρε κατόπιν ναό αφιερωμένο στην Αγία Θέκλα. 

Το όνομα της Αγίας φέρουν οικισμός του δήμου Κύμης – Αλιβερίου στην Εύβοια, ο οποίος κοσμείται με ομώνυμο βυζαντινό σταυρεπίστεγο ναό που χρονολογείται τον 13ο – 14ο αιώνα και διαθέτει αξιόλογες τοιχογραφίες, καθώς και χωριό της επαρχίας Παλικής στη δυτική Κεφαλονιά, όπου στον ομώνυμο ενοριακό ναό φυλάσσεται η εικόνα της Αγίας που έφερε από το Βυζάντιο η οικογένεια των Λοβέρδων που υπήρξαν και οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού. Ενοριακός ναός επ’ ονόματι της Αγίας υπάρχει και στο Μηλοχώρι της επαρχίας Εορδαίας του νομού Κοζάνης, ο οποίος άρχισε να ανεγείρεται το 1957 και ολοκληρώθηκε το 1960, ενώ διαδεδομένη είναι η τιμή της Αγίας στις Κυκλάδες με ομώνυμους ναούς (παρεκκλήσια – εξωκκλήσια) στην Άνδρο, την Τήνο, τη Σέριφο και την Αμοργό. Αξιομνημόνευτος είναι ο ιερός ναός της Αγίας Θέκλης στον Πύργο της Τήνου που αποτελεί ιδιοκτησία της γνωστής καλλιτεχνικής οικογένειας των Φιλιπππότηδων. Στη θέση του πρώτου εξωκκλησίου ανεγέρθηκε με τη φροντίδα του αοιδίμου πρώην Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κυρού Αγαθονίκου Φιλιππότη (… +1 Σεπτεμβρίου 2015) νέος ιερός ναός που εγκαινιάσθηκε το 1977, ενώ στον προαύλιο χώρο ανεγέρθηκαν δύο ακόμη παρεκκλήσια, καθώς και Εκκλησιαστικό Μουσείο. Το όλο συγκρότημα αποτελεί ένα κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ ΑΓΙΑΣ ΘΕΚΛΗΣ ΠΥΡΓΟΥ ΤΗΝΟΥ», το οποίο συστάθηκε το 1994 με σχετικό Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ 749 τ. 2/5-10-94). Στο βορειοανατολικό Αιγαίο η Αγία Θέκλα τιμάται με ομώνυμους ναούς στη Λέσβο και συγκεκριμένα στους Πύργους Θερμής και στο χωριό Καγιάνι (Ταξιάρχες), ενώ στη βόρεια Εύβοια και συγκεκριμένα στην περιοχή της Αγίας Άννας υπάρχουν δύο εξωκκλήσια αφιερωμένα στην ισαπόστολο και πρωτομάρτυρα του Χριστού, ευρισκόμενα στην παραλία της Αγίας Άννας και στη θέση Παλαιόβρυση. 

Ιδιαίτερης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας είναι οι ευρισκόμενοι στην Αττική δύο ναοί της Αγίας, οι οποίοι υπάγονται εκκλησιαστικά στην Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής. Ο ένας ναός βρίσκεται στον Σταυρό Αγίας Παρασκευής επί της Λεωφόρου Μεσογείων και είναι ιδιαίτερα λαοφιλής στους κατοίκους της περιοχής. Το αρχικό κτίσμα χρονολογείται στα τέλη του 12ου και τις αρχές του 13ου αιώνα, ενώ ο σημερινός ναός ρυθμού μονόκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής κτίσθηκε στα τέλη του 16ου με αρχές του 17ου αιώνα. Υπήρξε μετόχιο της ιστορικής Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Κυνηγού που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Υμηττού, γεγονός που επιβεβαιώνεται από το σωζόμενο κιόνιο του μοναχού Νεοφύτου, διαδόχου του μοναχού Λουκά, ηγουμένου της Μονής, το οποίο φέρει εγχάρακτη επιγραφή και χρονολογία 1238. Ο άλλος ναός που είναι θολωτή βασιλική με δίρρικτη στέγη βρίσκεται στο Μαρκόπουλο Μεσογαίας, στο κέντρο της πόλεως και νοτιοδυτικά του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου, δίπλα στο παρεκκλήσιο της Αγίας Παρασκευής. Κτίσθηκε μεταξύ των ετών 1730-1750 και κοσμείται με τοιχογραφίες εξαίρετης βυζαντινής τέχνης, τις οποίες φιλοτέχνησε μαθητής των αξιόλογων Αργείων αγιογράφων Γεωργίου και Αντωνίου Μάρκου. Το έργο της περίτεχνης αγιογραφήσεως του ιστορικού αυτού ναού ολοκληρώθηκε το 1767. Ναός επ΄ονόματι της Αγίας υπήρχε και στο κέντρο των Αθηνών , στην περιοχή του Μοναστηρακίου, στη συμβολή των σημερινών οδών Ερμού και Αγίας Θέκλας, ο οποίος υπέστη σοβαρότατες ζημιές από τους Τούρκους και κατεδαφίσθηκε το 1848. Μεταξύ των κειμηλίων του ναού είναι και η διασωθείσα φορητή εικόνα της Αγίας Θέκλας (Αγαθοκλείας), η οποία έκτοτε φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίας Παντανάσσης) που βρίσκεται στην πλατεία Μοναστηρακίου.

Η τιμώμενη από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 24 Σεπτεμβρίου πρωτομάρτυς και ισαπόστολος του Χριστού Αγία Θέκλα, η οποία υμνείται και γεραίρεται τόσο μέσα από την Ακολουθία και τον Παρακλητικό Κανόνα που εποιήθησαν από τον αείμνηστο Υμνογράφο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Γεράσιμο Μοναχό τον Μικραγιαννανίτη, όσο και μέσα από τους Χαιρετιστηρίους Οίκους που εποιήθησαν από τον Μέγα Υμνογράφο της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας, Δρ. Χαραλάμπη Μ. Μπούσια, προβάλλεται στη σημερινή αλλοπρόσαλλη εποχή μας ως φωτεινό πρότυπο ακλόνητης πίστεως με αγωνιστικό και ιεραποστολικό φρόνημα και ως απαράμιλλο σύμβολο ψυχικής και σωματικής καθαρότητος, αφού επέλεξε στην επίγεια διαδρομή της ως μοναδικό και αχώριστο συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη τον αρχηγό της πίστεώς μας, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία

· Βίος και Ακολουθία της Αγίας ενδόξου πρωτομάρτυρος και ισαποστόλου Θέκλας ως και Παρακλητικός Κανών, Ίδρυμα Αγαθονίκου Φιλιππότη Αγία Θέκλα Πύργου Τήνου, Β΄ Έκδοση 2006.

· Η Πρωτομάρτυς και Ισαπόστολος Αγία Θέκλα – Παρακλητικός Κανών και Βιογραφία της Αγίας, Αθήνα 2012.

· Ιερά Μονή της Αγίας Θέκλας, Έκδοση Ιεράς Μονής Αγίας Θέκλας Μοσφιλωτή Λάρνακας, 1998.

Εικόνες

[01] Η Αγία πρωτομάρτυς και ισαπόστολος Θέκλα. Φορητή εικόνα στο ομώνυμο παρεκκλήσιο της Ιεράς Μονής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης των Αγιοταφιτών στα Ιεροσόλυμα. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[02] Η εφέστιος εικόνα της Αγίας στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Κουδουνά στην Πρίγκηπο της Κωνσταντινουπόλεως, όπου τελείται στις 24 Σεπτεμβρίου πανήγυρη προς τιμήν της. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[03] Φορητή εικόνα της Αγίας σε προσκυνητάριο στον ομώνυμο Ιερό Ναό στον Σταυρό Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[04] Η εφέστιος και θαυματουργός εικόνα της Αγίας στην ομώνυμη Ιερά Μονή στη Μοσφιλωτή Κύπρου. Ιστορήθηκε το 1744 και επαργυρώθηκε το 1867. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[05] Φορητή εικόνα της Αγίας δια χειρός Κωνσταντίας Μοναχής στην ομώνυμη Ιερά Μονή Μοσφιλωτής Κύπρου. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[06] Φορητή εικόνα της Αγίας στο παρεκκλήσιο του Αγίου Στυλιανού στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίας Αικατερίνης Αιγίνης. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[07] Φορητή εικόνα της Αγίας δια χειρός Αναστασίου Δαμίγου στο τέμπλο του Ιερού Ναού Αγίας Φωτεινής Ιλισσού Αθηνών.

[08] Φορητή εικόνα της Αγίας στο Αγίασμα της Παναγίας των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[09] Τοιχογραφία δια χειρός Σπύρου Βασιλείου στον Ιερό Ναό Αγίου Βλασίου Ξυλοκάστρου Κορινθίας.

[10] Τοιχογραφία της Αγίας δια χειρός Δημητρίου Κάφη στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Παλαιού Ψυχικού Αθηνών.

[11] Φορητή εικόνα της Αγίας δια χειρός Κωνσταντίας Μοναχής (2001) στην ομώνυμη Ιερά Μονή Μοσφιλωτής Κύπρου. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[12] Φορητή εικόνα της Αγίας του 19ου αιώνα. Φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Αγίου Συμεών στον Λίβανο. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[13] Η εφέστιος παλαιά εικόνα της Αγίας με σκηνές του βίου της στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίας Θέκλης στη Μααλούλα της Συρίας. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[14] Η εφέστιος εικόνα της Αγίας στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο χωριό Αγία Θέκλη της νήσου Κεφαλληνίας. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[15] Φορητή εικόνα από την Ιερά Μονή της Αγίας στη Μααλούλα Συρίας, όπου στο πάνω μέρος απεικονίζονται η Αγία Θέκλα και ο Άγιος Παύλος και στο κάτω μέρος η Αγία Θέκλα και ο Προφήτης Ηλίας. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[16]  Φορητή εικόνα της Αγίας από την ομώνυμη Ιερά Μονή της Συρίας.

[17] Η φορητή εικόνα της Αγίας στο τέμπλο του ομωνύμου Ιερού Ναού στο χωριό Αγία Θέκλη Κεφαλληνίας. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[18] Φορητή εικόνα της Αγίας από τον ομώνυμο Ιερό Ναό του χωριού Αγία Θέκλη Κεφαλληνίας. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[19] Τοιχογραφία της Αγίας στον ομώνυμο Ιερό Ναό στον Σταυρό Αγίας Παρασκευής.

[20] Τοιχογραφία της Αγίας με τον Απόστολο Παύλο στον ομώνυμο Ιερό Ναό στον Σταυρό Αγίας Παρασκευής.

[21] Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει την Αγία Θέκλα. Νωπογραφία του 4ου-5ου αιώνα στον αποκαλούμενο "Ναΐσκο της Ειρήνης"στη νεκρόπολη του Al-Bagawat στην Άνω Αίγυπτο. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[22] Βυζαντινό χειρόγραφο που απεικονίζει τον  Απόστολο Παύλο να διδάσκει την Αγία Θέκλα. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[23] Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει την Αγία Θέκλα. Λεπτομέρεια από ελεφαντοστέινο πλακίδιο βυζαντινής περιόδου. Φυλάσσεται στο Μουσείο του Λονδίνου. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[24] Η Αγία Θέκλα στο σπήλαιο του Αποστόλου Παύλου στην Έφεσο. Νωπογραφία του 5ου-6ου αιώνα. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[25] Μαρμάρινο ανάγλυφο με απεικόνιση της Αγίας στην είσοδο της ομωνύμου Ιεράς Μόνης της Συρίας. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[26] Εικόνα της Αγίας με σκηνές του βίου της στην είσοδο του σπηλαίου-τάφου της στη Μααλούλα της Συρίας. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[27] Τοιχογραφία του 16ου αιώνα στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Φιλανθρωπινών Ιωαννίνων, όπου απεικονίζεται το μαρτύριο της Αγίας Θέκλης. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[28] Τοιχογραφία του 18ου αιώνα στον Ιερό Ναό Αγίας Θέκλης Μαρκοπούλου Μεσογαίας Αττικής, όπου η Αγία απεικονίζεται ανάμεσα στους δυο Αρχαγγέλους.

[29] Ο αρχαίος ναός της Αγίας Θέκλας στο Meriamlik (Σελεύκεια). (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[30] Ο τάφος της Αγίας στο σπήλαιο στη Μααλούλα της Συρίας, όπου ασκήτευσε. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[31] Το μοναστήρι της Αγίας στη Μααλούλα της Συρίας. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[32] Ο Ιερός Ναός της Αγίας Θέκλης στον Σταυρό Αγίας Παρασκευής.

[33] Ο Ιερός Ναός της Αγίας Θέκλης στον Σταυρό Αγίας Παρασκευής.

[34] Εξωτερική άποψη του Ιερού Ναού Αγίας Θέκλης στο Μαρκόπουλο Μεσογαίας.

[35] Εσωτερικη άποψη του Ιερού Ναού Αγίας Θέκλης στο Μαρκόπουλο Μεσογαίας.

[36] Η Αγία Αγαθόκλεια (Θέκλα). Φορητή εικόνα στον Ιερό Ναό Παναγίας Παντανάσσης Μοναστηρακίου Αθηνών. Κειμήλιο του κατεδαφισθέντος Ιερού Ναού της Αγίας στο Μοναστηράκι. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[37] Ρώσικη λιθογραφία της Αγίας, χρονολογούμενη στα τέλη του 19ου αιώνα. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[38] Τοιχογραφία της Αγίας από την Τράπεζα της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Σουρωτής Θεσσαλονίκης. (Αρχείο Μανουήλ Τασούλα).

[39] Τοιχογραφία της Αγίας στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Αγίου Γερασίμου Τρικάλων Κορινθίας.

[40] Τοιχογραφία της Αγίας δια χειρός Κωνσταντίνου Τριανταφύλλου στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Πεύκης Αττικής.

[41] Εξωτερική άποψη του περικαλλούς Ιερού Ναού της Αγίας Θέκλης στον Πύργο της Τήνου. www.imml.gr

[42] Στην περιοχή Λεβεντάδος της Τήνου, πλησίον του χωριού Καρυά, η Αγία Θέκλα τιμάται με ομώνυμο γραφικό εξωκκλήσιο. tinosemagazine.esy.es

[43] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός της Αγίας Θέκλης στο ομώνυμο χωριό της Κεφαλληνίας. eftanhsa.blogspot.gr

[44] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός της Αγίας Θέκλης στο Μηλοχώρι Εορδαίας Κοζάνης. e-ptolemeos.gr

[45] Το εξωκκλήσιο της Αγίας Θέκλης στην παραλία της Αγίας Άννας στην Εύβοια. www.agiaannainfo.gr

[46] Το εξωκκλήσιο της Αγίας Θέκλης στην Παλαιόβρυση Αγίας Άννας στην Εύβοια. www.agiaannainfo.gr

Η αναδημοσίευση επιτρέπεται με την απαραίτητη προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης: http://kallimasia.blogspot.gr

Δελτίο τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ) σχετικά με δηλώσεις της Αναπλ. Υπουργού Παιδείας και της ΟΛΜΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών

September 26, 2015, 1:48 am

≫ Next: Ανοικτή επιστολή διαμαρτυρίας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς το ΔΣ της ΟΛΜΕ

≪ Previous: Η ΑΓΙΑ ΘΕΚΛΑ Η παμμακάριστος και πανεύφημος πρωτομάρτυς και ισαπόστολος του Χριστού

$

0

0

Αθήνα 25 Σεπτεμβρίου 2015 

Αριθμ. Πρωτ.: 125

Με αφορμή αφενός όσα δήλωσε η νέα Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας, κ. Σία Αναγνωστοπούλου, σε συνέντευξή της «Στο Κόκκινο» και αφετέρου ένα Δελτίο Τύπου της ΟΛΜΕ, σχετικά με το ζήτημα των απαλλαγών από το μάθημα των Θρησκευτικών, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αισθάνεται την υποχρέωση να υπενθυμίσει προς όλους ότι το ζήτημα έχει λυθεί οριστικά με τελεσίδικες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, που δεσμεύουν τη διοίκηση και επομένως την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.Άπαντες οι αρμόδιοι για τη λήψη αποφάσεων αλλά και οι συνάδελφοι συνδικαλιστές οφείλουν να μελετήσουν σε βάθος το περιεχόμενο της τελευταίας Εγκυκλίου καθώς και των σχετικών δικαστικών αποφάσεων, πριν προβούν σε προτάσεις και διατυπώσουν απόψεις για το ζήτημα. 

Η εν λόγω Εγκύκλιος του τ. Υπουργού Παιδείας Α. Λοβέρδου για τις απαλλαγές αποτελεί ακριβώς συμμόρφωση της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας με το περιεχόμενο των δικαστικών αποφάσεων που προέκυψε μετά από εντατική ενασχόληση με το ζήτημα στελεχών του Υπουργείου Παιδείας και τις σχετικές απαραίτητες παρεμβάσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων. 

Εάν η Ένωση Αθέων που αποτελείται από 15-20 μέλη, θεωρεί «Ελπιδοφόρο ξεκίνημα για την νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας» τις δηλώσεις της Αν. Υπουργού, τούτο θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για το ποιοι είναι εκείνοι που ανακινούν ένα ζήτημα που έχει οριστικά επιλυθεί και ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν. 

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων περίμενε από όσους στελεχώνουν αυτήν την Κυβέρνηση να έχουν την διάθεση να διαλέγονται με τους κλάδους των εκπαιδευτικών, πριν να αποφασίζουν για θέματα που τους αφορούν άμεσα. Πιστεύουμε ότι αποφάσεις που παίρνονται εν βρασμώ και χωρίς συζήτηση και αναζήτηση λύσεων σε άμεση συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους εκπαιδευτικούς, μόνον σε κακά αποτελέσματα για την παιδεία μας μπορούν να οδηγήσουν. 

Η παιδεία μας έχει ανάγκη από σοβαρούς και εμπεριστατωμένους, από παιδαγωγικής πλευράς, χειρισμούς και σε κάθε περίπτωση δεν αντέχει σε άλλους επιπόλαιους πειραματισμούς. 

Για όλα τα παραπάνω η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων: 

1.Εκφράζει την αντίθεσή της σε αποφάσεις που αφορούν το Μάθημα των Θρησκευτικών και λαμβάνονται αυθαίρετα και αυταρχικά και εν αγνοία των Θεολόγων εκπαιδευτικών. 

2.Δηλώνει έτοιμη να συνεργασθεί στενά με τη νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, ώστε να υπάρξει σαφής και εμπεριστατωμένη ενημέρωση σχετικά με το ζήτημα των απαλλαγών από τα Θρησκευτικά, επί τη βάσει των όσων έχουν προκύψει από το 2008 και εξής οπότε και δημιουργήθηκε, ως μη όφειλε, το εν λόγω ζήτημα. Είμαστε βέβαιοι ότι ο διάλογος και η ενημέρωση με τη νέα Αν. Υπουργό Παιδείας είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να λειτουργήσει γόνιμα για αποφάσεις του Υπουργείου που αφορούν άμεσα τους εκπαιδευτικούς. 

3. Λυπούμαστε για την διοίκηση της ΟΛΜΕ που αποφάσισε να μην συνεργάζεται με τον κλάδο μας για θέματα που μας αφορούν, αλλά να ενεργεί αυθαίρετα σε βάρος και εν αγνοία μας, κάτι το οποίο θεωρούμε ότι δεν τιμά καθόλου το ΔΣ της ΟΛΜΕ.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
Xαλκοκονδύλη 37 - 104 32 AΘHNA
Tηλ. 21052 24 180 FAX 21052 24 420
E-mail : petheol@gmail.com 

Ιστοχώρος : www.petheol.gr

Ανοικτή επιστολή διαμαρτυρίας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς το ΔΣ της ΟΛΜΕ

September 27, 2015, 11:51 am

≫ Next: Αντιπροσωπεία της Ένωσης Συνδέσμων Κληρικών της Εκκλησίας της Κρήτης και του ΙΣΚΕ στον Αρχιεπίσκοπο

≪ Previous: Δελτίο τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ) σχετικά με δηλώσεις της Αναπλ. Υπουργού Παιδείας και της ΟΛΜΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών

$

0

0

Αθήνα 25 Σεπτεμβρίου 2015

Αριθμ. Πρωτ.: 126

Προς

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ

Κορνάρου 2 & Ερμού, Τ.Κ. 10563

Αθήνα

Θέμα: Ανοικτή επιστολή διαμαρτυρίας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς το ΔΣ της ΟΛΜΕ

Μετά την ανακοίνωση που δημοσιοποιήθηκε από το ΔΣ της ΟΛΜΕ για το ευαίσθητο ζήτημα της απαλλαγής των μαθητών από το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ), αισθανόμαστε την ανάγκη, ως Θεολόγοι επιστήμονες, υπεύθυνοι παιδαγωγοί και συνάδελφοι, να προβούμε στις παρακάτω παρατηρήσεις: 

1. Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για τον τρόπο με τον οποίο το ΔΣ της ΟΛΜΕ αναλαμβάνει τέτοιες πρωτοβουλίες για ένα τόσο πολύπτυχο και ευαίσθητο ζήτημα, χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας διάλογος με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, τα χιλιάδες μέλη της οποίας είναι και μέλη της ΟΛΜΕ. Αυτό συνιστά αντισυναδελφική και αντιδεοντολογική ενέργεια, ατόπημα που τραυματίζει το κοινό αίσθημα για δημοκρατικές διαδικασίες και, ταυτόχρονα, προσβάλλει και υποτιμά, από ηθικής και συνδικαλιστικής απόψεως, τους Θεολόγους εκπαιδευτικούς της ΟΛΜΕ.Ο τρόπος δε, με τον οποίο διατυπώνεται το αίτημα του ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τον Υπουργό Παιδείας, αφού πρώτα το «συζήτησε … και αποφάσισε» προδίδει το πνεύμα μιας αλάθητης αυθεντίας, που αποφαίνεται επί ενός ζητήματος, ερήμην αυτών στους οποίους αφορά άμεσα. 

2. Η αποσιώπηση ή άγνοια στοιχείων, που θα μπορούσαν να φωτίσουν την πραγματικότητα στο σύνολό της, για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, ή ακόμη, η σκόπιμη απόκρυψή τους, εγείρει εύλογες ανησυχίες για προσπάθεια επιβολής ατομικών ιδεολογιών στο σύνολο των εκπαιδευτικών και μαθητών της χώρας μας. Σε διευκρινιστικό κείμενο, το οποίο επισυνάπτεται στο κείμενο της ανακοίνωσης της ΟΛΜΕ και το οποίο αναρτήθηκε σε εκπαιδευτικό ιστότοπο (http://www.alfavita.gr/arthron/ολμε-για-την-απαλλαγή-μαθητών-στο-μάθημα-των-θρησκευτικών) παρέχονται στοιχεία, στα οποία βασίστηκε η συγκεκριμένη απόφαση. Γίνεται, ιδιαιτέρως, αναφορά σε αποφάσεις της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Τίθενται, λοιπόν, εύλογα τα ερωτήματα: 

α) Γιατί ενώ στο πιο πάνω κείμενο γίνεται επιλεκτική αναφορά στις αποφάσεις της ΑΠΔΠΧ και σε άλλα στοιχεία που μπορούν και αυτά να τεθούν στην κονίστρα του διαλόγου, δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά στην υπ’ αριθμ. 115/2012 Απόφαση του Διοικητικού Εφετείου των Χανίων για το μάθημα των Θρησκευτικών; 

Σύμφωνα με αυτή την απόφαση “Δεν νοείται απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών για μαθητή Χριστιανό Ορθόδοξο για «λόγους θρησκευτικής συνείδησης», αφού η ανάπτυξη αυτής είναι συνταγματική επιταγή δεσμευτική τόσο για την Πολιτεία όσο και για τον αποδέκτη αυτής μαθητή Χριστιανό Ορθόδοξο που συμπράττει στην υλοποίησή της… (σ. 26)”. Αν δεν γίνεται μνεία μιας τόσο σημαντικής δικαστικής απόφασης για το θέμα αυτό, συμπεραίνουμε ότι το ΔΣ της ΟΛΜΕ είτε δεν είναι καλά πληροφορημένο, είτε μεροληπτεί έναντι του μαθήματος των Θρησκευτικών και του κλάδου μας. Σε κάθε περίπτωσηη απόκρυψη της αλήθειας στο σύνολό της, απ’ όπου και αν προέρχεται, ιδιαίτερα δε όταν υιοθετείται από ανθρώπους που θέλουν να αυτοχαρακτηρίζονται ως επιστήμονες και παιδαγωγοί, συνιστά προβληματική πρακτική.

β) Γιατί ενώ στο πιο πάνω κείμενο γίνεται αναφορά μονάχα στο άρθρο 13 του Συντάγματος, δεν αναφέρεται ούτε στο άρθρο 16 του Συντάγματος που θέτει ως σκοπό της παιδείας «την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων», ούτε στον ισχύοντα Εκπαιδευτικό Νόμο 1566/1985 άρθρο 1, που αναφέρει ως σκοπό της Εκπαίδευσης «να διακατέχονται οι μαθητές από πίστη προς στα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης»;

3. Πώς είναι δυνατόν, σε μία περίοδο κατά την οποία τα σχολεία της χώρας βρίσκονται αντιμέτωπα με βασικά προβλήματα λειτουργίας τους, ένα από τα πρωταρχικά αιτήματα του ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τη νέα Αναπληρώτρια Υπουργό Παιδείας να είναι πώς θα εξασφαλιστούν όσο το δυνατόν περισσότερες απαλλαγές από το μάθημα των Θρησκευτικών; 

Μήπως το γεγονός αυτό συνιστά μεθοδευμένη μετατόπιση του ενδιαφέροντος σε θέματα που αναδύονται εκ του μηδενός και σκοπίμως, προκειμένου να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος από την ουσία των πραγματικών και καυτών προβλημάτων που ταλανίζουν την εκπαίδευση; 

Βασική αρχή της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων είναι ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί, όλων των ειδικοτήτων οφείλουμε να γίνουμε αρωγοί στη διαδικασία επίλυσης των ποικίλων και σοβαρών προβλημάτων της παιδείας, υπερβαίνοντας διαχωριστικές γραμμές που προάγουν ανεπιθύμητες και ζημιογόνες διακρίσεις. 

Το μάθημα των Θρησκευτικών μαζί με τα υπόλοιπα μαθήματα του Αναλυτικού Προγράμματος, καλούνται να συμβάλουν, κάτω από τις υπάρχουσες αντίξοες πνευματικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες του λαού μας και τις δυσλειτουργίες των σχολείων μας, στην πραγμάτωση του σκοπού της ελληνικής εκπαίδευσης που είναι η αρμονική και ολόπλευρη ψυχοσωματική ανάπτυξη των Ελλήνων μαθητών (Νόμ. 1566/1985) και η ανάδειξή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες. 

Θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε και πολλές ακόμα θέσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά θεωρούμε ότι αυτές πρέπει να αποτελέσουν περιεχόμενο της διαβούλευσης για την οποία κάναμε λόγο παραπάνω.

Εκφράζουμε την ευχή και την πεποίθηση για την άμεση υιοθέτηση ενός πλαισίου διαλόγου, που θα ενθαρρύνει την επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των μελών της Ενώσεώς μας και του ΔΣ της ΟΛΜΕ. Έτσι, θα αποφευχθούν επικίνδυνες παρερμηνείες και παρεξηγήσεις, που λειτουργούν ανασταλτικά σε κάθε πρόοδο και προκοπή και πληγώνουν την ενότητα και τους κοινούς σκοπούς της Ομοσπονδίας μας. 

Ταυτόχρονα, όμως, επιθυμούμε να γνωρίζετε ότι είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τις θέσεις της Ενώσεώς μας, όχι μόνο για το μάθημά μας αλλά και για τις αξίες, τα πρότυπα και τις αρχές, που αποτελούν ανεκτίμητη κληρονομιά της πατρίδας μας και, ταυτόχρονα, συμβαδίζουν απόλυτα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Έτσι μονάχα, αισθανόμαστε πως ανταποκρινόμαστε στον θεσμικό ρόλο που καλούμαστε να διαδραματίσουμε στην ελληνική κοινωνία ως υπεύθυνοι λειτουργοί και δάσκαλοι.

Με τιμή

Για το ΔΣ της ΠΕΘ

                            Ο Πρόεδρος                    Ο Γενικός Γραμματέας

Κωνσταντίνος Σπαλιώρας         Παναγιώτης Τσαγκάρης

Δρ Θεολογίας                         Mr Θεολογίας

Αντιπροσωπεία της Ένωσης Συνδέσμων Κληρικών της Εκκλησίας της Κρήτης και του ΙΣΚΕ στον Αρχιεπίσκοπο

October 2, 2015, 12:37 pm

≫ Next: ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΝΟΤΑΡΑΣ Χαίροις ὁ Τρικάλων γόνος λαμπρός, χαίροις Κεφαλλήνων ἀπροσμάχητος βοηθός, χαίροις Ἱερέων τό σέμνωμα καί κλέος, Γεράσιμε τρισμάκαρ, πιστῶν τό καύχημα.

≪ Previous: Ανοικτή επιστολή διαμαρτυρίας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς το ΔΣ της ΟΛΜΕ

$

0

0

30-9-2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αντιπροσωπεία της Ένωσης Συνδέσμων Κληρικών της Εκκλησίας της Κρήτης και του ΙΣΚΕ στον Αρχιεπίσκοπο 

Τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος επισκέφτηκαν, χθες το μεσημέρι, Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015, ο Πρόεδρος π. Ζαχαρίας Αδαμάκης και τα Μέλη του Δ.Σ. της Ένωσης Συνδέσμων Κληρικών της Εκκλησίας της Κρήτης, π. Ανδρέας Καλιοντζάκης, π. Γεώργιος Μηλάκης και π. Κωνσταντίνος Ψιλάκης και από τον ΙΣΚΕ, ο Αντιπρόεδρος και εκπρόσωπος στο ΤΠΔΥ, π. Ευάγγελος Φεγγούλης, ο Γεν. Γραμματέας π. Βασίλειος Χρηστίδης, ο Ταμίας π. Μιχαήλ Μετζάκης και το Μέλος π. Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης.

Ο Μακαριώτατος, που λίγο νωρίτερα είχε δεχθεί στο Γραφείο του τον Υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη, υποδέχθηκε με πατρική αγάπη τους εκπροσώπους των ιερών Συνδέσμων, ακούγοντας με προσοχή, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των.

Ο Πρόεδρος της Ένωσης Συνδέσμων Κληρικών Κρήτης π. Ζαχαρίας Αδαμάκης, στην προσφώνησή του, ευχαρίστησε τον Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας για τον πολύτιμο χρόνο που διέθεσε, για να τους αφουγκραστεί, μεταφέροντας ταυτόχρονα τα σεβάσματα του Αρχιεπισκόπου Κρήτης και σύμπαντος του κλήρου και του λαού στο πρόσωπο του Μακαριωτάτου και την ευγνωμοσύνη όλων «στον άξιο τιμονιέρη της Εκκλησίας μας σε αυτή την κρίσιμη εποχή για την πατρίδα».

Ακόμη ο Πρόεδρος της Ένωσης Συνδέσμων Κληρικών Κρήτης, ανέφερε στον Μακαριότατο, ότι νωρίτερα προηγήθηκε συνάντηση εργασίας με το Δ.Σ. του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος, στα Γραφεία του Συνδέσμου στην Αθήνα, κατά την διάρκεια της οποίας συζητήθηκαν σημαντικά θέματα που αφορούν τον εφημεριακό κλήρο και μεταξύ αυτών το θέμα της αγαστής συνεργασίας των δυο Συνδέσμων προς όφελος των κληρικών και της Εκκλησίας.

Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος ενημέρωσε τους κληρικούς για την πολύ σημαντική συνάντηση που είχε με τον Υπουργό Παιδείας και για την ξεκάθαρη τοποθέτησή του, για το ζήτημα των θρησκευτικών ότι ως Προκαθήμενος της Εκκλησίας, «διοικεί με το Ευαγγέλιο, το Σύνταγμα και τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας» και πως τέτοια θέματα, «Εκκλησία και Πολιτεία θα πρέπει να τα αντιμετωπίζουν με συνεργασία που να είναι συνεχής χωρίς πείσματα και χωρίς επιμονές».

Ακόμη ο Αρχιεπίσκοπος, απαντώντας σε ερώτημα του Γεν. Γραμματέα του ΙΣΚΕ π. Βασιλείου Χρηστίδη, γνωστοποίησε στην αντιπροσωπεία των κληρικών ότι η Πολιτεία ενέκρινε περισσότερες θέσεις νέων εφημερίων στην Εκκλησία για το 2016, διπλάσιες σχεδόν από την προηγούμενη χρονιά. Επίσης ο Μακαριώτατος έδωσε ξεχωριστή βαρύτητα στην ενότητα που πρέπει να επικρατεί στους κόλπους της εκκλησίας. 

Τέλος ο κ. Ιερώνυμος ενημέρωσε τους εκπροσώπους του ΙΣΚΕ, ότι πολύ σύντομα θα παραχωρηθεί το Γραφείο στον Ιερό Σύνδεσμο, στο κτίριο της Ιεράς Συνόδου και η εποικοδομητική αυτή συνάντηση ολοκληρώθηκε με την ευλογία του Μακαριωτάτου στους επισκέπτες ιερείς, που ήταν τα βιβλία του για την μισθοδοσία των κληρικών και φυσικά το εξαίρετο πόνημα του Αρχιεπισκόπου που αναφέρεται στον όσιο Λουκά.

Μετά την συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο ο εκπρόσωπος στο ΤΠΔΥ και Αντιπρόεδρος του ΙΣΚΕ, π. Ευάγγελος Φεγγούλης, ενημέρωσε τον Πρόεδρο και τα Μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΚΚ για θέματα που αφορούν το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό και το εφάπαξ και άπαντες ανανέωσαν το ραντεβού τους σε μια νέα συνάντηση των δυο Συνδέσμων, που θα δρομολογήσει νέα δεδομένα επ'ωφελεία των κληρικών, τόσο της Ένωσης Συνδέσμων Κληρικών Κρήτης, όσο και του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

---

ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΝΟΤΑΡΑΣ Χαίροις ὁ Τρικάλων γόνος λαμπρός, χαίροις Κεφαλλήνων ἀπροσμάχητος βοηθός, χαίροις Ἱερέων τό σέμνωμα καί κλέος, Γεράσιμε τρισμάκαρ, πιστῶν τό καύχημα.

October 19, 2015, 12:30 pm

≫ Next: Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΛΥΓΕΡΗ Η ΧΙΟΠΟΛΙΤΙΣ

≪ Previous: Αντιπροσωπεία της Ένωσης Συνδέσμων Κληρικών της Εκκλησίας της Κρήτης και του ΙΣΚΕ στον Αρχιεπίσκοπο

$

0

0

ΛΟΓΟΣ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣ ΣΕ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΠΕΤΡΙΔΗ, ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΟΣ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ ΣΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΔΡΥΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΙ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ.

Οἱ Ἅγιοι δέν ἀνήκουν εἰς μίαν ὡρισμένην ἐποχήν καί ἕνα ὡρισμένον τόπον. Καί ἰδού ἕνα παράδειγμα: Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος ὁ νέος Ἀσκητής καί θαυματουργός, τόν ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ καί γεραίρει στίς 20 Ὀκτωβρίου. Ὁ ὅσιος καί θεοφόρος οὗτος πατήρ δέν ἀνήκει εἰς τούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνας, κατά τούς ὁποίους ἔχουμε ἑκατομμύρια μαρτύρων καί ἁγίων.
Ἔζησε κατά τόν 16ο αἰῶνα. Ἐγεννήθη τό 1509 εἰς τά ἱστορικά Τρίκαλα Κορινθίας, στόν χῶρο ὅπου ἀνηγέρθη ὁ περικαλλής οὗτος Ἱερός Προσκυνηματικός Ναός τοῦ Ἁγίου, στόν ὁποῖον εὐρισκόμεθα καί πανηγυρίζουμε καί φέτος τήν ἱερά μνήμην του. Οἱ γονεῖς του ἦσαν ὁ Δημήτριος καί ἡ Καλή, ἀνῆκε δέ εἰς τήν γνωστήν καί ἀρχοντικήν οἰκογένεια τῶν Νοταράδων. Φλεγόμενος ἀπό ἀγάπην καί ζῆλον πρός τόν μοναχικόν βίον περιέρχεται διάφορα μοναστικά κέντρα καί φθάνει καί εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου διδάσκεται «τά κάλλιστα τῆς ἀρετῆς» ἀπό τούς ἐκεῖ ἐνασκουμένους πατέρας. Θελήσας νά προσκυνήσῃ τούς Ἁγίους Τόπους ἔρχεται εἰς Ἱεροσόλυμα καί ὑπηρετεῖ ὡς κανδηλανάπτης εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, ἐν συνεχείᾳ δέ χειροτονεῖται ὑποδιάκονος, διάκονος καί πρεσβύτερος ὑπό τοῦ Πατριάρχου Γερμανοῦ. Κατόπιν μεταβαίνει πλησίον τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ὅπου κατά τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου παραμένει ἄνευ τροφῆς ἐπί σαράντα ἡμέρας, ἀσκούμενος κατ’αὐτόν τόν τρόπον εἰς τήν ἄσκησιν καί τήν νηστείαν. Μετά ἀπό παραμονήν δώδεκα χρόνων εἰς Ἱεροσόλυμα ἀναχωρεῖ ἀπό ἐκεῖ μέ τήν εὐλογίαν τοῦ Πατριάρχου Γερμανοῦ καί ἔρχεται μέσῳ τῆς Κρήτης εἰς Ζάκυνθον, ὅπου ἐγκαταβιώνει εἰς ἀπομεμακρυσμένον σπήλαιον ζῶντας μέ αὐστηράν ἄσκησιν καί τρώγοντας βρασμένην κολοκύθαν χωρίς ἁλάτι καί ὄσπρια ἀπλῶς βρεγμένα καί χωρίς ψωμί. Ἀπό ἐκεῖ ἔρχεται εἰς Κεφαλληνίαν. Κατ’ ἀρχάς ἐγκαταβιώνει εἰς ἕνα σπήλαιον εἰς τήν περιοχήν τῆς Λάσσης πλησίον τοῦ Ἀργοστολίου καί κατόπιν εἰς τήν περιοχήν Ὁμαλά, ὅπου ἀνακατασκευάζει μικρόν παλαιόν ναόν καί πέριξ αὐτοῦ κελλία, ἱδρύοντας τοιουτοτρόπως τήν γνωστήν πλέον Μονήν τῆς «Νέας Ἱερουσαλήμ» μέ εἰκοσιπέντε κατ’ ἀρχήν μοναχάς, τῶν ὁποίων ὁ ἀριθμός συντόμως αὐξάνει. Ζοῦσε μέ ἄσκησιν αὐστηράν, νηστείαν καί προσευχήν ἁγνίζοντας καί ἐξαγιάζοντας τόν ἑαυτόν του. Χαρακτηριστικόν τῆς ἀσκήσεώς του εἶναι ὅτι εἶχε νά φάῃ ψωμί τριάντα ὁλόκληρα χρόνια. Ἔτσι διά τῆς ἀδιαλείπτου ἀσκήσεως καί μέ τό νά ὑποτάξῃ ὅλας τάς σαρκικάς αἰσθήσεις εἰς τῆς ψυχῆς τά θελήματα, ἐλέπτυνε τόσον τόν ἑαυτόν του, ὥστε ἔφθασε εἰς τό ἄκρον τῆς ἀπαθείας καί καθαρότητος. Φθάσας εἰς ἡλικίαν ἑβδομήντα ἐτῶν καί πληροφορηθείς παρά Κυρίου τήν ἐκδημίαν του ἐκ τοῦ προσκαίρου κόσμου τούτου, ἑτοιμάζει δεόντως ἑαυτόν καί ἀπευθύνει πρός τάς μοναχάς τάς τελευταίας νουθεσίας του. Ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ στίς 15 Αὐγούστου τοῦ 1579. Λόγῳ δέ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἡ μνήμη του μετετέθη στίς 20 Ὀκτωβρίου, ὁπότε ἔλαβε χώρα καί ἡ ἀνακομιδή τοῦ ἁγίου του λειψάνου, τό ὁποῖον διετηρήθη μέχρι σήμερον ἄφθαρτον καί χαριτόβρυτον, ἀποτελεῖ δέ ἀέναον πηγήν πλείστων θαυμάτων, διά τούς ἐν πίστει προσφεύγοντας εἰς αὐτόν καί ἐπικαλουμένους τήν βοήθειά του καί τήν προστασία του. Οὗτος ὑπῆρξεν ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος ὁ νέος Ἀσκητής, ὁ λαμπρός γόνος τῶν Τρικάλων Κορινθίας καί ἐν τῇ νήσῳ Κεφαλληνίᾳ διαλάμψας, ὁ ὁποῖος μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ ἁγιότης πρέπει νά εἶναι μέλημα τοῦ κάθε πιστοῦ εἰς πᾶσαν ἐποχήν. Ἄλλωστε τοῦτο εἶναι προτροπή ἄν μή ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ὅταν παραγγέλλει «Ἅγιος γίνεσθε, ὅτι ἐγώ Ἅγιος εἰμί» ἤ ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμός ὑμῶν». Αὐτό τό μήνυμα τοῦ ἁγιασμοῦ μᾶς δίδει καί ὁ Ἅγιος Γεράσιμος διά τῆς ἑορτῆς του. Ἄς τό δεχθοῦμε λοιπόν καί ἄς τό κάνουμε πραγματικότητα εἰς τήν ζωήν μας.

Ἀρχιμανδρίτης - Ἱεροκήρυξ Ἱερόθεος Πετρίδης

Τῶν Τρικάλων τόν γόνον, Κεφαλλήνων τό κλέισμα, Ὁμαλῶν Μονῆς τόν Προστάτην, Σέ εὐφημοῦμεν Γεράσιμε. Ἐβίωσας γάρ ἐν τῇδε τῇ ζωῇ, ὡς Ἄγγελος οὐράνιος Θεοῦ˙ διό δόξης ἠξιώθης καί ἀφθαρσίας Σῶμά Σου τό πάντιμον˙ δόξα τῷ Σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ Σέ ἀφθαρτώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ Σέ πιστοῖς πρέσβυν ἀκοίμητον.

Υ.Γ. Το παρόν κείμενο, εμπλουτισμένο με φωτογραφικό υλικό του γράφοντος από τα Τρίκαλα Κορινθίας, προέρχεται από το προσωπικό αρχείο του αοιδίμου Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιεροθέου Πετρίδη (+15.03.2010), ο οποίος μεταξύ των ετών 1972-1985 διηκόνησε ως Ιεροκήρυξ στην Ιερά Μητρόπολη Κορίνθου. Περισυνελέγη από τον γράφοντα τις γραμμές αυτές, ο οποίος διατηρούσε από πολλών ετών στενούς πνευματικούς δεσμούς με τον αείμνηστο και ακάματο αυτόν εργάτη του Ευαγγελίου του Χριστού. Επιπλέον το παρόν κείμενο, το οποίο εκφωνήθηκε από στήθους από τον αοίδιμο Αρχιμανδρίτη, όπως άλλωστε έκανε πάντοτε στην ιεροκηρυκτική του διακονία, έχει ιδιαίτερη πνευματική βαρύτητα για τον γράφοντα, αφού εκ πατρός έλκει την καταγωγή του από τα Τρίκαλα Κορινθίας, την ιστορική και ευλογημένη γενέτειρα των δύο επιφανών Νοταράδων αγίων, του Αγίου Γερασίμου του νέου Ασκητού και του Αγίου Μακαρίου Επισκόπου Κορίνθου, του εν Χίῳ διαλάμψαντος. Παράλληλα έχει ασχοληθεί ενδελεχώς με τους εν λόγῳ δύο αγίους της Εκκλησίας μας. Σχετικό άλλωστε με τον προστάτη άγιο των απανταχού της Γης Κεφαλλήνων, Ἁγιο Γεράσιμο, είναι το εκτενές κείμενο του γράφοντος «Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ (1509-1579) Ο εκ Τρικάλων Κορινθίας θαυματουργός προστάτης των Ορθοδόξων και πολύτιμος πνευματικός θησαυρός της Κεφαλληνίας», 

http://syndesmosklchi.blogspot.com

 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός 

Εικόνες

[01] Η ανθοστόλιστη παλαιά εφέστια εικόνα του Αγίου Γερασίμου στον ομώνυμο Ιερό Προσκυνηματικό Ναό των Τρικάλων Κορινθίας.

[02] Ο μεγαλοπρεπής Ιερός Προσκυνηματικός Ναός του Αγίου Γερασίμου στα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας, όπου το 1509 γεννήθηκε ο Άγιος.

[03] Το ερειπωμένο αρχοντικό των Νοταράδων στα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας. Δίπλα η πατρογονική οικία του Αγίου Γερασίμου που αποτελούσε τον χώρο προσευχής και ασκήσεώς του. Στις ημέρες μας έχει μετατραπεί πλέον σε παρεκκλήσιο.

[04] Η ιστορηθείσα το 1820 φορητή εικόνα του Αγίου Γερασίμου στον ομώνυμο Ιερό Προσκυνηματικό Ναό των Τρικάλων Κορινθίας.

[05] Τοιχογραφία του 18ου αιώνα του Αγίου Γερασίμου του Νοταρά στο Καθολικό της διαλελυμένης πλέον Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου στα Μεσαία Τρίκαλα Κορινθίας.

Η αναδημοσίευση επιτρέπεται με την απαραίτητη προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης: http://kallimasia.blogspot.gr

Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΛΥΓΕΡΗ Η ΧΙΟΠΟΛΙΤΙΣ

October 19, 2015, 12:43 pm

≫ Next: ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

≪ Previous: ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΝΟΤΑΡΑΣ Χαίροις ὁ Τρικάλων γόνος λαμπρός, χαίροις Κεφαλλήνων ἀπροσμάχητος βοηθός, χαίροις Ἱερέων τό σέμνωμα καί κλέος, Γεράσιμε τρισμάκαρ, πιστῶν τό καύχημα.

$

0

0

<<Ουκ έδωκεν ημίν ο Θεός Πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού>>(Β΄ Τιμοθ. Α΄, 8)

Πολλοί οι χοροί των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Πολλοί οι δίκαιοι, οι εκλάμποντες ως φωστήρες.

Πολλοί οι υπέρ Πίστεως και Πατρίδος αγωνισθέντες και τελειωθέντες.

Σε αυτούς ανήκει και η Αγία Εθνο-νεομάρτυς Λυγερή.

Η δεκαοκτάχρονη ελληνοπούλα Λυγερή, ζούσε στο αγαπημένο της χωριό, τον Ανάβατο της Χίου. Φημιζόταν για το πνευματικό και σωματικό της κάλλος, τόσο, ώστε να προξενήσει την εμφάνιση του πασά, στα 1822, στο χωριό της. Της έταξε πλούτη, δόξα, δύναμη, μα η αγνή νεομάρτυς δεν τα δεχόταν και έστρεφε το βλέμμα της προς τον Ουρανό, στον Νυμφίο της Εκκλησίας. Εκεί θα αποκτούσε δόξα, την επουράνιο Βασιλεία του Θεού.

Οι πιέσεις εντείνονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και ενώ ακόμη αυτό συνεχιζόταν, κάποια ημέρα, στο πανηγύρι του παλιού χωριού, στις 6 Σεπτεμβρίου 1822, εορτή του <<εν Χώναις θαύματος>> του Αρχαγγέλου και Ταξιάρχου Μιχαήλ, εκεί που οι χωριανοί γλεντούσαν και χόρευαν, εμφανίστηκαν δέκα υπηρέτες του πασά. Το χωριό αναστατώνεται, οι κάτοικοι κρύβονται. Παντού επικρατεί σιωπή. Και η Λυγερή στέκει ως <<Ρόδο το αμάραντο>> στο κέντρο της πλατείας και με υπομονή μεγάλη προσμένει τους Τούρκους. Φτάνουν κοντά, ζητούν να τους ακολουθήσει και στην αρνητική της απόκριση, την αρπάζουν και τρέχουν για την Ελίντα, εκεί που ο πασάς πρόσμενε την παρθένο ελληνοπούλα. Η Λυγερή προσεύχεται και παρακαλεί τον Νυμφίο της να διατηρήσει αγνό το σώμα και την ψυχή της, όπως μέχρι τότε.

Σε μια στιγμή, στο δυσκολότερο σημείο του γκρεμού, κατεβαίνοντας για την Ελίντα, όπως την τραβούσαν και αντιστεκόταν, αρπάζει με τα χέρια της μια αγριοβερυκοκιά, με τόση δύναμη, ώστε να μην μπορεί να φύγει από το δέντρο.

Οι Τούρκοι την απειλούν με θάνατο και βλαστημούν αφηνιασμένα. Η Λυγερή τους απαντά <<Εγώ Χριστιανή γεννήθηκα και Χριστιανή θα πεθάνω, την πίστη δεν αλλάζω. Παρακάτω δεν πρόκειται να πάω, κάντε μου ότι θέλετε>>. Στα αυτιά, την καρδιά και το μυαλό της αντηχούν τα λόγια εκείνα του Χριστού <<και μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχή μη δυναμένων αποκτείναι>> (Ματθ. Ι΄, 28), αλλά και <<τι γάρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;>> (Μαρκ. Η΄, 35-37).

Τη στιγμή εκείνη, ένας μαύρος σκλάβος Λαζός, σωστός λύκος, βγάζει το γιαταγάνι και της κόβει το κεφάλι. Το παίρνει και εξαφανίζεται τρέχοντας για την Ελίντα. Μάταια τον κυνηγούν οι χωριανοί της Λυγερής να του το πάρουν.

Εν τω μεταξύ, το άγιο σώμα της Λυγερής σπαρταρούσε και το καυτό αίμα έβγαινε από το λαιμό της, σαν φλέβα που πότιζε με μαρτυρία Χριστού και Ελλάδας τον μαρτυρικό εκείνο τόπο. Η μητέρα της παίρνει από το αίμα που τρέχει τρεις φούχτες και κάνει τρεις σταυρούς πάνω στα απόκρημνα βράχια. <<Υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού ου μόνον το εις Αυτόν πιστεύειν αλλά και το υπέρ Αυτού πάσχειν>> (Φιλιππησίους Α΄, 29).

Το κεφάλι της νεομάρτυρος, το πήρε ο πασάς από τον Λαζό και από τη στεναχώρια του τον αποκεφάλισε. Ύψωσε το μαύρο του σημαιάκι στο πλοιάριο και έφυγε για το λιμάνι της Χίου λυπημένος.

Προσωπικά, μετά από έντονη επιθυμία μου, πολλών ετών, ως μαθητής του Γυμνασίου, να προσκυνήσω τους τρεις αυτούς σταυρούς με το αίμα της Αγίας Λυγερής, αξιώθηκα να μεταβώ στο σημείο του μαρτυρίου, στις 16 Οκτωβρίου 1993 (πριν από 22 χρόνια, σε ηλικία 15 ετών) και να τους προσκυνήσω. Με είχε παροτρύνει ο καθηγητής μου, στα θρησκευτικά, μακαριστός π. Γεώργιος Λιαδής. Με πήγε στον Ανάβατο ο πατέρας μου και από εκεί, με τα πόδια (σχεδόν δυο ώρες δρόμος) στο σημείο με πήγε ο μπάρμπα Σιδεράτος για να κάμω το προσκύνημά μου. Οι βροχές και το νερό που ρέει επάνω από τις πέτρες, στη νεροδιαβασιά εκείνη, έχουν σβήσει τους δυο πρώτους σταυρούς. Ο τρίτος φαίνεται σαν να έγινε σήμερα. Και έχουν περάσει από τότε σχεδόν 200 χρόνια.

Η πίστη της, την έσωσε την Λυγερή και της χάρισε την βασιλεία των ουρανών.

Στο σημείο που θυσιάστηκε υπάρχει μια μάζα λίθων, που δεν γνωρίζει κανείς πως βρέθηκαν εκεί. Μια παράδοση αναφέρει ότι, κάθε βράδυ ρίχνει έναν η Αγία Λυγερή και δημιουργήθηκε ένας σωρός, προς ανάμνησιν του τόπου του μαρτυρίου της.

Εκεί, υπάρχει και το ημιτελές ναίδριο της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης, το οποίο επεχείρησε στα μέσα της δεκαετίας του 1970 να κατασκευάσει ο τότε διοικητής του σταθμού της χωροφυλακής των Καρυών αλλά τελικά δεν ευδοκίμησε το εγχείρημα. Μακάρι να ολοκληρωθεί και να αποτελέσει προσκυνηματικό σημείο απόδοσης τιμής και ευλάβειας τόσο προς την Αγία Ειρήνη όσο και προς την Αγία Λυγερή. Και να τελείται η Θεία Λειτουργία την ημέρα της εορτής της. Επίσης, να διαφυλαχθεί και προστατευθεί το σημείο των Σταυρών με το αίμα της Αγίας.

Προτιθέμεθα να συνδράμουμε ηθικά και υλικά για κάτι τέτοιο.

Το ίδιο έτος (1993) παρήγγειλα την αγιογράφηση της εικόνας της Αγίας Λυγερής στον φίλο αγιογράφο κ. Μάρκο Τσαμπλάκο. Την πήρα και την πήγα για 40 ημέρες στον Ι. Ναό του Αγ. Γεωργίου Φρουρίου και έκτοτε βρίσκεται στο εικονοστάσι της οικίας μου. Η Αγία Λυγερή συμπεριλήφθηκε στους Αγίους της Χίου και στην επίσημη Ιερή Εικόνα τους, η οποία βρίσκεται στον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Φρουρίου και την καθαγίασε επίσημα ο μακαριστός Μητροπολίτης Χίου κυρός Διονύσιος την πρώτη Κυριακή του έτους 1997. Επίσης, η Αγία Λυγερή απεικονίζεται και σε παλαιότερη εικόνα, της δεκαετίας του 1930, με όλους τους Αγίους της Χίου, έργο της Ιεράς Μονής του Αγ. Κωνσταντίνου-Κονταρίου Χίου, όπως και ο Άγιος Εθνο-Ιερομάρτυρας Πλάτων (Φραγκιάδης), Μητροπολίτης Χίου (+1822) και ο Αρχιδιάκονός του Μακάριος (Γαρρής).

Η μνήμη της τιμάται στις 6 Σεπτεμβρίου. Ευχής έργον θα ήταν να συνεορτάζεται, στον Ανάβατο, μαζί με τον Αρχάγγελο και Αρχιστράτηγο Μιχαήλ, την ημέρα μνήμης του <<εν Χώναις Θαύματός του>>.

Εύχομαι σε όλους να αξιωθείτε να επισκεφθείτε το ιερό εκείνο μέρος, τόπο μαρτυρίου μιας σύγχρονης -συμπολίτισσας μας- νεομάρτυρος, καθώς επίσης και ο βίος της Αγίας Λυγερής της Χιοπολίτιδος πάντοτε να μας εμπνέει και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, υπό την έννοια της υποχρέωσης κάθε πραγματικού χριστιανού να δίδει ομολογία πίστεως- ομολογία Χριστού κάτω από οιεσδήποτε κοινωνικές, εθνικές και πολιτικές συνθήκες. Ο λόγος του Θεού, η μαρτυρία υπέρ Θεού, είναι αδύνατον να αποσιωπηθεί. <<Ο λόγος του Θεού ου δέδεται>> (Τιμοθ. Β΄, 9).-

Χίος, Οκτώβριος 2015

Γεώργιος Φωτ. Παπαδόπουλος

Κήρυκας θείου λόγου

Αντιδήμαρχος (Παιδείας- Πρόνοιας) Δ. Χίου

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

October 19, 2015, 12:50 pm

≫ Next: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ Ο «τῶν Ἀποστόλων τόν ζῆλον ἐκμιμησάμενος» θαυματουργός ιεράρχης της Ιεραπόλεως

≪ Previous: Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΛΥΓΕΡΗ Η ΧΙΟΠΟΛΙΤΙΣ

$

0

0

Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου- Κήρυκα του θείου λόγου

<<Ασπάζεται υμάς Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός>> (Κολλασσαείς Δ΄, 15).

Στις 18 Οκτωβρίου, η Αγία μας Εκκλησία τιμά και γεραίρει τη μνήμη ενός μεγάλου Αγίου Της, του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά του Ιατρού.

Την ημέρα αυτή προβλέπεται να αναγιγνώσκεται, κατά τη Θεία Λειτουργία, μέρος του 10ου κεφαλαίου του κατά Λουκάν Ευαγγελίου. Πρόκειται για έξι στίχους (16-21) που μας παρουσιάζουν τρεις μεγάλες αλήθειες της πίστεώς μας.

<<Ο ακούων υμών εμού ακούει και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί. Ο δε αθετών εμέ αθετεί τον αποστείλαντά με>> (Λουκ. Ι΄, 16): Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ.

Πολλοί άνθρωποι στις ημέρες μας αμφισβητούν τα λεγόμενα υπό των Πατέρων της Εκκλησίας μας και θέτουν περιορισμούς στην εφαρμογή των θείων εντολών. <<Αυτά τα λένε οι Ιερείς και οι Ιεροκήρυκες, δεν είναι λόγια του Χριστού…!>> ισχυρίζονται. Κι έτσι δεν εφαρμόζουν τις θείες εντολές και δεν οδηγούνται στη μετάνοια και κατ΄ επέκταση στη σωτηρία. Όμως, ο Χριστός ήταν ξεκάθαρος στο ζήτημα αυτό. <<Όποιος ακούει εσάς είναι σαν να ακούει εμένα και όποιος δεν σας ακούει δεν ακούει εμένα. Εκείνος δε που δεν ακούει εμένα, δηλαδή με αμφισβητεί, αμφισβητεί τον ίδιο τον Θεό>> είπε στους Αποστόλους και τους μαθητές Του. Δηλαδή, στην Εκκλησία υπάρχει η λεγόμενη Αποστολική Διαδοχή, δια του Μυστηρίου της Ιεροσύνης. Τι θα πει αυτό; Θα πει ότι, εάν βάλουμε στη σειρά (χρονολογικά) 40-50 Γέροντες της Εκκλησίας μας, από την εποχή του Χριστού μέχρι σήμερα, εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, φτάνουμε στον ίδιο τον Χριστό. Ο Χριστός είναι ο Μέγας Αρχιερεύς. Από τα δικά Του χέρια επί της γης, αλλά και μετέπειτα από την επιφοίτηση και τελείωση (θεία χάρη που καλύπτει κάθε κενό) του Αγίου Πνεύματος δια των Χειροτονιών, η Ιεροσύνη πέρασε στους Αποστόλους και δια των Αποστόλων στους Αρχιερείς και Ιερείς, στους Πατέρες της Εκκλησίας μας μέχρι σήμερα. Η Ιεροσύνη είναι ανεξάλειπτος και ανεξάντλητος, ως θεία και ουράνια ευλογία του Θεού. Συνεπώς, όποιος αμφισβητεί τους Πατέρες της Εκκλησίας μας και τον λόγο του Θεού –που δι΄ αυτών κηρύσσεται ως τις ημέρες μας– αμφισβητεί τον ίδιο τον Θεό.

Δεύτερη αλήθεια: Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Επέστρεψαν οι Μαθητές του Χριστού περιχαρείς για τον λόγο ότι, επικαλούμενοι το όνομά του Χριστού έκαναν θαύματα. Θεράπευαν ασθενείς και παραλύτους, έσωζαν ανθρώπους από βέβαιο θάνατο, ανέσταιναν ακόμη και νεκρούς. Πατούσαν επάνω σε φίδια και σκορπιούς και δεν πάθαιναν τίποτε. Όλα τούτα επικαλούμενοι το όνομα του Θεού. Τους είπε ο Χριστός <<Έτσι, εγώ σας δίδω την δύναμη να πατάτε επάνω σε φίδια και σκορπιούς και επάνω σε όλη την δύναμη του εχθρού (Διαβόλου) και τίποτε να μην παθαίνετε.

Τίποτε δεν θα μπορέσει να σας πειράξει>> (Λουκ. Ι΄, 19). Απόδειξη είναι το γεγονός αυτό της παντοδυναμίας του Θεού. <<Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν>> (Ιωανν. ΙΕ΄, 4) αναφέρει κι αλλού το ιερό Ευαγγέλιο, ο ίδιος ο Χριστός. Χωρίς τον Θεό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Είναι αυτό και μια απάντηση σε όλους εκείνους οι οποίοι διατείνονται ότι, μόνο με την επιστήμη μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Λάθος. Ο Μέγας Βασίλειος σοφά αναφέρει <<Επιστήμη, άνευ αρετής κοσμουμένη, πανουργία εστί>>. Η Επιστήμη που δεν συνοδεύεται από την αρετή -δηλαδή την ευλογημένη από τον Θεό κλίση και πίστη- είναι πονηρό τέχνασμα. Γι΄ αυτό και όλοι οι πραγματικοί Επιστήμονες και συνετοί επικαλούνται τον Θεό πριν την προσπάθειά τους να εντρυφήσουν σε ότι καταγίνονται. Γι΄ αυτό και οι Ιατροί –που σήμερα τιμούν τον προστάτη τους Άγιο Λουκά τον Ευαγγελιστή και Ιατρό– επικαλούνται τη βοήθεια του Θεού στις όποιες επεμβάσεις πραγματοποιούν χάριν των ασθενών τους. Δεν πρέπει να λαθεύει την προσοχή μας τούτο ότι, δίχως την δύναμη του Θεού ο άνθρωπος είναι παντελώς ανίσχυρος, όσο κι αν πιστεύει στον εαυτό του. Ο άνθρωπος <<άνω θρώσκει>>, βλέπει ψηλά, στον ουρανό, εκεί είναι η δική του θέση, ουράνια πλασμένος και από εκεί αντλεί δύναμη, δύναμη εξ ύψους, από την ουράνιο βασιλεία του Θεού.

Τρίτη αλήθεια: ΥΠΑΡΧΕΙ, ΟΝΤΩΣ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.Η κατακλείδα της προηγούμενης φράσης μαρτυρεί του λόγου το αληθές. Όντως, υπάρχει ουράνιος κόσμος, υπάρχει ουράνια ζωή, υπάρχει ζωή μετά θάνατον, υπάρχει ΄΄άλλη ζωή΄΄. Την ζωή αυτή εμφύτευσε ο Θεός στον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του. Και του έδωσε ελευθερία και νόηση, ψυχή, μυαλό και σώμα. Αλλά ο άνθρωπος αμαύρωσε την ζωή του και επέλεξε τον δρόμο της καταστροφής. Ήλθε, λοιπόν, ο Θεός επί γης, ο Κύριος της δόξης και έσωσε το ανθρώπινο γένος από τα δεσμά αυτά της φθοράς και του θανάτου. Και χάρισε στον άνθρωπο ζωή και αφθαρσία, αιωνιότητα και σωτηρία. Πως; Εξαγοράζοντας τις ανθρώπινες αμαρτίες δια του Ιδίου αίματος, με το δικό Του αίμα. Ανεβαίνοντας στο Γολγοθά και τον Σταυρό και εν τέλει με την Ανάστασή Του, που εσήμανε την ανάσταση όλων των ανθρώπων. <<Χριστός εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο>> (Ιερός Χρυσόστομος- Κατηχητήριος Λόγος εις την Ανάστασιν του Κυρίου). Συνεχίζει, λοιπόν, ο Κύριος στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, λέγοντας προς τους Μαθητές Του: <<Μη χαίρεστε τόσο ότι θεραπεύετε και θαυματουργείτε, όσο ότι τα ονόματά σας έχουν γραφεί στον Ουρανό>> (Λουκ. Ι΄, 20). Δηλαδή, να χαίρεστε περισσότερο από όλα γιατί θα κληρονομήσετε την βασιλεία του Θεού, γιατί θα γίνετε μέτοχοι της αιωνιότητας, του Παραδείσου. Άρα, υπάρχει άλλος κόσμος, υπάρχει άλλη ζωή, αιώνια. Και ο Χριστός μάς είπε ότι αυτή είναι ανώτερη από κάθε άλλη, πρόσκαιρη και παροδική. <<Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν>>(Εβρ. ΙΓ΄, 14) αναφέρει ο ιερός Απόστολος. Και συνεχίζει αλλού <<το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει>>(Φιλιππ. Γ΄, 20).

Αυτές τις μεγάλες αλήθειες μας υπενθύμισε σήμερα ο λόγος του Θεού, δια της γραφίδος του σήμερον τιμωμένου, Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά του Ιατρού.

Ο Άγιος Λουκάς καταγόταν από την Αντιόχεια αλλά είχε εθνικότητα Ελληνική. Παρά το γεγονός ότι, δεν υπήρξε στον στενό πυρήνα των 12 Αποστόλων, εν τούτοις έγινε ένας από τους μεγαλύτερους Αποστόλους και ο μεγαλύτερος βοηθός του Αποστόλου Παύλου, τον όποιο ακολούθησε παντού μέχρι το τέλος της ζωής του. Ιδιαίτερα ήταν ο μόνος που απέμεινε με τον Απόστολο των Εθνών, τον θείο Παύλο, όταν φυλακίστηκε στη Ρώμη, κατά την δεύτερη περιοδεία του. <<Λουκάς εστί μόνος μετ΄ εμού>>(Β΄ Τιμοθ. Δ, 11), ανέφερε χαρακτηριστικά. Ο Λουκάς σπούδασε φιλοσοφία και ιατρική και ήταν άριστος Ιατρός αλλά και ζωγράφος. Σ΄ αυτόν αποδίδεται το πρώτο αντίτυπο της ιεράς εικόνος της Παναγίας της Οδηγητρίας. Γι΄ αυτήν θα συνθέσει ο ιερός ψαλμωδός το <<Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την εικόναν σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν υπό του Αποστόλου, Λουκά ιερωτάτου, την Οδηγήτριαν>>.Δόξασε, ο Λουκάς, τον Θεό με την γραφίδα αλλά και τον χρωστήρα του. Ο Θεός του έδωσε πλούσια τάλαντα και εκείνος τα εκατονταπλασίασε. Κι ο Θεός τον αντιδόξασε επί γης και εν ουρανώ. Συνέγραψε το τρίτο κατά σειράν Ιερό Ευαγγέλιο (κατά Λουκάν), αλλά και το θεσπέσιο και εξαίρετο βιβλίο της Αγίας Γραφής, τις <<Πράξεις των Αποστόλων>>, όπου πληροφορούμαστε όλα τα γεγονότα της δράσης των Αγίων Αποστόλων των πρώτων δεκαετιών. Κήρυξε το Ευαγγέλιο σε πολλές χώρες, κυρίως στην Ευρώπη, όπως στην Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Δαλματία, Γερμανία, Ελλάδα. Ναι, αξιώθηκε η χώρα μας να τύχει της θείας ευλογίας να κηρύξει το Ευαγγέλιο ο Απόστολος Λουκάς και σε πολλές πόλεις της χώρας μας, κυρίως δε στην Πελοπόννησο (Αχαΐα) και τη Στερεά Ελλάδα (Βοιωτία).

Αυτού του μεγάλου Αγίου τη μνήμη τιμούμε σήμερα, επικαλούμενοι τις μεσιτείες του προς τον Κύριο, του ελεηθήναι τας ψυχάς ημών. Αμήν.-

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ Ο «τῶν Ἀποστόλων τόν ζῆλον ἐκμιμησάμενος» θαυματουργός ιεράρχης της Ιεραπόλεως

October 21, 2015, 1:56 pm

≫ Next: "Ερωτευμένος με την Ιεροσύνη"

≪ Previous: ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

$

0

0

Μέσα στη σεπτή χορεία των θεοφόρων ιεραρχών που αγωνίσθηκαν με σθένος και παρρησία για την αμώμητο χριστιανική πίστη και έλαβαν από τον Πανοικτίρμονα Θεό το χάρισμα να θαυματουργούν αδιαλείπτως, συναριθμείται και ο τιμώμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 22 Οκτωβρίου ισαπόστολος Άγιος Αβέρκιος, ο και θεοπρόβλητος ποιμενάρχης της Ιεραπόλεως της Φρυγίας της Μικράς Ασίας, ο οποίος δια της χάριτος του Θεού αναδείχθηκε «τῶν ἀρετῶν ἡ καλλονή», «τῶν ἀμέμπτων ἠθῶν τό θησαύρισμα», «τοῦ Χριστοῦ τῆς ἀγάπης τό ἐκτύπωμα», «τοῦ ἐχθροῦ τῆς ἀπάτης τό ἥττημα» και «τῶν δαιμόνων ἡ ἐκδίωξη».

Ο υμνηθείς ως «ὁμόζηλος τῶν Ἀποστόλων» Άγιος Αβέρκιος έζησε τον 2ο μ.Χ. αιώνα επί των ημερών του Ρωμαίου αυτοκράτορος Μάρκου Αυρηλίου (161-180), ο οποίος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους στωικούς φιλοσόφους, αλλά και μεγάλος διώκτης των χριστιανών. Η ενάρετη βιοτή και ο ένθερμος ιεραποστολικός του ζήλος σε συνδυασμό και με την καρποφόρα διδασκαλία του σωτηριώδους λόγου του Θεού σαγήνευσαν σε τέτοιο βαθμό τον λαό, ώστε κατόπιν επίμονης και θερμής παρακλήσεως των κατοίκων ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ιεραπόλεως, γενόμενος «κλέισμα καί σέμνωμα» της Φρυγίας της Μικράς Ασίας. Με το νέο του αξίωμα ως θεοπρόβλητος ιεράρχης της Επισκοπής Ιεραπόλεως επιδόθηκε με ιδιαίτερο ζήλο στην ορθή διδασκαλία της ακραιφνούς χριστιανικής πίστεως και κατόρθωσε να προσελκύσει στον Χριστό πλήθος ειδωλολατρών, ενώ κατέστη ένθερμος συμπαραστάτης και αρωγός σε όσους είχαν ανάγκη. Έτσι χήρες, ορφανά και πολυάριθμοι ενδεείς βρήκαν πλησίον του την ανακούφιση, τη φροντίδα και την αγάπη. 

Την εποχή όμως αυτή ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος διέταξε να λάβουν χώρα σε ολόκληρη την αυτοκρατορία λαμπρές τελετές προς τιμήν των ειδωλολατρικών θεών, ενώ στην προσπάθειά του να αποκαλυφθούν οι χριστιανοί εκείνοι που θα επέμεναν να λατρεύουν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υποχρέωσε όλους τους κατοίκους να συμμετάσχουν στις ειδωλολατρικές εορτές. Η εντολή του αυτοκράτορος ίσχυε και για την Ιεράπολη, όπου διακονούσε ο ιεράρχης του Χριστού Άγιος Αβέρκιος. Μόλις άρχισαν οι τελετές προσκύνησης των ειδωλολατρικών θεών, κατά τις οποίες οι κάτοικοι της πόλεως επιδίδονταν σε κραιπάλες, ο θεοφόρος Αβέρκιος ευρισκόμενος στο σπίτι του προσευχήθηκε στον Κύριο για να ελεήσει και να φωτίσει τον λαό που ζούσε μέσα στην πλάνη και την ασωτία. Η έκκληση του φωτισμένου ιεράρχου βρήκε αμέσως ανταπόκριση στον Θεό. Έτσι ο Άγιος μέσα από μία οπτασία έλαβε την εντολή του Κυρίου να κατακρημνίσει τον ειδωλολατρικό βωμό του Απόλλωνος, αλλά και των άλλων θεών. Η εντολή δεν άργησε να εκτελεσθεί, αφού μέσα στη νύχτα κατακρήμνισε τα άψυχα είδωλα. Το γεγονός αυτό εξαγρίωσε τους ειδωλολάτρες, αφού αποδείχθηκε έμπρακτα η ματαιότητα της λατρείας των ψεύτικων θεών. Γι’ αυτό και αποφάσισαν να συλλάβουν τον ποιμενάρχη της Ιεραπόλεως και να τον θανατώσουν. Ο Άγιος Αβέρκιος παρουσιάσθηκε όμως μόνος του στην αγορά, όπου με ξεχωριστή παρρησία κήρυξε την αμώμητο χριστιανική πίστη. Η θαρραλέα του αυτή στάση εξόργισε ακόμη περισσότερο τον όχλο, ο οποίος όμως έμεινε άναυδος και άφωνος μετά τη θαυματουργική θεραπεία τριών δαιμονισμένων από τον Άγιο που τους θεράπευσε δια της χάριτος του Θεού χρησιμοποιώντας το ραβδί, με το οποίο είχε κατακρημνίσει τα είδωλα. 

Το θαυμαστό και υπερφυές αυτό γεγονός ειρήνευσε τον εξαγριωμένο όχλο, ο οποίος άρχισε πλέον να αντιμετωπίζει με σεβασμό τον διαπρύσιο κήρυκα του λόγου του Θεού. Μάλιστα ο εποικοδομητικός του λόγος για τη χριστιανική πίστη έπεισε πολλούς ειδωλολάτρες στο να εγκολπωθούν τον Ιησού Χριστό και να βαπτισθούν χριστιανοί, ενώ η φήμη του διαδόθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε κάτοικοι όχι μόνο από την Ιεράπολη, αλλά και από την ευρύτερη περιοχή προσέτρεχαν σ’ αυτόν για να καθοδηγηθούν πνευματικά και να θεραπευθούν από τις ασθένειές τους. Μεταξύ των επιτελεσθέντων θαυμάτων ήταν και η θεραπεία της τυφλής ειδωλολάτρισσας Φρυγγέλης, η οποία είχε ως διακαή πόθο να ακούσει τον φωτισμένο λόγο του Αγίου. Τότε ο ευλογημένος ιεράρχης του Χριστού δίδαξε στην τυφλή Φρύγγελα την ορθή χριστιανική πίστη, αλλά παράλληλα τη θεράπευσε από την τύφλωση και αποκατάστησε πλήρως την όρασή της. 

Η θαυματουργική φήμη του Αγίου διαδόθηκε όμως μέχρι και τη Ρώμη και έγινε γνωστή ακόμη και στον αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο, ο οποίος διέταξε να έρθει εκεί για να θεραπεύσει τη δεκαεξάχρονη κόρη του Λουκίλλα, η οποία ενώ ετοιμαζόταν να παντρευτεί, βρισκόταν κάτω από ισχυρή δαιμονική επήρεια. Όταν έφτασε ο Άγιος Αβέρκιος στη Ρώμη, οδηγήθηκε στα ανάκτορα, όπου τον υποδέχθηκε η αυτοκράτειρα Φαυστίνα, η οποία τον πήγε αμέσως στη δαιμονισμένη κόρη της, τη Λουκίλλα. Μόλις η δαιμονισμένη κόρη τον αντίκρισε, καταλήφθηκε από βίαιους σπασμούς, ενώ το δαιμόνιο που τη βασάνιζε, άρχισε να ικετεύει τον φωτισμένο ιεράρχη του Χριστού να το αφήσει να επιστρέψει στον τόπο, από όπου είχε έρθει και που ήταν η Φρυγία της Μικράς Ασίας. Τότε ο «καθοδηγήσας τούς πλανεμένους» θεοφόρος Αβέρκιος το άφησε να επιστρέψει, αλλά το διέταξε να μεταφέρει από τη Ρώμη στην Ιεράπολη έναν τεράστιο πέτρινο βωμό που χρησιμοποιούσαν οι ειδωλολάτρες για τις θυσίες. Το παράδοξο και υπερφυές αυτό γεγονός άφησε άναυδο το συγκεντρωμένο πλήθος στα ανάκτορα, όταν μάλιστα είδε το δαιμόνιο να εξέρχεται από τη νεαρή κόρη του αυτοκράτορος και να μεταφέρει τον τεράστιο ειδωλολατρικό βωμό με τελικό προορισμό την Ιεράπολη της Φρυγίας. 

Η θεραπεία της Λουκίλλας δημιούργησε ατμόσφαιρα απερίγραπτης χαράς και η αυτοκράτειρα Φαυστίνα από ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο του Αγίου, θέλησε να τον ανταμείψει πλουσιοπάροχα με χρυσό και άργυρο. Όμως ο «εἰληφώς τήν χάριν παντοίων ἰαμάτων» θεοπρόβλητος ιεράρχης του Χριστού αρνήθηκε ένα τέτοιο δώρο. Αξιομνημόνευτο είναι και το θαύμα που επιτέλεσε ο Άγιος μ’ ένα αγγείο, στο οποίο είχαν βάλει μαζί κρασί και λάδι. Χάρη όμως στη δύναμη της προσευχής του στον Κύριο δεν αναμείχθηκαν τα δύο υγρά μεταξύ τους και από το αγγείο βγήκε το καθένα από τα δύο χωριστά. Στη Ρώμη ο Άγιος Αβέρκιος παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα, κηρύττοντας τον λόγο του Θεού και επιτελώντας θαύματα, γεγονός που απέδειξε περίτρανα την παντοδυναμία του ενός και αληθινού Θεού. 

Κάποια στιγμή όμως έλαβε μέσα από ένα όραμα την εντολή από τον Θεό να φύγει από τη Ρώμη και να επισκεφθεί τη Συρία. Αρχικά έφθασε στην Αντιόχεια, ενώ στη συνέχεια πήγε στην Απάμεια για να συσπειρώσει τους χριστιανούς, να στηρίξει τους φτωχούς και να αγωνισθεί με σθένος εναντίον της αιρέσεως του Μαρκίωνος. Σύμφωνα μ’ αυτή αναγνωριζόταν μόνο το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο και οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου, δίνοντας σ’ αυτά ερμηνεία με τρόπο δυϊστικό που αντιπαραθέτει τον «Δίκαιο Θεό» της Παλαιάς Διαθήκης στον «αγαθό Θεό» της Καινής Διαθήκης. Από την Απάμεια έφθασε στον ποταμό Ευφράτη, ενώ κατόπιν η ιεραποστολική του περιοδεία συνεχίστηκε στη Μεσοποταμία, όπου καταπολέμησε με ακμαίο αγωνιστικό φρόνημα την αίρεση του Μαρκίωνος. Στη συνέχεια επισκέφθηκε την Κιλικία, τη Λυκαονία και την Πισιδία, όπου κήρυξε «τά περί τοῦ Κυρίου Ιησοῦ Χριστοῦ μετά πάσης παρρησίας ἀκωλύτως». Ενδεικτικό είναι ότι ο ένθερμος ιεραποστολικός του ζήλος σε συνδυασμό με τις μακροχρόνιες και καρποφόρες ιεραποστολικές του περιοδείες θυμίζουν την ιεραποστολική δράση των Αγίων Αποστόλων που επισκέφθηκαν πολλούς τόπους για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Γι’ αυτό και δικαίως του αποδόθηκε ο τίτλος του «ισαποστόλου», αφού κανείς άλλος επίσκοπος της εποχής εκείνης δεν διάνυσε τόσο μεγάλες αποστάσεις και δεν περιόδευσε σε τόσα πολλά μέρη για να κηρύξει κατά μίμηση των Αγίων Αποστόλων τον λόγο του Θεού. 

 

Μετά την πλούσια ιεραποστολική του δράση επέστρεψε στην Ιεράπολη της Φρυγίας, όπου το πνευματικό του ποίμνιο τον υποδέχθηκε με ανείπωτη αγαλλίαση. Εκεί συνέχισε ως ακάματος εργάτης του Ευαγγελίου του Χριστού το ποιμαντικό του έργο, ενώ παράλληλα με τη χάρη του Θεού θεράπευσε ασθενείς και εκδίωξε δαιμόνια. Ιδιαίτερη όμως μέριμνα και αγάπη επέδειξε και στους κληρικούς της επαρχίας του, αφού για την ορθή πνευματική τους καθοδήγηση συνέταξε εγχειρίδιο με τις κατάλληλες νουθεσίες και υποδείξεις. Όμως η καρποφόρα επίγεια δράση του πλησίαζε πλέον να ολοκληρωθεί και ο ίδιος προαισθανόμενος την εκδημία του, υπέδειξε τον διάδοχό του στην Επισκοπή Ιεραπόλεως, τονίζοντάς του τη μεγάλη ευθύνη των επισκοπικών του καθηκόντων. Κάποια στιγμή αποσύρθηκε σ’ ένα υψηλό βουνό για να προσευχηθεί, όπου με τη δύναμη της προσευχής του στον Κύριο ανέβλυσε μία πηγή θερμού ύδατος. Κατόπιν προαισθανόμενος τον επικείμενο θάνατό του που έλαβε χώρα σε ηλικία εβδομήντα δύο ετών, κατέβηκε στην Ιεράπολη και ετοίμασε τον τάφο του κοντά στον βωμό που είχε μεταφέρει το δαιμόνιο. Μάλιστα έδωσε την εντολή να σκαλίσουν μία επιγραφή σε πέτρινη πλάκα, η οποία διασώθηκε μέχρι σήμερα και φυλάσσεται σε μουσείο της Ρώμης. Στην επιγραφή αυτή αναγράφονται τα ακόλουθα: «Ἐκλεκτῆς πόλεως πολίτης τόδ’ ἐποίησα ζῶν, ἵν’ ἔχω καιρῷ σώματος ἔνθα θέσιν, τοὔνομ’ Ἀβέρκιος˙ ὅ ὤν μαθητής ποιμένος ἁγνοῦ, ὅς βόσκει προβάτων ἀγέλας ὄρεσιν πεδίοις τε, ὀφθαλμούς ὅς ἔχει μεγάλους πάντῃ καθορῶντας. Οὖτος γάρ μ’ ἐδίδαξε γράμματα πιστά˙ εἰς Ρώμην ὅς ἔπεμψεν ἐμέ βασιλείαν ἀθρῆσαι καί βασίλισσαν ἰδεῖν χρυσόστολον, χρυσοπέδιλον˙ λαόν δ’ εἶδον ἐκεῖ λαμπράν σφραγεῖδαν ἔχοντα. Καί Συρίης πέδον εἶδα καί ἄστεα πάντα, Νισῖβιν, Εὐφράτην διαβάς, πάντῃ δ’ ἔσχον συνομίλους Παῦλον ἔχων ἔποχον. Πίστις πάντῃ δέ προῆγε καί παρέθηκε τροφήν πάντῃ ἰχθύν ἀπό πηγῆς πανμεγέθη καθαρόν, ὅν ἐδράξατο παρθένος ἁγνή˙ καί τοῦτον ἐπέδωκε φίλοις ἔσθειν διά παντός οἶνον χρηστόν ἔχουσα κέρασμα διδοῦσα μετ’ ἄρτου…». 

Από τα ιερά λείψανα του Αγίου Αβερκίου διασώθηκε η τιμία κάρα του, η οποία φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Παναχράντου της νήσου Άνδρου, ενώ αποτμήματα λειψάνων του φυλάσσονται στις Ιερές Μονές Καρακάλου του Αγίου Όρους, Προυσού Ευρυτανίας, Παναγίας Φανερωμένης Σαλαμίνος και Κύκκου Κύπρου, όπου κατόπιν παρακλήσεως του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου, του και Καθηγουμένου της Μονής, εποιήθη Ακολουθία προς τιμήν του Αγίου από τον Μέγα Υμνογράφο της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ. Χαραλάμπη Μ. Μπούσια. Επίσης στο χωριό Ελεγμοί (Κουρσουνλού) της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας σώζεται το ερειπωμένο Καθολικό της ιστορικής Ιεράς Μονής του Αγίου Αβερκίου που είναι κτίσμα της κομνήνειας εποχής και χρονολογείται από τον 9ο μ.Χ. αιώνα. 

 

Ο Άγιος Αβέρκιος εορτάζεται πανηγυρικά στη Σαντορίνη, θεωρούμενος μάλιστα ως ο προστάτης άγιος των κρασιών, αφού ο εορτασμός της μνήμης του στις 22 Οκτωβρίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το άνοιγμα των νέων κρασιών. Άλλωστε από παλαιοτάτων χρόνων την ημέρα της εορτής του Αγίου άνοιγαν στη Σαντορίνη οι κάναβες που ήταν συνήθως υπόσκαφες αποθήκες για να δοκιμάσουν τα κρασιά της νέας σοδειάς. Η ιδιαίτερη τιμή που απολαμβάνει ο Άγιος Αβέρκιος στη Σαντορίνη οδήγησε το 1826 στη σύνταξη Ασματικής Ακολουθίας προς τιμήν του, η οποία επανεκδόθηκε το 1867. Επ’ ονόματί του στο κυκλαδίτικο αυτό νησί υπάρχουν δύο ιεροί ναοί, οι οποίοι είναι και οι μοναδικοί ναοί του Αγίου σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Ο ένας ναός βρίσκεται στο χωριό Πύργος πάνω από την κεντρική πλατεία, ενώ ο δεύτερος ναός που ανεγέρθηκε το 1995, βρίσκεται στο χωριό Εμπορείο. Αλλά στο όνομα του θαυματουργού Αγίου είναι εγκαινιασμένο ήδη από τις 10 Φεβρουαρίου του 1798 και το δεξιό κλίτος του ιερού ναού Μεταμορφώσεως Σωτήρος Εμπορείου, γεγονός που αποδεικνύει την ξεχωριστή λατρευτική τιμή που αποδίδουν οι κάτοικοι της οινοπαραγωγικής Σαντορίνης στον ισαπόστολο του Χριστού Άγιο Αβέρκιο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η τιμή του Αγίου στην Ερμιόνη Αργολίδος, όπου στον ιερό ενοριακό ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου υπάρχει σε περίτεχνο προσκυνητάρι φορητή εικόνα του Αγίου, έργο του εξ Ύδρας ιερέως Λαζάρου Καρβελά, η οποία αποτελεί δωρεά των οινοπωλών της Ερμιόνης το 1908. Ενδεικτικό είναι ότι κατά την ημέρα της εορτής του στην Ερμιόνη άνοιγαν τα νέα κρασιά και μετά τη Θεία Λειτουργία διαβαζόταν η σχετική ευχή για να γίνει ο μούστος «καλόπιστο» κρασί. 

Εκτός όμως από την πράγματι ενδιαφέρουσα λαογραφική προσέγγιση της εορτής του Αγίου Αβερκίου, η ολόθερμη ευχή μας είναι, επικαλούμενοι τις πρεσβείες του στη σημερινή αλλοπρόσαλλη εποχή, να διατηρήσουμε ακραιφνή τον απαράμιλλο θησαυρό της χριστιανικής πίστεως, αφού ο σωτηριώδης λόγος του Ευαγγελίου του Χριστού, τον οποίο με τόσο ένθερμο ιεραποστολικό ζήλο κήρυξε ο θεοφόρος ισαπόστολος και θεοπρόβλητος ιεράρχης της Ιεραπόλεως, είναι ο μόνος που νοηματοδοτεί την επίγεια πορεία και τον πνευματικό μας αγώνα για τη σωτηρία της ψυχής μας. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία

· Μπούσια Χαραλάμπους Μ., Ακολουθία του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Αβερκίου Επισκόπου Ιεραπόλεως, χ.χ.

· Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Τόμος Δεύτερος- Οκτώβριος, Εκδόσεις Ίνδικτος, Β΄ Έκδοση, Αθήναι 2011.

Εικόνες

[01] Ο Άγιος Αβέρκιος. Φορητή εικόνα του 1942, έργο του αγιογραφείου της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, από τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Βατυλής Αμμοχώστου Κύπρου.

[02] Παλαιά φορητή εικόνα του Αγίου Αβερκίου από τον Ιερό Ναό της Ευρέσεως του Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου.

[03] Ο Άγιος Αβέρκιος έλαβε το χάρισμα από τον Θεό να εκδιώκει τα δαιμόνια.

[04] Ο Άγιος Αβέρκιος αναδείχθηκε «ομόζηλος των Αποστόλων» και έλαβε τον τίτλο «ισαπόστολος». agiografikesmeletes.blogspot.gr

[05] Ο Άγιος Αβέρκιος διέταξε το δαιμόνιο που βασάνιζε την κόρη του Μάρκου Αυρηλίου να μεταφέρει στην Ιεράπολη έναν τεράστιο ειδωλολατρικό βωμό. pgdorbas.blogspot.gr

[06] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αβερκίου στο χωριό Πύργος Σαντορίνης.

armenisths.blogspot.gr

[07] Εσωτερική άποψη του Ιερού Ναού Αγίου Αβερκίου Πύργου Σαντορίνης.

armenisths.blogspot.gr

[08] Ανθοστόλιστη φορητή εικόνα του Αγίου Αβερκίου στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Πύργου Σαντορίνης. armenisths.blogspot.gr

[09] Ανθοστόλιστη φορητή εικόνα του Αγίου Αβερκίου στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Πύργου Σαντορίνης. armenisths.blogspot.gr

[10] Ο ανεγερθείς το 1995 Ιερός Ναός του Αγίου Αβερκίου στο χωριό Εμπορείο Σαντορίνης.

www.armenisths.blogspot.gr

[11] Εσωτερική άποψη του Ιερού Ναού Αγίου Αβερκίου Εμπορείου Σαντορίνης.

www.armenisths.blogspot.gr

[12] Φορητή εικόνα του Αγίου Αβερκίου στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων πόλεως Τήνου. 

[13] Φορητή εικόνα του Αγίου Αβερκίου στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους. 

[14] Φορητή εικόνα του Αγίου Αβερκίου στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Προδρόμου πόλεως Τήνου. 

[15] Το χρονολογούμενο από τον 9ο αιώνα ερειπωμένο Καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Αβερκίου στη Βιθυνία της Μικράς Ασίας. www.panoramio.com

Η αναδημοσίευση επιτρέπεται με την απαραίτητη προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης: http://kallimasia.blogspot.gr

"Ερωτευμένος με την Ιεροσύνη"

November 5, 2015, 8:46 pm

≫ Next: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο «ἐκ τελώνου κληθείς εἰς μαθητείαν καί Εὐαγγελιστής γενόμενος» πανεύφημος Απόστολος του Χριστού

≪ Previous: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ Ο «τῶν Ἀποστόλων τόν ζῆλον ἐκμιμησάμενος» θαυματουργός ιεράρχης της Ιεραπόλεως

$

0

0

"Ο πατ. Απόστολος Λάρδας ήταν ερωτευμένος με την Ιεροσύνη". Με τα λόγια αυτά του συμπατριώτη του Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου (Καβάλας) Προκόπιου, αποχαιρέτησε σήμερα ο Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος, τον επί 45 χρόνια Ιερέα της Κοινότητας Βουνού, που κηδεύτηκε πάνδημα στο χωριό του. 

"Ο πατ. Απόστολος Λάρδας, είπε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης, είχε τον Θεό σαν απόλαυση της ζωής του, δεν κατέβηκε λεπτό απ'τον Σταυρό της οδύνης, ήξερε να αγαπά και να συγχωρεί, ήταν ένας μαγνήτης για τους πιστούς" 

Στην εξόδιο ακολουθία διαβάστηκαν μεταξύ άλλων ψηφίσματα από την Κοινότητα Βουνού, την Ενοριακή Επιτροπή Παναγίας Φάρκαινας, που διακονεί ο γιός του Στέφανος, τον Σύνδεσμο κληρικών κ. α.

Πηγή: Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο «ἐκ τελώνου κληθείς εἰς μαθητείαν καί Εὐαγγελιστής γενόμενος» πανεύφημος Απόστολος του Χριστού

November 15, 2015, 8:46 am

≫ Next: Δελτίο τύπου 9-12-2015 Το Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε. για Γενική Συνέλευση και Μάθημα Θρησκευτικών

≪ Previous: "Ερωτευμένος με την Ιεροσύνη"

$

0

0

Ο Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος υπήρξε ο συγγραφέας του πρώτου ιερού Ευαγγελίου, αφού οκτώ χρόνια μετά την Ανάληψη του Κυρίου συνέγραψε στην εβραϊκή γλώσσα που την εποχή εκείνη ήταν η καθομιλουμένη στην Παλαιστίνη αραμαϊκή το πρώτο Ευαγγέλιο, το οποίο φέρει και το όνομά του. Ο εξαίσια υμνηθείς από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας ως «τῶν πεπλανημένων ὁδηγός πρός σωτηρίαν καί πρεσβευτής παντός τοῦ κόσμου θερμότατος» ονομαζόταν αρχικά Λευί και καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας. Ήταν γιος του Αλφαίου και προτού κληθεί στο αποστολικό αξίωμα, εξασκούσε το επάγγελμα του τελώνη, δηλαδή του φοροεισπράκτορα. Μάλιστα οι Εβραίοι θεωρούσαν το επάγγελμα αυτό άδικο και μισητό, αφού οι τελώνες πλούτιζαν από τις αδικίες που έκαναν με την υπερβολική είσπραξη των φόρων. Γι’ αυτό και μαζί με τις πόρνες θεωρούνταν ως οι πλέον αμαρτωλοί. Κάποια ημέρα όμως που ο Λευί καθόταν στο τελωνείο, πέρασε από εκεί ο Κύριος, ο Οποίος μόλις τον είδε, του είπε: «Ἀκολούθει μοι» (Ματθ. 9,9). Με το άκουσμα αυτής της πρόσκλησης ο τελώνης Λευί άφησε όχι μόνο το επάγγελμά του, αλλά και το σπίτι και την οικογένειά του και ακολούθησε τον Ιησού Χριστό, γενόμενος πιστός μαθητής και απόστολος Του και λαμβάνοντας το όνομα Ματθαίος που σημαίνει δώρο του Θεού. Μάλιστα προτού ακολουθήσει τον Κύριο, παρέθεσε στο σπίτι του ένα πλούσιο γεύμα, στο οποίο ἐλαβαν μέρος όχι μόνο ο Ιησούς Χριστός, αλλά και συγγενείς του και πολλοί τελώνες, γεγονός που προκάλεσε τον σκανδαλισμό και την κατάκριση των Φαρισαίων. Αλλά ο Κύριος τους απάντησε: Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες˙ πορευθέντες δέ μάθετε ἐστιν ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν, οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἀμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν (Ματθ. 9, 13-14). 

Ο Ματθαίος έγινε πιστός μαθητής του Ιησού Χριστού και Τον ακολούθησε σε όλη την πορεία Του στην Παλαιστίνη, γενόμενος αυτόπτης μάρτυρας και κοινωνός της σωτηριώδους διδασκαλίας Του και των πολυάριθμων θαυμάτων Του, τόσο πριν από τη Σταύρωση όσο και μετά την ένδοξο Ανάστασή Του. Κατά την ευφρόσυνο ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία κατήλθε το Άγιο Πνεύμα επί των Αγίων Αποστόλων, έλαβε την εντολή να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού στους συμπατριώτες του, τους Εβραίους, τους οποίους αγαπούσε ιδιαίτερα. Γι’ αυτό τον λόγο συνέγραψε το πρώτο Ευαγγέλιο μεταξύ των ετών 42-65μ.Χ., χρονολογία όμως που μέχρι σήμερα δεν είναι επαρκώς επιβεβαιωμένη. Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο γράφτηκε στην αραμαϊκή γλώσσα που μιλούσαν την εποχή εκείνη οι κάτοικοι της Παλαιστίνης, ενώ λίγα χρόνια αργότερα και σύμφωνα με τον Μέγα Αθανάσιο μεταφράσθηκε στην ελληνική γλώσσα από τον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο, τον και πρώτο ιεράρχη των Ιεροσολύμων, κατόπιν δε αντιγράφηκε από τον Άγιο Απόστολο Βαρθολομαίο. Μάλιστα το κείμενο του Ευαγγελίου στην ελληνική γλώσσα αντικατέστησε το εβραϊκό πρωτότυπο κείμενο, του οποίου αντίγραφο δεν μας διασώθηκε. Γι’ αυτό και η ελληνική μετάφραση του Ευαγγελίου του Ματθαίου διαδόθηκε και έξω από την Παλαιστίνη και στα τέλη του 1ου μ.Χ. αιώνος είχε καταστεί ιδιαίτερα λαοφιλής και διαδεδομένη. 

Ο Απόστολος Ματθαίος απευθύνεται με το Ευαγγέλιο του στους Εβραίους, θέλοντας να τους αποδείξει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας που αναμένουν ότι θα έρθει. Έτσι το συγγραφέν από τον Ματθαίο Ευαγγέλιο αποτελεί τον συνδετικό κρίκο της Παλαιάς με την Καινή Διαθήκη, αφού κάθε αναφορά στη ζωή, τη διδασκαλία, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου αποσκοπεί στο να πείσει τους Εβραίους ότι όλα αποτελούν εκπλήρωση των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης. Γι’ αυτό και τονίζεται ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο ερχόμενος Μεσσίας και Εκείνος που χαρίζει την αιώνια ζωή. Όσοι λοιπόν ασπασθούν τη σωτηριώδη διδασκαλία Του, θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία των Ουρανών, ενώ δεν παραλείπει να διακηρύξει την παγκοσμιότητα του μηνύματος του Ευαγγελίου του Χριστού: Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη (Ματθ. 28, 19). Στο Ευαγγέλιο του, το οποίο γράφτηκε οκτώ χρόνια μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Απόστολος Ματθαίος αναφέρεται στην κατά σάρκα Γέννηση του Ιησού Χριστού και τα γεγονότα που επακολούθησαν (Κεφ. 1-2), στο κήρυγμα του Ιωάννου του Προδρόμου, τη Βάπτιση του Κυρίου και τους πειρασμούς στην έρημο (Κεφ. 3,1 - 4,11), στη δράση του Κυρίου στη Γαλιλαία, την επί του Όρους Ομιλία Του και την κλήση του από τον ίδιο τον Κύριο (Κεφ. 4,12 -10, 42), στη διδασκαλία και τα θαύματα του Κυρίου στη Γαλιλαία (Κεφ. 19-20), στη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα και τη σύγκρουσή Του με το θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής (Κεφ. 21-25), στη σύλληψη, την καταδίκη, τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του (Κεφ. 26,1 -28, 15) και τέλος στην αποστολή των μαθητών Του στον κόσμο (28, 16-20). 

Μετά τη συγγραφή του Ευαγγελίου ο Απόστολος Ματθαίος συνέχισε το ιεροκηρυκτικό του έργο στη χώρα των Πάρθων και των Μήδων, όπου ίδρυσε Τοπικές Εκκλησίες, αλλά υπέστη και πολλές δοκιμασίες από τους ειδωλολάτρες. Όταν έφθασε στην ευρισκόμενη επί του Ευφράτη ποταμού Ιεράπολη της Συρίας, διέδωσε με το πύρινο κήρυγμά του το μήνυμα του Ευαγγελίου του Χριστού σε τέτοιο βαθμό, ώστε πολυάριθμοι ειδωλολάτρες ασπάσθηκαν τη χριστιανική πίστη, ενώ χειροτόνησε διακόνους, ιερείς και επίσκοπους και δια της χάριτος του Θεού τέλεσε πολλά θαύματα. Εκοιμήθη εν ειρήνη σε προχωρημένη ηλικία και ενταφιάσθηκε με τις πρέπουσες τιμές, ενώ η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 16 Νοεμβρίου. 

Σύμφωνα με μεταγενέστερη συναξαριακή παράδοση, η οποία στηρίχθηκε στη συνταχθείσα βιογραφία του Αγίου από τον ιστορικό, αγιολόγο και λειτουργιολόγο Νικηφόρο Κάλλιστο Ξανθόπουλο, αλλά δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη, ο Απόστολος Ματθαίος υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και υπέστη τον δια πυρός θάνατο. Σύμφωνα μ’ αυτή την εκδοχή μετά την ιεραποστολική του δράση στη χώρα των Πάρθων και των Μήδων αποφάσισε να αποσυρθεί σε απομονωμένο τόπο για να επιδοθεί με μεγαλύτερη αφοσίωση και επιμέλεια στην άσκηση και την προσευχή. Έτσι κατέφυγε σε ερημική περιοχή ενός βουνού, όπου εκεί μία ημέρα ο Κύριος του φανερώθηκε με τη μορφή ενός παιδιού. Μάλιστα του έδωσε ένα ραβδί, λέγοντάς του να πάει να το φυτεύσει πλησίον της εκκλησίας στην πόλη Μυρμήνη. Επιπλέον του είπε ότι το ραβδί αυτό θα γίνει με τη δύναμή Του πολύκαρπο δένδρο με κλαδιά που θα στάζουν γλυκύτατο μέλι, ενώ από τη ρίζα του θα ρέει νερό, με το οποίο θα λούζονται οι κακόψυχοι άνθρωποι για να αναγεννηθούν πνευματικά. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα αλλάξουν τρόπο ζωής και συμπεριφοράς. Ο Απόστολος Ματθαίος πήρε τότε το ραβδί από τον Κύριο, αλλά στην πορεία του συνάντησε τη βασίλισσα της πόλεως που ονομαζόταν Φουλβάνα, η οποία συνοδευόταν από τον γιο και τη νύφη της. Και οι δύο όμως ήταν δαιμονισμένοι. Μάλιστα απευθυνόμενοι στον Ματθαίο, τον ρώτησαν ποιος τον ανάγκασε να έρθει στον τόπο τους και προσπαθεί μ’ αυτό το ραβδί να τους καταστρέψει. Τότε ο πανεύφημος Απόστολος του Χριστού τους θεράπευσε από την επήρεια των δαιμόνων και κατόπιν τον ακολούθησαν με απόλυτη ευταξία. Μόλις πληροφορήθηκε ο επίσκοπος της πόλεως Πλάτων την παρουσία του Αποστόλου Ματθαίου, τον υποδέχθηκε μαζί με όλους τους κληρικούς. Αφού φυτεύθηκε το ραβδί, αυτό πράγματι βλάστησε και έγινε πολύκαρπο δένδρο, ενώ νερό ανέβλυσε από τη ρίζα του. Το θαυμαστό αυτό γεγονός διαδόθηκε αμέσως σε ολόκληρη την πόλη και πλήθος κόσμου άρχισε να συρρέει για να γευθούν τον γλυκό καρπό και να λουσθούν με το αναβλύζον νερό για να απελευθερωθούν από το σκότος της αμαρτίας και να αποκτήσουν πραότητα στην ψυχή τους. 

Μόλις ο βασιλιάς πληροφορήθηκε τα γενόμενα, αποφάσισε να θανατώσει τον Απόστολο Ματθαίο, ρίχνοντάς τον στη φωτιά. Όμως ο Κύριος του παρουσιάσθηκε μία νύκτα και τον εμψύχωσε, λέγοντάς του ότι θα βρίσκεται δίπλα του βοηθός και συμπαραστάτης. Η προστασία του Κυρίου στον Απόστολο και μαθητή Του φάνηκε, όταν συνολικά οκτώ στρατιώτες που στάλθηκαν για να τον συλλάβουν, τυφλώθηκαν από την υπερβολική λάμψη που εξέπεμψε ο ίδιος ο Κύριος που εμφανίσθηκε με τη μορφή παιδιού. Τότε εξοργισμένος ο βασιλιάς αποφάσισε να τον θανατώσει με τα ίδια του τα χέρια, αλλά μόλις τον πλησίασε, τυφλώθηκε και ο ίδιος. Αμέσως όμως έπεσε στα πόδια του Απόστολου, παρακαλώντάς τον να τον συγχωρήσει και να του χαρίσει και πάλι την όρασή του, όπως και έγινε. Μόλις όμως επανέκτησε το φως του, διέταξε ο βασιλιάς να τον υποβάλλουν σε φρικτά βασανιστήρια. Αλλά με τη χάρη του Θεού το καμίνι που ετοιμάστηκε για να κάψουν τον Απόστολο, δεν έκαιγε καθόλου. Τότε ο βασιλιάς αποφάσισε να αποδείξει την παντοδυναμία του, υποβάλλοντας τον Απόστολο σε νέα δοκιμασία. Η προσπάθειά του όμως έπεσε στο κενό, αφού η φωτιά κατέκαψε τα αγάλματα των ειδωλολατρικών θεών, ενώ απείλησε και τον ίδιο τον βασιλιά, ο οποίος διασώθηκε με τη δύναμη της προσευχής του Αποστόλου, ο οποίος κατόπιν παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. 

Το πάνσεπτό του λείψανο έμεινε αβλαβές από τη φωτιά και κατ’ εντολήν του βασιλιά τοποθετήθηκε μέσα σε μία σιδερένια θήκη και ρίχθηκε στη θάλασσα για να αποδειχθεί, εάν θα καταποντισθεί ή εάν θα το προστατεύσει ο Θεός. Τότε ο Απόστολος Ματθαίος παρουσιάσθηκε τη νύχτα στον Επίσκοπο Πλάτωνα και του ζήτησε να μεταβεί σε συγκεκριμένο τόπο για να βρει το ιερό του λείψανο μαζί με τη σιδερένια θήκη, όπως και έγινε. Το νέο συγκλονιστικό αυτό θαύμα έκανε τον βασιλιά να πιστέψει στον Ιησού Χριστό και να ζητήσει από τον Επίσκοπο να τον βαπτίσει. Μάλιστα του δόθηκε το όνομα Ματθαίος, ο δε Επίσκοπος Πλάτων έλαβε την εντολή από τον πανεύφημο Απόστολο που του εμφανίσθηκε σε όραμα, να χειροτονήσει τον βασιλιά πρεσβύτερο και τον γιο του διάκονο. Του είπε επίσης ότι μετά την έλευση τριών ετών, όπου ο Κύριος θα τον καλέσει κοντά Του, ο βασιλιάς Ματθαίος θα γίνει επίσκοπος, ενώ διάδοχός του θα γίνει αργότερα ο γιος του, όπως και έγινε. 

Ο Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος είναι ο προστάτης άγιος των τελωνειακών υπαλλήλων και η ημέρα της μνήμης του καθιερώθηκε ως επίσημη εορτή των τελωνειακών με το υπ’ αριθμόν 109 προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 25/Α/8-2-1979). Μάλιστα με δαπάνη των τελωνειακών της Μακεδονίας ανεγέρθηκε περίτεχνο μαρμαρόγλυπτο προσκυνητάριο με την εικόνα του Αγίου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Θεσσαλονίκης, όπου κατ’ έτος οι τελωνειακοί της Μακεδονίας εορτάζουν τον προστάτη τους άγιο, ενώ παρεκκλήσιο επ’ ονόματί του έχει ανεγερθεί στο Τελωνείο Κήπων Έβρου. Επίσης το 1993 η Ένωση Τελωνειακών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης εξέδωσε την Ακολουθία, τον Παρακλητικό Κανόνα και τους Χαιρετιστήριους Οίκους που ποιήθηκαν προς τιμήν του Αγίου από τον αείμνηστο Μέγα Υμνογράφο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Μοναχό Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη. Ακολουθίες προς τιμήν του Αγίου έχουν επίσης συντάξει ο Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας και η Μοναχή Ισιδώρα Αγιεροθεΐτισσα. 

Το όνομα του Αγίου Ματθαίου φέρει ένα από τα μεγαλύτερα και ωραιότερα χωριά της Κέρκυρας, γνωστό στην κερκυραϊκή ντοπιολαλιά ως «Αη Μαθιάς», όπου υπάρχει και ομώνυμος ενοριακός ναός με επιβλητικό κωδωνοστάσιο, ο οποίος αποτέλεσε το λατρευτικό κέντρο των πρώτων κατοίκων του χωριού. Σύμφωνα με την επιχώρια προφορική παράδοση το χωριό ονομαζόταν αρχικά Άγιος Νικόλαος (Αη Νικόλας) χάρη σ’ έναν ομώνυμο μικρό ναό. Αργότερα όμως μετονομάσθηκε σε Άγιος Ματθαίος (Αη Μαθιάς) και ανεγέρθηκε μεγάλος ναός προς τιμήν του, αφού σύμφωνα με την τοπική παράδοση ένας γέροντας εμφανίσθηκε ξαφνικά ενώπιον κάποιων εμπόρων κρασιού που πήγαιναν στο χωριό, αλλά έχασαν τον προσανατολισμό τους εξαιτίας μιας σφοδρότατης κακοκαιρίας. Μάλιστα ο γέροντας αυτός τους υπέδειξε και τον σωστό δρόμο για να μεταβούν στο χωριό. Όταν έφτασαν εκεί, αναζήτησαν την εκκλησία για να ευχαριστήσουν τον Θεό που τους έσωσε, αλλά και που έφτασαν με ασφάλεια στον σωστό προορισμό. Όταν όμως μπήκαν στον ναό, είδαν σε μία εικόνα τη μορφή του γέροντα που είχε παρουσιασθεί ξαφνικά μπροστά τους και τους είχε βοηθήσει να σωθούν. Η μορφή αυτή δεν ήταν άλλη από τον Άγιο Απόστολο και Ευαγγελιστή Ματθαίο. Το υπερφυές αυτό γεγονός θεωρήθηκε από τους κατοίκους ως θαύμα και έτσι το χωριό μετονομάσθηκε σε Άγιος Ματθαίος. 

Επ’ ονόματι του Αγίου είναι αφιερωμένοι επίσης οι ενοριακοί ναοί στα χωριά Άνω Γαρέφι Αλμωπίας του νομού Πέλλης και Πτελεώνας Εορδαίας του νομού Κοζάνης, αλλά και ο σταυροειδής μετά τρούλου περικαλλής ενοριακός ναός του Αγίου στη συνοικία Κοφινάς της πόλεως Χίου, ο οποίος ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων από το Σωματείο των «Κουντουράδων», ενώ στο χωριό Βασιλεώνοικο της Χίου υπάρχει και εξωκκλήσιο επ’ ονόματί του. Διάσπαρτα είναι τα εξωκκλήσια του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου και σε διάφορα νησιά των Κυκλάδων και συγκεκριμένα στην Άνδρο, την Τήνο, τη Μύκονο, τη Νάξο και τη Σαντορίνη. Αξιομνημόνευτο είναι το εξωκκλήσιο του Αγίου στην περιοχή του χωριού Βίβλος (Τρίποδες) Νάξου, αφού είναι κτισμένο πάνω σε παλαιοχριστιανική βασιλική, ενώ έξω από τον ναό σώζεται μία μεγάλη μαρμάρινη κολυμβήθρα με ανάγλυφους σταυρούς. Ιστορικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και το χρονολογούμενο από το 1638 εξωκκλήσιο του Αγίου στο Παλιό Χωριό (Μέσα ή Επισκοπή Γωνιά) Σαντορίνης, όπου κάθε χρόνο στις 16 Νοεμβρίου τελείται ο εορτασμός, της μνήμης του. Επίσης στην παλαίφατη Ιερά Μονή Μεγάλης Παναγίας της νήσου Σάμου υπάρχει εντός των κελλίων παρεκκλήσιο επ’ ονόματι του Αγίου Ματθαίου του Ευαγγελιστού και της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας.

Στο όνομα του Αγίου Ματθαίου είναι αφιερωμένος και ο ευρισκόμενος ναός επί της οδού Ταξιάρχου Μαρκοπούλου στο Ηράκλειο Κρήτης, ο οποίος στην πρώτη του μορφή χρονολογείται από τη Β΄ βυζαντινή περίοδο, ενώ το σημερινό κτίσμα ανεγέρθηκε μετά το σεισμό του 1508. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας παραχωρήθηκε σε μοναχούς της Μονής Σινά, αφού οι Οθωμανοί είχαν μετατρέψει σε τζαμί το Σιναΐτικο μετόχιο της Αγίας Αικατερίνης στο Ηράκλειο. Σ’ αυτόν τον ναό, ο οποίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη ζωή του Ηρακλείου και είναι γνωστός ως «Άγιος Ματθαίος των Σιναϊτών» εκκλησιάζονταν όλοι οι χριστιανοί μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Οθωμανούς. Σήμερα φιλοξενεί μία σπάνια συλλογή εξαίρετων φορητών εικόνων της Κρητικής Σχολής. Στον Άγιο Ματθαίο είναι επίσης αφιερωμένος και ναός στο Ακρωτήρι Χανίων, όπου κατ’ έτος εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα η μνήμη του. Πρόκειται για παρεκκλήσιο της ενορίας Αγίου Νικολάου Χαλέπας στην περιοχή «Φρούδια», το οποίο κτίσθηκε στη δεκαετία του 1960 πάνω σε ερείπια ομώνυμου παλαιού ναού που αποτελούσε καθολικό γυναικείας μονής, η οποία καταστράφηκε από τους Τούρκους κατά την κατάληψη της Κρήτης. Στον χώρο που βρίσκεται σήμερα ο ναός, λειτούργησε το 1974 Εκκλησιαστική Σχολή, η οποία το 2005 μετονομάσθηκε σε Γενικό Εκκλησιαστικό Λύκειο και Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο Κρήτης. Ενδεικτικό είναι ότι η τιμή που απολαμβάνει ο Άγιος Ματθαίος στην Κρήτη, οδήγησε τον αοίδιμο λόγιο και φιλάγιο Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ιλαρίωνα να συμπεριλάβει την Ακολουθία του Αγίου στο βιβλίο των Κρητών Αγίων, το οποίο εκδόθηκε το 1877 με δική του δαπάνη και επιμέλεια. 

Η καλύτερη τιμή όμως στον Άγιο Απόστολο και Ευαγγελιστή Ματθαίο είναι να παραδειγματιστούμε από τη μετάνοια και τη μεταστροφή του, αφού από αμαρτωλός αρχιτελώνης κατέστη πιστός μαθητής και ακόλουθος του Ιησού Χριστού, αφήνοντας πίσω το αμαρτωλό παρελθόν του και μαζί μ’ αυτό ακόμη και φίλους, συγγενείς και περιουσίες, προκειμένου να κερδίσει κοντά στον Κύριο τη Βασιλεία των Ουρανών. Άλλωστε η κατάκτηση της αιώνιας ζωής κοντά στον Ιησού Χριστό είναι η κυρίαρχη έννοια και διδασκαλία του Ευαγγελίου του, αφού όπως τονίζει, αυτή τη Βασιλεία ήρθε και αποκάλυψε ο προαναγγελθείς από τους προφήτες Μεσσίας. Γι’ αυτό και καλεί τους χριστιανούς να βρίσκονται σε διαρκή εγρήγορση, να επιδίδονται σε αγαθοεργίες και να αγωνίζονται πνευματικά, ώστε να κερδίσουν την αιωνιότητα.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία 

· Βίος και Ακολουθία του Ευαγγελιστού Ματθαίου Προστάτου Τελωνειακών, Έκδοση Ενώσεως Τελωνειακών Υπαλλήλων Β΄ Περιφέρειας, Θεσσαλονίκη 1993.

· Λέκκου Ευαγγέλου Π., Οι 4 Ευαγγελιστές, Εκδόσεις Σαΐτης, χ.χ.

Εικόνες

[01] Ο Άγιος Ματθαίος ο Ευαγγελιστής. Τοιχογραφία δια χειρός Στεφάνου Ασμάνη στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής ομωνύμου δήμου Αττικής.

[02] Φορητή εικόνα του Αγίου λαϊκής τεχνοτροπίας-Ιδιωτική συλλογή.

[03] Φορητή εικόνα του Αγίου λαϊκής τεχνοτροπίας-Ιδιωτική συλλογή.

[04] Φορητή εικόνα του Αγίου λαϊκής τεχνοτροπίας-Ιδιωτική συλλογή.

[05] Φορητή εικόνα του Αγίου λαϊκής τεχνοτροπίας-Ιδιωτική συλλογή.

[06] Ο Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος. Μικρογραφία από βυζαντινό Ευαγγέλιο της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους.

www.diakonima.gr

[07] Ο Άγιος Ματθαίος ο Ευαγγελιστής σε Τετραευαγγέλιο (κωδ.588). Χρονολογείται στα τέλη 10ου με αρχές του 11ου αιώνα και φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους. www.xanthi.ilsp.gr

[08] Ο Άγιος Ματθαίος ο Ευαγγελιστής. Μικρογραφία του 10ου αιώνα από την Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους.

[09] Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος ενώπιον του Ιησού Χριστού. Μικρογραφία του 1346 από την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά.

[10] Μαρμάρινο προσκυνητάριο με εικόνα του Αγίου Ματθαίου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Θεσσαλονίκης.

[11] Ο Άγιος Απόστολος Ματθαίος υπήρξε ο συγγραφέας του πρώτου Ευαγγελίου. www.diakonima.gr

[12] Φορητή εικόνα του Αγίου Ματθαίου δια χειρός Νικολάου Βράνου.

[13] Ο Άγιος Ματθαίος ο Ευαγγελιστής σε ρωσική λιθογραφία-Ιδιωτική συλλογή.

[14] Ο Άγιος Ματθαίος ο Ευαγγελιστής σε ρωσική λιθογραφία-Ιδιωτική συλλογή.

[15] Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος κηρύττει στους Εβραίους. Τοιχογραφία δια χειρός Αγγέλου Αλιμπέρτη στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Γλυκών Νερών Αττικής.

[16] Η άσκηση του Αγίου Ματθαίου. Τοιχογραφία δια χειρός Αγγέλου Αλιμπέρτη στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Γλυκών Νερών Αττικής.

[17] Το μαρτύριο του Αγίου και η καταστροφή των ειδώλων. Τοιχογραφία δια χειρός Αγγέλου Αλιμπέρτη στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Γλυκών Νερών Αττικής.

[18] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ματθαίου στη συνοικία Κοφινάς της πόλεως Χίου. www.naoschios.blogspot.gr

[19] Άποψη από το εσωτερικό του Ιερού Ενοριακού Ναού του Αγίου Ματθαίου στη συνοικία Κοφινάς της πόλεως Χίου. 

[20] Ο ανεγερθείς στη δεκαετία του 1970 Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ματθαίου στο χωριό Άνω Γαρέφι Αλμωπίας Πέλλης.

paradosiakos-garefeiou.blogspot.gr

[21] Ο ιστορικός Ιερός Ναός του Αγίου Ματθαίου Σιναϊτών στο Ηράκλειο Κρήτης.

www.cretanbeaches.com

[22] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Ματθαίου στο Ακρωτήρι Χανίων Κρήτης.

lyk-chanion.chan.sch.gr

[23] Εξωτερική άποψη του Ιερού Ναού Αγίου Ματθαίου στο ομώνυμο χωριό της Κέρκυρας.

[24] Το επιβλητικό κωδωνοστάσιο του Ιερού Ναού Αγίου Ματθαίου στο ομώνυμο χωριό της Κέρκυρας.

[25] Εσωτερική άποψη του Ιερού Ναού Αγίου Ματθαίου στο ομώνυμο χωριό της Κέρκυρας.

[26] Η εφέστια εικόνα του Αγίου Ματθαίου στον Ιερό Ναό Αγίου Ματθαίου στο ομώνυμο χωριό της Κέρκυρας.

[27] Φορητή εικόνα του Αγίου Ματθαίου στον Ιερό Ναό Αγίου Ματθαίου στο ομώνυμο χωριό της Κέρκυρας.

[28] Το εξωκκλήσιο του Αγίου Ματθαίου στην περιοχή Φανερωμένη Τριαντάρου Τήνου.

[29] Άποψη από το εσωτερικό του εξωκκλησίου του Αγίου Ματθαίου στην περιοχή Φανερωμένη Τριαντάρου Τήνου.

[30] Το εξωκκλήσιο του Αγίου Ματθαίου στην περιοχή του χωριού Τρίποδες (Βίβλος) Νάξου. www.tripodesnaxou.gr

[31] ΤΟ εξωκκλήσιο του Αγίου Ματθαίου στο Παλιό Χωριό (Μέσα ή Επισκοπή Γωνιά) Σαντορίνης. armenisths.blogspot.gr

[32] Το εξωκκλήσιο του Αγίου Ματθαίου στο χωριό Βασιλεώνοικο της Χίου.

www.naoschios.blogspot.gr

______________________________

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση υπό την απαραίτητη προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης kallimasia.blogspot.gr 

Δελτίο τύπου 9-12-2015 Το Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε. για Γενική Συνέλευση και Μάθημα Θρησκευτικών

December 10, 2015, 10:52 am

≫ Next: Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Ο ΛΑΤΡΙΝΟΣ Ο «ἐν τοῖς ὄρεσι Λάτρῳ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί Κερκετεῖ τῆς Σάμου ἀσκήσας» υπέρλαμπρος και θεοφόρος πατήρ της Εκκλησίας

≪ Previous: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο «ἐκ τελώνου κληθείς εἰς μαθητείαν καί Εὐαγγελιστής γενόμενος» πανεύφημος Απόστολος του Χριστού

$

0

0

9-12-2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015 συνεδρίασε το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος.

Το Δ. Σ. κατάρτισε την ημερήσια διάταξη της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016 στον Ιερό Ναό Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου. 

Κεντρικός ομιλητής θα είναι ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Κατραμάδος γραμματέας της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Προσκυνηματικών Περιηγήσεων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Στην Γενική Συνέλευση θα γίνει ενημέρωση για οικονομικά θέματα, και θα κατατεθούν προς ψήφιση ο απολογισμός του οικονομικού έτους 2015, και ο προϋπολογισμός οικον. έτους 2016. 

Το Δ. Σ. απέστειλε επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Νικόλαο Φίλη, στον οποίο εκφράζεται ο προβληματισμός του Ι. Σ. Κ. Ε. για το μάθημα των θρησκευτικών και τα όσα έχουν ειπωθεί για το μείζον αυτό ζήτημα το τελευταίο διάστημα. 

Με σοβαρή και συστηματική επιχειρηματολογία υποστηρίζεται ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν είναι προαιρετικό αλλά υποχρεωτικό και ασφαλώς ομολογιακής κατεύθυνσης για τους Ορθοδόξους μαθητές διότι το Σύνταγμα επιβάλλει θετικά την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος. Η απαγόρευση ή νόθευση του μαθήματος των θρησκευτικών, θα σήμαινε καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών μας, καθότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, επιθυμούν την διδασκαλία των Θρησκευτικών, ενός μαθήματος που οδηγεί τον διδασκόμενο στην ελεύθερη και πέρα από φανατισμούς ανάπτυξη της προσωπικότητας και της θρησκευτικής του συνείδησης, που τόσο ανάγκη έχουν τα παιδιά μας στην σημερινή δύσκολη εποχή που ζούμε. 

Η Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή σε όλες τις βαθμίδες του σχολείου είναι, μέσα από το μάθημα των θρησκευτικών, η καλύτερη μέθοδος για να δώσουμε στα παιδιά μας ελπίδα και αισιοδοξία και να τα απομακρύνουμε από απάνθρωπους ολοκληρωτισμούς, από ρατσιστικές ιδέες που οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές και πράξεις. 

Γίνεται επίσης εκτενής και εμπεριστατωμένη αναφορά στη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στις Ευρωπαϊκές χώρες και η επιστολή καταλήγει με προτάσεις του Ι. Σ. Κ. Ε. προς τον κ. Υπουργό για ένα πραγματικό και φυσικά εποικοδομητικό διάλογο, για την συγγραφή νέων βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών, για όλες τις βαθμίδες, με καθαρά παιδαγωγικά και θεολογικά κριτήρια, σύμφωνα με το αναθεωρημένο Πρόγραμμα του 2003-2006, υπό την αιγίδα του Υπουργείου, με τη συμμετοχή του ΙΕΠ, της αρμόδιας Συνοδικής Επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως ορίζει ο Καταστατικός της χάρτης, του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος, των Θεολογικών Σχολών και της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων. 

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

---

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Ο ΛΑΤΡΙΝΟΣ Ο «ἐν τοῖς ὄρεσι Λάτρῳ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί Κερκετεῖ τῆς Σάμου ἀσκήσας» υπέρλαμπρος και θεοφόρος πατήρ της Εκκλησίας

December 14, 2015, 11:35 am

≫ Next: Πατριαρχικὴ Ἀπόδειξις ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις (2015).

≪ Previous: Δελτίο τύπου 9-12-2015 Το Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε. για Γενική Συνέλευση και Μάθημα Θρησκευτικών

$

0

0

Ανάμεσα στους θεσπέσιους και μακάριους ασκητές της αμωμήτου χριστιανικής πίστεως, οι οποίοι χάρη στην αδιάλειπτη άσκηση και τα ουράνια χαρίσματα αναδείχθηκαν φαεινοί αστέρες μέσα στο πνευματικό στερέωμα της Εκκλησίας μας, συγκαταλέγεται και ο Όσιος πατήρ ημών Παύλος ο Λατρινός, ο οποίος κατέστη «βλάστημα τερπνόν τῆς ἐρήμου», «μοναχῶν ἡ καλλονή καί ὁσίων καύχημα», «πιστῶν τό στήριγμα», «Λάτρου τό σεμνολόγημα καί τοῦ Κέρκη τό κλέος», όπως τόσο γλαφυρά υμνείται και γεραίρεται μέσα από την υμνογραφία. Ο «τήν ἡσυχίαν, τήν ἐγκράτειαν καί τήν νοεράν προσευχήν ποθήσας» Όσιος Παύλος ο Λατρινός, ο και ιδρυτής και ηγούμενος της επί του όρους Λάτρος ομωνύμου Μονής, γεννήθηκε περί τα τέλη του 9ου μ.Χ. αιώνα στην πόλη Ελαία της Μικράς Ασίας, η οποία βρίσκεται κοντά στην Πέργαμο. Μετά τον θάνατο του πατέρα του Αντιόχου, ο οποίος σκοτώθηκε σε μία ναυμαχία εναντίον των Αγαρηνών κοντά στη Χίο, η μητέρα του Ευδοκία εγκαταστάθηκε μαζί με τα δύο παιδιά της, τον Παύλο και τον Βασίλειο, στο χωριό Μαρικάτο της Βιθυνίας που ήταν και η γενέτειρα του Οσίου Ιωαννικίου του Μεγάλου, ο οποίος ήταν συγγενής της. Η ευσεβής Ευδοκία έστειλε τους δύο γιους της στη Μονή του Αγίου Στεφάνου για να λάβουν την απαιτούμενη παιδεία. Ο Βασίλειος που ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός, αναγκάσθηκε παρά τη θέλησή του να παντρευτεί, υπακούοντας τις προτροπές της μητέρας του. Έχοντας όμως ένθερμο πόθο για τον μοναχικό βίο, έφυγε κρυφά για το όρος Όλυμπος της Βιθυνίας, όπου εγκαταβίωσε στη Λαύρα του Προφήτου Ηλιού, γενόμενος μοναχός. Κατόπιν όμως αναγκάσθηκε να καταφύγει στο όρος Βραχιανό στην περιοχή της Μιλήτου, αφού οι συχνές επισκέψεις των συγγενών και φίλων του, διέκοπταν την αφοσίωσή του στην κατά Χριστόν άσκηση. 

Κάποια στιγμή ο Βασίλειος θέλησε να συναντήσει τον Παύλο, δεδομένου ότι τρεις φορές έλαβε από τον Θεό την εντολή να μεριμνήσει για την τύχη του αδελφού του, ο οποίος μετά τον θάνατο της μητέρας του ζούσε μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση και είχε αναγκασθεί να βόσκει τους χοίρους των κατοίκων του χωριού. Έτσι ο Βασίλειος έστειλε έναν μοναχό για να παραλάβει τον αδελφό του και να τον μυήσει κατόπιν στην αγγελική πολιτεία. Όμως ο μοναχός εξεδιώχθηκε δύο φορές από τους κατοίκους του χωριού με το πρόσχημα ότι ο Βασίλειος θα πουλούσε τον αδελφό του για χρήματα. Η τρίτη όμως προσπάθεια του μοναχού να παραλάβει τον Παύλο και να τον οδηγήσει στον αδελφό του, υπήρξε επιτυχής και έτσι ο νεότερος αδελφός που η ψυχή του φλογιζόταν από τη χάρη του Θεού, οδηγήθηκε στον αδελφό του Βασίλειο. Μετά από τη συνάντηση των δύο αδελφών ο Βασίλειος εμπιστεύτηκε τον Παύλο στην πνευματική καθοδήγηση του ηγουμένου Πέτρου της Μονής της καλουμένης Καρύα. Η Μονή αυτή βρισκόταν στην περιοχή του όρους Λάτρος που είναι ορεινός όγκος στη δυτική Μικρά Ασία πλησίον της αρχαίας πόλεως της Μιλήτου και απέναντι από τη Σάμο και την Πάτμο. Στο μεταξύ ο Βασίλειος επέστρεψε και εγκαταβίωσε και πάλι στο όρος Όλυμπος της Βιθυνίας, όπου έγινε ηγούμενος και πνευματικός καθοδηγητής στη Λαύρα του Προφήτου Ηλιού, στην οποία και εκοιμήθη εν Κυρίῳ. 

Ο Παύλος βρήκε την ψυχική ανάπαυση και στήριξη στον ενάρετο ηγούμενο Πέτρο, τον οποίο διακονούσε, ενώ προσπαθούσε να μιμηθεί με ακρίβεια την ενάρετη πολιτεία του. Μάλιστα πυρπολούμενος από θεϊκό ζήλο και έχοντας διακαή έρωτα προς την αρετή, επιδόθηκε στην κατά Χριστόν άσκηση και μιμείτο τον πνευματικό του πατέρα ακόμη και στην ένδυση, αφού φορούσε εναλλάξ τα δύο τρίχινα ράσα του ηγουμένου Πέτρου. Παράλληλα διδάχθηκε την υποταγή της σαρκός στο πνεύμα και ασκήθηκε στον αγώνα κατά του ύπνου. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο θεσπέσιος Παύλος νίκησε την υπνηλία, ταπείνωσε τη σάρκα, κατενίκησε τα πάθη και εξάσκησε τον εαυτόν του στην αγρυπνία και την ολονύκτια άσκηση. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι ο ηγούμενος Πέτρος τον ράπισε δυνατά στο πρόσωπο, διότι μία φορά αποκοιμήθηκε κατά τη διάρκεια ακολουθίας. Έτσι αποκόπηκε από τη νοσηρή συνήθεια του ύπνου. Στον Παύλο είχε ανατεθεί επίσης και η διακονία του μαγειρέματος, στην οποία επιδιδόταν με ιδιαίτερη επιμέλεια, ενώ κάθε φορά που έβλεπε τη φωτιά που έψηνε το φαγητό, δάκρυζε σκεπτόμενος το αιώνιο πυρ που κατακαίει τους αμαρτωλούς, όπως θεωρούσε και τον ίδιο του τον εαυτό. Συχνά πήγαινε σ’ ένα δάσος και προσευχόταν μπροστά σ’ ένα δένδρο, το οποίο φαινόταν να καίγεται ολόκληρο. Το άυλο αυτό πυρ τον περιέλουζε ολόκληρο, ενώ τα δάχτυλά του έμοιαζαν με φλεγόμενες λαμπάδες. Γι’ αυτό και ο Παύλος φλεγόμενος από τον έρωτα του Χριστού, ζήτησε από τον ηγούμενο Πέτρο να του επιτρέψει να αποσυρθεί σε ερημικό τόπο και να επιδοθεί με πλήρη αφοσίωση στον μοναχικό βίο και την απόλυτη ησυχία. Η επιθυμία του όμως αυτή δεν εκπληρώθηκε όσο ήταν εν ζωῄ ο Πέτρος, ο οποίος πίστευε ότι ο Παύλος δεν θα αντέξει τους ποικίλους δαιμονικούς πειρασμούς. 

Όταν εκοιμήθη ο Πέτρος, οι υπόλοιποι αδελφοί της Μονής ζήτησαν επίμονα από τον Παύλο να αναλάβει την ηγουμενία, θεωρώντάς τον ως τον πλέον κατάλληλο. Εκείνος όμως αναλογιζόμενος τη βαριά πνευματική ευθύνη και αναζητώντας διακαώς την πλήρη απομόνωση και την αυστηρή άσκηση, αναχώρησε μαζί μ’ έναν πνευματικό του αδελφό, τον Δημήτριο, για μία ερημική περιοχή στο νότιο μέρος του όρους Λάτρος. Εκεί υπήρχαν πολλά σπήλαια ερημιτών, όπου είχαν καταφύγει πολλοί ασκητές από το Σινά και τη Ραϊθώ για να διασωθούν από τους Σαρακηνούς, οι οποίοι όμως τελικά τους κατέσφαξαν. Φτάνοντας σ’ αυτόν τον τόπο ο Παύλος και ο Δημήτριος εγκαταστάθηκαν σ’ ένα σπήλαιο, αλλά οι συνθήκες διαβίωσης ήταν τόσο σκληρές, ώστε ο Δημήτριος αποφάσισε να εγκαταλείψει την υπερβολική άσκηση μέσα στο σπήλαιο και να μεταβεί στη Λαύρα των Καλλιβάρων. Στην πορεία του όμως συνάντησε κάποιον ασκητή, ονόματι Ματθαίο, ο οποίος τον παρότρυνε να μείνει μαζί του και να χορηγεί στον Παύλο την απαιτούμενη τροφή που χαρίζει ο Θεός. Ο Παύλος έμεινε στο σπήλαιο επιδιδόμενος με ξεχωριστή αφοσίωση στον αγώνα κατά του σαρκικού φρονήματος. Η αγρυπνία, η νηστεία, η προσευχή, η ορθοστασία και οι γονυκλισίες αποτελούσαν τα ασκητικά του παλαίσματα, ενώ στον αδιάλειπτο ασκητικό του αγώνα δεχόταν συνεχείς δαιμονικούς πειρασμούς, οι οποίοι δεν περιορίζονταν μόνο στον λογισμό και τη φαντασία, αλλά μεταμορφώνονταν σε άγρια θηρία που λάμβαναν τη μορφή ανθρώπου και επιτίθονταν εναντίον του με πάθος και ορμή, προκαλώντας συχνά θορύβους και ταραχές. 

Στην έρημο ο θεοφόρος και μακάριος Παύλος έμεινε οκτώ μήνες και κατόπιν μαζί με τον πνευματικό του αδελφό Δημήτριο που είχε μείνει κοντά στον ασκητή Ματθαίο, επέστρεψαν στη Μονή, την επικαλουμένη Καρύα, κατόπιν εντολής του ηγουμένου Παύλου. Προτού όμως φτάσουν εκεί, έλαβαν και οι δύο την ευλογία του ασκητού Ματθαίου, ο οποίος τους προείπε για όσα θα τους συμβούν στο μέλλον. Ο Παύλος έμεινε λίγες ημέρες στο μοναστήρι, διότι αναχώρησε για το Λάτρος, όπου ακολουθώντας τη συμβουλή του ηγουμένου Αθανασίου της Μονής του Σωτήρος, εγκαταβίωσε σε σπήλαιο που βρισκόταν σε «αχειροποίητο» στύλο και σε υψόμετρο 740μ., όπου παλαιότερα είχε εγκαταβιώσει κάποιος άλλος ασκητής για είκοσι δύο χρόνια. Ένας βοσκός που ανακάλυψε τον Παύλο τυχαία στο σπήλαιο, φρόντιζε να του φέρνει τροφή, αλλά όταν ο βοσκός αναχώρησε για τη Μίλητο, ο Παύλος έμεινε «ἔρημος καί ἀτημέλητος» χωρίς να φροντίζει και να προνοεί γι’αυτόν κανείς. Αλλά ο Θεός βλέποντας τους σκληρούς ασκητικούς του αγώνες, τον ευσπλαχνίσθηκε και απέστειλε διά μέσου του ηγουμένου Αθανασίου της Μονής του Σωτήρος τροφή και ό,τι άλλο ήταν απαραίτητο. Πολυάριθμες ήταν και οι δαιμονικές επιθέσεις εναντίον του, τις οποίες όμως αντιμετώπιζε με αξιοθαύμαστη δύναμη, αφού η χάρις του Θεού τον επισκίαζε διαρκώς και γι’ αυτό και επιτελούνταν θαύματα. Έτσι όταν ήρθε ιερέας και τέλεσε μέσα στο σπήλαιο τη Θεία Λειτουργία, μετά το πέρας της θείας μεταλήψεως έγινε μεγάλος σεισμός, ο οποίος έγινε αντιληπτός μόνο από εκείνους που βρίσκονταν μέσα στο σπήλαιο. Αλλά και διά της προσευχής του Οσίου ανέβλυσε ύδωρ κοντά στο σπήλαιο, αφού καθ’ υπόδειξή του ένας βοσκός έσκαψε σε συγκεκριμένο σημείο και βρήκε νερό. 

Σύντομα ο μακάριος Παύλος έγινε ονομαστός στην περιοχή για την αρετή, τις ουράνιες οπτασίες και τα θαύματά του και ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι τον πλησίαζαν για να ασκηθούν στην αρετή και να μιμηθούν τον μοναχικό του βίο. Έτσι προστέθηκαν υπό την πνευματική του καθοδήγηση άνθρωποι, από τους οποίους άλλοι ζούσαν κοινοβιακά και συγκεντρώνονταν στον επ’ ονόματι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ ανεγερθέντα ναό για να τελέσουν τις ιερές ακολουθίες, ενώ άλλοι προτίμησαν να ζήσουν ως ερημίτες. Το σημαντικό όμως ήταν ότι και οι δύο τάξεις των μοναχών τηρούσαν τον κανόνα της ακτημοσύνης και έπρατταν οτιδήποτε μόνο με την ευχή και την ευλογία του Παύλου. Όταν όμως ο αριθμός των υποτακτικών του άρχισε να αυξάνει, αλλά και όταν ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να προστρέχουν σ’ αυτόν για να οικοδομηθούν πνευματικά, ο θεοφόρος Παύλος επιζητώντας την ησυχία αποφάσισε να φύγει από το σπήλαιο, όπου είχε εγκαταβιώσει δώδεκα χρόνια. Γι’ αυτό και κατευθύνθηκε σε απομονωμένα μέρη του όρους Λάτρος, όπου για συντροφιά είχε τα άγρια θηρία. Μερικές φορές επισκεπτόταν τη Λαύρα του Στύλου για να καθοδηγήσει τους υποτακτικούς του και να τους στηρίξει στον ασκητικό τους αγώνα και τον δρόμο της αρετής. Ο Όσιος Παύλος είχε αποβάλει κάθε είδους φόβο, παρόλο που ζούσε ολομόναχος σε ερημικό τόπο, αφού είχε συμπαραστάτη διαρκώς τον φύλακα άγγελό του, ο οποίος φρόντιζε για τις υλικές του ανάγκες. Άλλωστε ο Θεός είναι Εκείνος που μεριμνά και ικανοποιεί τις επιθυμίες των ανθρώπων, όταν αυτές δεν βλάπτουν την ψυχή. 

Ο ολοένα και αυξανόμενος αριθμός των υποτακτικών του, αλλά και οι πολυάριθμοι επισκέπτες που αναζητούσαν στο πρόσωπο του Οσίου την αρετή και την άσκηση, του προκαλούσαν «πολλή ἀνία καί καρδίας ἰσχυρόν ἄλγημα». Γι’ αυτό και αποφάσισε να αναχωρήσει κρυφά και να μεταβεί στη νήσο Σάμο, επιζητώντας εκεί περισσότερη ησυχία. Φτάνοντας στο ορεινό αυτό αιγαιοπελαγίτικο νησί, κατευθύνθηκε στο όρος Κέρκης που η υψηλότερη κορυφή του, η Βίγλα, έχει υψόμετρο 1433μ. Το όρος αυτό, γνωστό και ως «Κερκετεύς» κατά τον Στράβωνα και «Κερκήτιος» κατά τον Πλίνιο, είναι το δεύτερο υψηλότερο βουνό του Αιγαίου μετά το όρος Σάος ή Φεγγάρι της Σαμοθράκης που η υψηλότερη του κορυφή φτάνει τα 1611μ. Η ανάβαση του Οσίου στο δυσπρόσιτο και υψηλό αυτό όρος της Σάμου υπήρξε ιδιαίτερα δύσκολη και αφού περιήλθε διάφορα μέρη, εγκαταστάθηκε σε σπήλαιο που βρίσκεται σε απόκρημνη χαράδρα, γνωστό μέχρι σήμερα με την προσωνυμία «Σπήλαιο του Πυθαγόρα», όπου σύμφωνα με την παράδοση είχε καταφύγει ο ονομαστός Σάμιος φιλόσοφος και μαθηματικός Πυθαγόρας (570-495π.Χ.), την εποχή που τον καταδίωκε ο τύραννος της Σάμου Πολυκράτης. Στον Κέρκη ο Όσιος Παύλος γνώρισε τον «πρώτο» του νησιού που ονομαζόταν Θεοφάνης, ο οποίος ήταν δεινός κυνηγός. Αφού ανακάλυψε τον Όσιο μέσα σε καλαμώνα και εντυπωσιάσθηκε από την πραότητα και την αγάπη του, τον οδήγησε στο σπήλαιο του Πυθαγόρα. Το νέο ασκητήριο του Οσίου αποτέλεσε πόλο έλξης για νέους ασκητές, τους οποίους προέτρεψε να εγκατασταθούν και να επανιδρύσουν τρεις Λαύρες που υπήρχαν στη δυσπρόσιτη περιοχή του όρους Κέρκης και που είχαν καταστραφεί από τις επιδρομές των Αγαρηνών. Οι τρεις αυτές Λαύρες ταυτίζονται σύμφωνα με την άποψη του επιφανούς Σαμίου ιστορικού μελετητή Επαμεινώνδα Σταματιάδη με τρεις σωζόμενους μέχρι σήμερα βυζαντινούς ναούς στη βορειοδυτική περιοχή του επιβλητικού αυτού όρους της Σάμου. Πρόκειται για την Παναγία Μακρινή, τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Χαράλαμπο. Η Παναγία Μακρινή είναι κτισμένη μέσα σε σπήλαιο και σε υψόμετρο 800μ. νοτιοανατολικά από το χωριό Καλλιθέα. Ο παλαιότερος μονόχωρος ναός που κοσμείται με τοιχογραφίες του 13ου αιώνα, χρησιμεύει σήμερα ως ιερό βήμα ενός νεὀτερου ναού που ανεγέρθηκε το 1764. Ο Άγιος Γεώργιος βρίσκεται βορειοανατολικά και σε μικρή απόσταση από το χωριό Δρακαίοι και αποτελεί σήμερα τον κοιμητηριακό ναό του χωριού. Πρόκειται για μικρό καμαροσκέπαστο ναό με σημαντικές βυζαντινές τοιχογραφίες που χρονολογούνται τον 13ο αιώνα, ενώ ο Άγιος Χαράλαμπος βρίσκεται νοτιοδυτικά του χωριού Καλλιθέα και διαθέτει νεότερες τοιχογραφίες που χρονολογούνται τον 18ο αιώνα. 

Ο Όσιος Παύλος συνήθιζε επίσης να επισκέπτεται συχνά και το σπήλαιο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, το οποίο ταυτίζεται με το σπήλαιο «Καντήλι» στη βόρεια απόκρημνη πλευρά του Κέρκη. Σύμφωνα μάλιστα με την τοπική παράδοση και τις σχετικές αναφορές του Γάλλου περιηγητού Τεβενό το 1655, του Αρχιεπισκόπου Σάμου Ιωσήφ Γεωργειρήνη το 1666 και του πολυγραφότατου ιερομόναχου Καισαρίου Δαπόντε το 1757, στο σπήλαιο αυτό βρίσκονταν τα ιερά λείψανα του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, τα οποία τις νύχτες εξέπεμπαν ένα υπερφυσικό φως, ορατό στους ναυτικούς που περνούσαν από την περιοχή αυτή. Κατά την παραμονή στο όρος Κέρκης της Σάμου ο Όσιος Παύλος δέχθηκε πάμπολλες δαιμονικές επιθέσεις, τις οποίες αντιμετώπισε με ξεχωριστή γενναιότητα και με όπλο το σημείο του Σταυρού. Μόλις όμως πληροφορήθηκαν οι μοναχοί του όρους Λάτρος ότι ο θεσπέσιος και μακάριος πνευματικός τους καθοδηγητής βρίσκεται στη Σάμο, απέστειλαν γράμματα μέσω του ιερομονάχου Ιωάννου με τη θερμή παράκληση να επιστρέψει ο Όσιος στο Λάτρος. Φτάνοντας όμως ο Ιωάννης στη Σάμο και στην προσπάθειά του να βρει τον Όσιο Παύλο, τον δάγκωσε στο πόδι μία οχιά με αποτέλεσμα να πέσει κάτω «ἡμιθανής», σπαράζοντας από φρικτούς πόνους. Το θλιβερό αυτό συμβάν γνωστοποιήθηκε στον Όσιο, ο οποίος έστειλε στον Ιωάννη ένα δοχείο με νερό που το είχε ευλογήσει. Ο ασθενής θεραπεύθηκε πίνοντας από το ευλογημένο νερό, κατόπιν δε μετέβη στον χώρο που ασκείτο ο Όσιος και του παρέδωσε την επιστολή των ασκητών του όρους Λάτρος. 

Έτσι ο Όσιος κάτω από τις έντονες παρακλήσεις των Λατρινών μοναχών αναχώρησε από τη Σάμο και επέστρεψε στο όρος Λάτρος. Εκεί επιδόθηκε με ακόμη μεγαλύτερο ζήλο στην άσκηση και έφθασε στο σημείο να βλέπει τις τιμωρίες των αμαρτωλών, τις οποίες διηγείτο ένδακρυς στους μοναχούς, συμβουλεύοντάς τους να ζουν κατά το θέλημα του Ιησού Χριστού. Η θεάρεστη ασκητική του πολιτεία συντέλεσε στο να αποκτήσει φήμη εναρέτου πνευματικού ανδρός που διαδόθηκε στην Κρήτη, τη Βουλγαρία και την Ιταλία. Παράλληλα αξιώθηκε και του προορατικού χαρίσματος, αφού στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄ τον Πορφυρογέννητο (913-959), με τον οποίο διατηρούσε αλληλογραφία, είχε διαμηνύσει να μην επιχειρήσει εκστρατεία εναντίον των Αράβων στην Κρήτη το 949. Ο αυτοκράτορας δεν έλαβε όμως σοβαρά υπόψη του την προτροπή του Οσίου με αποτέλεσμα να υποστεί οικτρή ήττα. Στο μεταξύ στο όρος Λάτρος άρχισαν και πάλι να συγκεντρώνονται πολυάριθμοι επισκέπτες για να λάβουν ευλογία και πνευματικές νουθεσίες από τον Όσιο, γεγονός που του προκάλεσε μεγάλη ενόχληση. Γι’ αυτό και μαζί με τρεις συνοδούς κατέβηκε από το όρος Λάτρος και μέσα σε μία νύχτα απέπλευσε με πλοίο για τη Σάμο. Οι συνοδοί του όμως άρχισαν να δυσανασχετούν με το επιχείρημα ότι μεταβαίνουν σε ερημική περιοχή, όπου θα αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της επιβίωσης. Ο Όσιος τους επέπληξε με πραότητα, τονίζοντάς τους ότι εφόσον βρίσκονται μαζί του, δεν θα πρέπει να είναι μικρόψυχοι. Φτάνοντας όμως στην απόμερη ακτή της Σάμου, είδαν έναν άνδρα να προσεύχεται, ο οποίος μάλιστα τους καλωσόρισε και τους προσφώνησε τρεις φορές, διότι όπως αποκάλυψε, την προηγούμενη νύχτα ακούσθηκε κάποια φωνή που τον καλούσε να μεταβεί στην παραλία για να υποδεχθεί τον «κύριο Παύλο». Την ίδια φωνή άκουσαν και οι δύο πιο ονομαστοί μοναχοί της Σάμου, ο Νικόδημος και ο Κοσμάς, οι οποίοι υποδέχθηκαν τον Όσιο με τη συνοδεία του κατά την πορεία του στο σπήλαιο, όπου παλαιότερα είχε εγκαταβιώσει ο θεσπέσιος Παύλος. Έτσι για δεύτερη φορά επισκέφθηκε την εύανδρο νήσο Σάμο ο «τάς τοῦ Κέρκη Μονάς ἀναδείξας» Όσιος πατήρ ημών Παύλος ο Λατρινός, ο οποίος υμνείται ως «τοῦ Κέρκη ὁ θεῖος μύστης, τό κλέος καί τό περιφανέστατον καύχημα», αφού η ασκητική παρουσία και η απαστράπτουσα αρετή του αναζωογόνησε τον σαμιακό μοναχισμό, ενώ χάρη σ’ αυτόν επανιδρύθηκαν τα τρία ερειπωμένα μοναστήρια στην περιοχή του ορεινού όγκου του Κέρκη. Γι’ αυτό και έχει συναριθμηθεί από την Τοπική Εκκλησία της Σάμου στη χορεία των εν Σάμῳ διαλαμψάντων αγίων, ενώ συνεορτάζεται μαζί και με τους υπόλοιπους τοπικούς αγίους του νησιού κατά την εορτή της Συνάξεως των εν Σάμῳ Αγίων, η οποία καθιερώθηκε το 1996 επί αρχιερατείας του νυν Μητροπολίτου Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσεβίου και τελείται κατ’ έτος την πρώτη Κυριακή του Αυγούστου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Βαθέος Σάμου. 

Μετά τη σύντομη δεύτερη επίσκεψη του στη Σάμο επέστρεψε στο όρος Λάτρος. Μάλιστα είχε φθάσει σε τέτοιο ύψος αρετής, ώστε υψωνόταν από τη γη «ἕνα πῆχυν, ὁτέ δέ καί δύο εἰς ἀέρα», ενώ έβλεπε «καθαρῶς τήν τοῦ Χριστοῦ εἰκόνα», όπως ήταν αποτυπωμένη στο Άγιο Μανδήλιο. Ενδεικτικό του ύψους της αρετής του ήταν ότι μπορούσε να διακρίνει το καπνώδες και πυροειδές φως, το οποίο προέρχεται από δαιμονική ενέργεια σε σύγκριση με το αγαθό και θείο φως, το οποίο αγιάζει την ψυχή και τη γεμίζει με χαρά και ιλαρότητα. Παράλληλα διακρίθηκε για την ελεημοσύνη, τη συγχωρητικότητα και την αποστροφή του στην ανθρώπινη δόξα, αλλά και για την αμέριστη φροντίδα και επιμέλεια στα πνευματικά του τέκνα. Κάποια στιγμή προαισθανόμενος την επικείμενη εκδημία του, υπαγόρευσε στους μοναχούς με τη μορφή διαθήκης τους κανόνες του μοναχικού βίου με την προτροπή να τους μελετούν και να τους εφαρμόζουν. Όταν μάλιστα ασθένησε με πυρετό, ζήτησε να έρθουν όλοι οι μοναχοί κοντά του. Αφού τους καθοδήγησε με τις κατάλληλες πνευματικές συμβουλές, τονίζοντάς τους ότι θα είναι σωματικά και πνευματικά μαζί τους και θα προσεύχεται διαρκώς για τη σωτηρία τους, σήκωσε τα χέρια του και παρέδωσε «εἰς χεῖρας Θεοῦ τήν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχήν». Η οσιακή του κοίμηση έλαβε χώρα στις 15 Δεκεμβρίου του 995 (έτος 6464 από κτίσεως κόσμου) που είναι και η ημέρα εορτασμού της μνήμης του από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός ότι κατά τη στιγμή που η μακαρία ψυχή του μετέβαινε στον Ουρανό, κάποιοι μοναχοί που βρίσκονταν σε άλλους τόπους, είδαν τους αγγέλους να οδηγούν την ψυχή του στον θρόνο του Θεού. Η φανερή όμως απόδειξη της αγιότητος του Οσίου Παύλου είναι τα πάμπολλα θαύματα που τελέσθηκαν διά πρεσβείων του, αφού και «θανών ἐκεῖνος ἐν Χριστῷ ζῇ καί ποιητής ἔργων γίνεται θαυμασίων». Προς τιμήν του μάλιστα ανεγέρθηκε ναός, όπου μετεκομίσθηκε το ιερό του σκήνωμα, από το οποίο εξέπεμψε άρρητη ευωδία προς δόξαν Θεού. Ο επ’ ονόματί του ναός κτίσθηκε στην ιδρυθείσα το 940 από τον Όσιο Μονή, η οποία αποκαλείτο Μονή του Αγίου Παύλου ή Λαύρα του Στύλου ή της Θεοτόκου και ήταν η σπουδαιότερη στο όρος Λάτρος. Οι σκληροί ασκητικοί αγώνες, τα ουράνια χαρίσματα και τα θαύματα του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Παύλου του «ἐν τοῖς ὄρεσι Λάτρῳ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί Κερκετεῖ τῆς Σάμου ἀσκήσαντος» υμνούνται και γεραίρονται και μέσα από την ασματική του ακολουθία, η οποία εποιήθη υπό του λογίου Ιερομονάχου Αθανασίου Σιμωνοπετρίτου, Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, ενώ αριστουργηματική είναι η μορφή του Οσίου, όπως την ιστόρησε ο περίφημος ζωγράφος Μανουήλ Πανσέληνος στον Ναό του Πρωτάτου στο Άγιον Όρος.

Ο Όσιος πατήρ ημών Παύλος ο Λατρινός προβάλλει στη σημερινή εποχή μας ως ολόφωτο πρότυπο αρετής, αφού αγωνίσθηκε να υποτάξει τη σάρκα στο πνεύμα και αξιώθηκε να καταστεί «συμμέτοχος τῶν Ἀγγέλων» «ὁμόσκηνος τῶν Ὁσίων καί τῶν Δικαίων», «κοινωνός θαβωρίου ἐλλάμψεως» και «θεῖος μυστολέκτης ἡσυχασμοῦ». Ας αποτελέσει και για τον κάθε αγωνιζόμενο χριστιανό της πνευματικά αλλοτριωμένης εποχής μας ένα ολόλαμπρο παράδειγμα που θα εμπνέει, θα στηρίζει και θα καθοδηγεί στην εν Χριστῴ ζωή και σωτηρία.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία 

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Παναγία η Μακρινή –Ένα σπάνιο βυζαντινό μνημείο της Σάμου, Περιοδικό «Μεταμόρφωση», τεύχος 103, Αύγουστος –Σεπτέμβριος 2004.

· Λαυριώτου Παύλου Μοναχού, Ο Όσιος Παύλος ο εν Λάτρῳ, Άγιον Όρος 1995.

· Μπαρδάκου Παντελεήμονος Δ., Μητροπολίτου Σάμου και Ικαρίας, Φάσεις αγωνιστικές μιας δεκαετίας 1974-1984, Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Σάμου και Ικαρίας, Σάμος χ.χ.

· Παπάλη Ιωάννου, Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου, Η Εκκλησία της Σάμου από της ιδρύσεως αυτής μέχρι σήμερον, Σάμος 1967.

· Σταματιάδου Επαμεινώνδα, Σαμιακά, ήτοι Ιστορία της Σάμου από των παναρχαίων χρόνων μέχρι των καθ’ ημάς, τόμος 4, Εν Σάμῳ 1886.

Εικόνες

[01] Ο Άγιος Παύλος ο εν τῳ Λάτρῳ. Τοιχογραφία δια χειρός Δημητρίου Κεντάκα στον Ιερό Ναό Αγίου Αρτεμίου Παγκρατίου Αθηνών.

[02] Ο Άγιος Παύλος ο Λατρινός. Φορητή εικόνα δια χειρός Κωνσταντίνου Σπανοδήμου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Βαθέος Σάμου.

[03] Τοιχογραφία του Αγίου δια χειρός Μανουήλ Πανσελήνου στον Ιερό Ναό Πρωτάτου Καρυών Αγίου Όρους.

[04] Τοιχογραφία του Αγίου δια χειρός Θεοφάνους στην Τράπεζα της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους.

[05] Πανοραμική αεροφωτογραφία του όρους Κέρκης στη Σάμο, όπου ο Όσιος Παύλος ο Λατρινός διέλαμψε με την ασκητική του παρουσία. www.panoramio.com 

[06] Το όρος Κέρκης της Σάμου με τις απόκρημνες πλαγιές, τα βαθύσκιωτα δάση και τα πολυάριθμα  σπήλαια προσέλκυσε πολλούς νέους ασκητές χάρη στην ακτινοβολούσα αρετή του Οσίου Παύλου του Λατρινού.

www.panoramio.com

[07] Το βραχώδες και επιβλητικό όρος Κέρκης της Σάμου αναδείχθηκε σπουδαίο κέντρο του μοναχικού βίου χάρη στον Όσιο Παύλο τον Λατρινό, ο οποίος επανίδρυσε τρία ερειπωμένα μοναστήρια στη δυσπρόσιτη αυτή περιοχή του νησιού. www.panoramio.com

[08] Άποψη της δυσπρόσιτης περιοχής του όρους Κέρκης, όπου βρίσκεται το περίφημο σπήλαιο του Πυθαγόρα, στο οποίο σύμφωνα με την παράδοση εγκαταβίωσε ο Όσιος Παύλος ο Λατρινός. www.panoramio.com

[09] Ο Όσιος Παύλος ο Λατρινός αναδείχθηκε το «κλέος του Κέρκη», αφού διέλαμψε με την ασκητική του παρουσία στο σπήλαιο του Πυθαγόρα.

www.panoramio.com

[10] Η Παναγία Μακρινή είναι κτισμένη μέσα σε σπήλαιο στην περιοχή του χωριού Καλλιθέα Σάμου και μνημονεύεται ως μονή, την οποία επανίδρυσε ο Όσιος Παύλος ο Λατρινός. Νίκος Χατζηιακώβου – 11077

[11] Ο ναός της Παναγίας Μακρινής στη δυτική πλευρά του όρους Κέρκης αποτελεί σημαντικό βυζαντινό μνημείο της Σάμου και συνδέεται με τον Όσιο Παύλο τον Λατρινό, ο οποίος εγκαταβίωσε στην περιοχή.

www.pappaspost.com

[12] Ο ναός του Αγίου Γεωργίου στην περιοχή του χωριού Δρακαίοι Σάμου υπήρξε παλαιά μονή, η οποία καταστράφηκε από τους Αγαρηνούς και επανιδρύθηκε από τον Όσιο Παύλο τον Λατρινό. www.panoramio.com

[13] Ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους βρίσκεται νοτιοδυτικά του χωριού Καλλιθέα Σάμου και μνημονεύεται ως μονή, η οποία επανιδρύθηκε από τον Όσιο Παύλο τον Λατρινό κατά τη διάρκεια της ασκητικής του εγκαταβιώσεως στο όρος Κέρκης. www.panoramio.com

[14] Η αριστουργηματική μορφή του Οσίου Παύλου του Λατρινού, όπως την απεικόνισε στο Πρωτάτο του Αγίου Όρους ο Μανουήλ Πανσέληνος._

konxenopoulosagiografos.files.wordpress.com

________________________

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση υπό την απαραίτητη προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης kallimasia.blogspot.gr

Πατριαρχικὴ Ἀπόδειξις ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις (2015).

December 22, 2015, 8:23 am

≫ Next: Ομοφυλοφιλία &Σύμφωνο Συμβίωσης- υιοθεσίες παιδιών: ΓΙΑ ΤΟ ΄΄ΚΟΥΣΟΥΡΙ΄΄ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΄΄ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ΄΄ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

≪ Previous: Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Ο ΛΑΤΡΙΝΟΣ Ο «ἐν τοῖς ὄρεσι Λάτρῳ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί Κερκετεῖ τῆς Σάμου ἀσκήσας» υπέρλαμπρος και θεοφόρος πατήρ της Εκκλησίας

$

0

0

Ἀριθμ. Πρωτ. 1172

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ 

ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ γλυκύτης τῆς Ἁγίας Νυκτὸς τῶν Χριστουγέννων περιβάλλει καὶ πάλιν τὸν κόσμον. Καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρωπίνων καμάτων καὶ πόνων, τῆς κρίσεως καὶ τῶν κρίσεων, τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐχθροτήτων, τῶν ἀνησυχιῶν καὶ τῶν ἀπογοητεύσεων, προβάλλει μὲ τὴν ἰδίαν ὡς καὶ ἄλλοτε γοητείαν, πραγματικὸν καὶ σύγχρονον ὅσον ποτέ, τὸ μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, προτρεπόμενον ἵνα «δικαιοσύνην μάθωμεν οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς» (πρβλ. Ἠσ. κς΄, 9), ὅτι «ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. β΄, 11).

Ἀτυχῶς, ὅμως, κατὰ τὴν ἐποχήν μας, πολλοὶ ἄνθρωποι σκέπτονται ὅπως ὁ ἐκτελεστὴς ἐκεῖνος τῶν νηπίων Ἡρώδης, ὁ ἄνομος καὶ ἀδίστακος, καὶ ἐξολοθρεύουν τοὺς συνανθρώπους των διὰ ποικίλων τρόπων. Ὁ στρεβλωμένος ἀπὸ τὴν ἐγωκεντρικότητά του νοῦς τοῦ ἐξουσιαστοῦ τοῦ κόσμου τούτου, ὁ ὁποῖος προσωποποιεῖται εἰς τὸ φονικὸν πρόσωπον τοῦ Ἠρώδου, εἶδε παραδόξως κίνδυνον διὰ τὴν ὑπόστασίν του τὴν γέννησιν ἑνὸς ἀθώου Παιδίου. Καὶ ὡς καταλληλότερον τρόπον διὰ τὴν προφύλαξιν τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας του ἀπὸ τὸν κίνδυνον, τὸν ὁποῖον ἐνέπνεεν εἰς αὐτόν –κατὰ τὴν ἄποψίν του- ἡ γέννησις τοῦ Παιδίου, ἐπέλεξε τὴν ἐξολόθρευσίν του. 

Διὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὰς φονικὰς διαθέσεις τὸ Βρέφος Ἰησοῦς, διὰ τὸ ὁποῖον ὡμίλησαν οἱ Ἄγγελοι, ἠναγκάσθη νὰ φύγῃ εἰς Αἴγυπτον, καταστὰν οὕτω, θὰ ἐλέγομεν μὲ τὴν ὁρολογίαν τῆς ἐποχῆς μας, «πολιτικὸς πρόσφυξ», ὁμοῦ μετὰ Μαρίας τῆς Μητρὸς Αὐτοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ.

Εἰς τὴν ἐποχήν μας, θεωρουμένην ὡς ἐποχὴν προόδου, πολλὰ παιδία ἀναγκάζονται νὰ καταστοῦν πρόσφυγες ἀκολουθοῦντα τοὺς γονεῖς των διὰ νὰ σώσουν τὴν ζωήν των, τὴν ὁποίαν ὑποβλέπουν ποικιλώνυμοι ἐχθροί των. Τὸ γεγονὸς τοῦτο, ἀποτελεῖ ὄνειδος διὰ τὸ ἀνθρώπινον γένος. 

Διὸ καὶ ἐπὶ τῇ Γεννήσει τοῦ Παιδίου Ἰησοῦ, τοῦ ἀληθινοῦ λυτρωτοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν, διακηρύττομεν ἀπὸ τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ὅτι αἱ κοινωνίαι πᾶσαι πρέπει νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν ἀσφαλῆ ἀνάπτυξιν τῶν παιδίων καὶ νὰ σεβασθοῦν τὸ δικαίωμά των εἰς τὴν ζωήν, εἰς τὴν παιδείαν καὶ εἰς τὴν κανονικὴν ἀνάπτυξίν των, τὴν ὁποίαν ἠμπορεῖ νὰ ἐξασφαλίσῃ ἡ ἀνατροφὴ καὶ διαπαιδαγώγησίς των ἐντὸς τοῦ πλαισίου τῆς παραδοσιακῆς οἰκογενείας, μὲ βάσιν τὰς ἀρχὰς τῆς ἀγάπης, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς εἰρήνης, τῆς ἀλληλεγγύης, ἀγαθῶν τὰ ὁποῖα κομίζει εἰς ἡμᾶς σήμερον ὁ δι᾿ ἡμᾶς σαρκωθεὶς Κύριος.

Ὁ τεχθεὶς Σωτὴρ καλεῖ ὅλους νὰ ἀποδεχθῶμεν τὸ μήνυμα τοῦτο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι ἀληθὲς ὅτι εἰς τὴν μακρὰν ἀνθρωπίνην ἱστορίαν οἱ λαοὶ ἐπραγματοποίησαν πολλὰς μετακινήσεις καὶ ἐποικισμούς. Ἠλπίζομεν ὅμως ὅτι, μετὰ τοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους καὶ τὰς περὶ τῆς εἰρήνης διακηρύξεις ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτικῶν ἡγετῶν καὶ ὀργανισμῶν, αἱ σύγχρονοι κοινωνίαι θὰ ἠδύναντο νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν εἰρηνικὴν διαβίωσιν τῶν ἀνθρώπων εἰς τὰς χώρας των. Ἀτυχῶς, τὰ γεγονότα διαψεύδουν τὴν ἐλπίδα, διότι μεγάλαι μᾶζαι ἀνθρώπων πρὸ τῆς ἀπειλῆς τῆς ἐξολοθρεύσεώς των ἀναγκάζονται νὰ λάβουν τὴν πικρὰν ὁδὸν τῆς προσφυγιᾶς.

Ἡ διαμορφουμένη αὕτη κατάστασις, μὲ τὸ διαρκῶς ὀγκούμενον κῦμα τῶν προσφύγων, αὐξάνει τὰς εὐθύνας ἡμῶν, ὅσων ἔχομεν εἰσέτι τὴν εὐλογίαν νὰ ζῶμεν εἰρηνικῶς καὶ μὲ κάποιαν ἄνεσιν, νὰ μὴ μένωμεν ἀναίσθητοι ἐνώπιον τοῦ καθημερινοῦ δράματος χιλιάδων συνανθρώπων μας, ἀλλὰ νὰ ἐκφράσωμεν εἰς αὐτοὺς τὴν ἔμπρακτον ἀλληλεγγύην καὶ ἀγάπην μας, μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι κάθε εὐεργεσία πρὸς αὐτοὺς ἀποβαίνει εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ τεχθέντος καὶ σάρκα λαβόντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ὄχι ὡς βασιλεύς, ὄχι ὡς ἐξουσιαστής, ὄχι ὡς δυνάστης, ὄχι ὡς πλούσιος, ἀλλὰ ἐτέχθη ὡς γυμνὸν καὶ ἀνυπεράσπιστον Βρέφος, εἰς σμικρὸν σταῦλον, ἄνευ ἑστίας, ὅπως ζοῦν αὐτὴν τὴν στιγμὴν χιλιάδες συνανθρώπων μας, καὶ ἠναγκάσθη ἐκ τῶν πρώτων ἐτῶν τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του νὰ ξενιτευθῇ εἰς χώραν μακράν, διὰ νὰ σωθῇ ἐκ τοῦ μίσους τοῦ Ἡρώδου. Τῶν νηπίων τῶν σημερινῶν προσφύγων, θὰ ἐλέγομεν, τὸ ἀθῷον αἷμα ἡ γῆ καὶ ἡ θάλασσα πίνουν, τοῦ δὲ Ἡρώδου ἡ ἀνασφαλὴς ψυχή «τὸ κρῖμα ἐδέξατο».

Αὐτὸ τὸ τεχθὲν καὶ εἰς Αἴγυπτον πορευόμενον Θεῖον Βρέφος εἶναι ὁ πραγματικὸς ὑπερασπιστὴς τῶν σημερινῶν προσφύγων, τῶν διωκομένων ὑπὸ τῶν συγχρόνων Ἡρωδῶν. Αὐτό, τὸ Βρέφος Ἰησοῦς, ὁ Θεὸς ἡμῶν, «ἐγένετο τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής» (πρβλ. Α΄ Κορ. θ΄, 22), σύμμορφον πάντων ἡμῶν, τῶν ἀδυνάτων, τῶν ἐξουθενημένων, τῶν κινδυνευόντων, τῶν προσφύγων. Ἡ συμπαράστασις καὶ ἡ βοήθεια ἡμῶν πρὸς τοὺς διωκομένους καὶ ἐκτοπιζομένους συνανθρώπους μας, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, γένους καὶ θρησκείας, θὰ εἶναι διὰ τὸν τεχθέντα Κύριον δῶρα πολυτιμότερα τῶν δώρων τῶν μάγων, θησαυροὶ τιμιώτεροι «χρυσοῦ καὶ λιβάνου καὶ σμύρνης» (πρβλ. Ματθ. β΄, 11), πλοῦτος πνευματικὸς ἀναφαίρετος καὶ μόνιμος, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ φθαρῇ ὅσοι αἰῶνες καὶ ἐὰν παρέλθουν, ἀλλὰ θὰ μᾶς ἀναμένῃ εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.

Ἂς προσφέρωμεν ἕκαστος ὅ,τι δυνάμεθα εἰς τὸν ἐν τῷ προσώπῳ τῶν προσφύγων ἀδελφῶν μας ὁρώμενον Κύριον. Ἂς προσφέρωμεν εἰς τὸν ἐν Βηθλεὲμ τικτόμενον σήμερον μικρὸν Χριστὸν αὐτὰ τὰ τίμια δῶρα τῆς ἀγάπης, τῆς θυσίας καὶ τῆς φιλανθρωπίας, μιμούμενοι τὴν Αὐτοῦ εὐσπλαγχνίαν, καὶ ἂς προσκυνήσωμεν Αὐτὸν μετὰ τῶν ἀγγέλων, τῶν μάγων, τῶν ἁπλοϊκῶν ποιμένων, κράζοντες τό «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄, 14), σὺν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις.

Ἡ χάρις καὶ τὸ πλούσιον ἔλεος τοῦ πρόσφυγος Βρέφους Ἰησοῦ εἴησαν μετὰ πάντων ὑμῶν!

Χριστούγεννα ‚βιε΄

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ομοφυλοφιλία &Σύμφωνο Συμβίωσης- υιοθεσίες παιδιών: ΓΙΑ ΤΟ ΄΄ΚΟΥΣΟΥΡΙ΄΄ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΄΄ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ΄΄ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

December 22, 2015, 8:33 am

≫ Next: ---ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΙΒΑΝΟΓΛΟΥ--- ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΓΑΘΟΥ ΚΗΡΥΚΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

≪ Previous: Πατριαρχικὴ Ἀπόδειξις ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις (2015).

$

0

0

Όταν, πριν από 6 μήνες τέθηκε και πάλι στη δημοσιότητα το λεγόμενο ΄΄αντιρατσιστικό΄΄ νομοσχέδιο, εξέθεσα τις απόψεις μου (οι οποίες ταυτίζονται με αυτές της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας), δημοσιεύοντας στον Τύπο (χιακό, αλλά και εκκλησιαστικό των Αθηνών), μακροσκελές κείμενο όπου αποδείκνυα (δια επιχειρημάτων και όχι φληναφημάτων όπως όσοι δεν δέχονται την άποψή μου και αντιτίθενται απλώς, δίχως να έχουν να επιχειρηματολογήσουν για την άρνησή τους αυτή) με λόγο πειστικό, τις συνέπειες ενός τέτοιου εγχειρήματος, με τον εσφαλμένο τρόπο που εισάγεται και την αόριστη και γενική μορφή που έχει.

Μεταξύ άλλων, τόνισα ιδιαίτερα ότι, σύμφωνα με διατάξεις του νομοσχεδίου αυτού, το οποίο φαίνεται να συντάχθηκε ΄΄στο πόδι΄΄ μόνο και μόνο για να στηλιτεύσουν μια φασιστική νοοτροπία κάποιων νεοναζιστών έναντι των μεταναστών και των αλλοδαπών εν γένει (που μπορούσαν να πατάξουν και διαφορετικά, μάλιστα δυναμικότερα), εμπερικλείει διατάξεις σύμφωνα με τις οποίες δεν σου επιτρέπεται να ομολογείς τα της Ορθοδόξου πίστεώς σου, αυτά που οι Πατέρες και παππούδες και προπαππούδες μας κήρυτταν επί 2.000 χρόνια στην Ελλάδα και ανά τον κόσμο.

Ότι δεν μπορείς να μιλάς για τον λόγο του Θεού, δηλαδή να κηρύττεις. Και συνεπώς, δεν μπορείς να μιλάς ούτε ως Ορθόδοξος ούτε ως Έλληνας. Γιατί ? Διότι, σου απαγορεύει να μιλάς για τις γενοκτονίες, τις σφαγές, τις μάχες και τα κατορθώματα των προγόνων σου, των φίλων και των εχθρών της πατρίδας σου. Και, επίσης, διότι, κοντά στις λέξεις <<φυλετικές>> και <<θρησκευτικές>> διακρίσεις έβαλαν και τη λέξη <<γενετήσιες>>, δηλαδή δεν μπορείς να κηρύττεις το Ευαγγέλιο και την Αγία Γραφή όπου η ομοφυλοφιλία ονομάζεται <<πάθος ατιμίας>> (Ρωμ. Α΄, 26), όπου αναφέρει ότι <<αρσενοκοίται βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι>> (Α΄ Κορινθ. ΣΤ΄, 9), δηλαδή οι ομοφυλόφιλοι θα πάνε στην Κόλαση, όπου αναφέρει ότι <<ου μη μείνη το πνεύμα μου επί τους ανθρώπους τούτους δια το είναι αυτούς σάρκας>> (Γένεσις ΣΤ΄, 3), δηλαδή ο Θεός θα εγκαταλείψει τους ανθρώπους εκείνους που αποκαλούνται άνθρωποι όμως πορεύτηκαν στη ζωή τους μόνο ως κορμιά- σαρκία, ενεργώντας και λειτουργώντας από ζωώδη ένστικτα που αλλοίωσαν την ανθρώπινη φύση.

Ναι, αγαπητοί, την πίστη σου μπορείς να την διαλέξεις, την ιδεολογία σου μπορείς να την αλλάξεις, ακόμη και την πατρίδα σου μπορείς να την απαρνηθείς εάν εσύ το θελήσεις, όμως τη φύση σου ούτε να την διαλέξεις μπορείς αλλά ούτε να την αλλάξεις μπορείς διότι, απλούστατα, θα είσαι <<παρά την φύση>>, <<παραφύσιν>>, δηλαδή ανώμαλος. Τελεία και παύλα. Όλα τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική κατανάλωση. Δεν ρωτήθηκες εάν θα γεννηθείς άνδρας ή γυναίκα. Όπως και δεν ρωτήθηκες εάν θα γεννηθείς. Εάν δεχθούμε την πρώτη διαστροφή ότι, δηλαδή, <<επειδή δεν ρωτήθηκα θέλω να αλλάξω φύλο, γιατί το άλλο μου ταιριάζει καλύτερα…>>, τότε δεν θα μας εμποδίσει κανείς αργότερα να δεχθούμε και το δεύτερο ότι, δηλαδή, <<αφού δεν με ρώτησαν για να με γεννήσουν, εγώ έχω δικαίωμα να αυτοκτονήσω, διότι δεν θέλω τη ζωή…>>. Όπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά μπορεί μόνον κάποιος ψυχίατρος να τα ερμηνεύσει, διότι πρόκειται για διασαλευμένες προσωπικότητες. Όποιος αντιστρατεύεται τη φύση (δηλαδή την δημιουργία του Θεού εν γένει) είναι καταδικασμένος. Και διευκρινίζω τι σημαίνει <<φύσις>>. <<Φύσις>> είναι η δημιουργία που έχει πλαστεί από τον Θεό, κατά Θεόν, και υπέρ του Θεού. Δηλαδή η φύση του ανθρώπου είναι το να έχει πλαστεί εξ ενός των δύο φύλων που ο Θεός δημιούργησε, είτε άνδρας είτε γυναίκα. Και να εγκρατεύεται των παθών του (διαβάστε Αγία Γραφή, Πατέρες της Εκκλησίας αλλά και Ψυχιατρική. Αυτή είναι η φύση, όχι όπως νομίζουν ότι είναι φυσιολογικό το να κάνεις ότι θέλεις αφού είσαι άντρας - ή γυναίκα αντίστοιχα - με το αντίθετο φύλο), αλλά και να διάγει συζυγικό βίο, έννομο, υπό την έννοια (όχι της βούλας με χαρτί ότι, αυτή είναι η γυναίκα μου ή αυτός ο άντρας μου και πάω στο Δήμαρχο ή στο Συμβολαιογράφο και μου το γράφουν για να το έχω κάπου επίσημα γραμμένο) ότι, αποδέχομαι τούτο το γεγονός (συζυγία) ως μυστήριο που ανήκει στον Θεό ως δημιουργό και πλάστη και αρμοστή της φύσης και ως κάτι το ανώτερο και ιερό. Εάν αποιεροποιήσουμε το μυστήριο του Γάμου δεν θα αργήσουμε να αποιεροποιήσουμε και τα φύλα του ανθρώπου (δείτε, μέσα σε 25-30 χρόνια από την εφαρμογή του πολιτικού γάμου ήλθε και πρόταση για τη ΄΄νομιμοποίηση΄΄ της ομοφυλοφιλίας !), οπότε καθένας θα κάνει ότι θέλει, όταν του φύγει το πάθος δεν θα τον κρατά, πλέον, κανένα συναίσθημα με τον άλλο και έτσι ακολουθούν τα συντρίμμια της ψυχής, οι αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά, οι πορνείες, η διασάλευση του νοός, η δυστυχία. Και πάνω από όλα η διαστροφή της φύσης. Τι θα δουν και θα αντιγράψουν από τους ομοφυλόφιλους τα μικρά παιδιά και ποια παραδείγματα θα πάρουν στη ζωή τους από αυτούς να μιμηθούν ?

Εάν οι γονείς μας, μας έμαθαν το <<ζην>> και οι δάσκαλοι το <<ευ ζην>> , οι Πατέρες της Εκκλησίας μας έμαθαν το <<αεί ζην>>. Όποιος μπορέσει και κατανοήσει το νόημα της φράσης αυτής, θα καταλάβει όλο το σκεπτικό της σύντομης ανάλυσης που κάνουμε.

Σε όλους, λοιπόν, αυτούς τους ψευτοδημοκράτες, που έχουν στο στόμα σαν τσιχλόφουσκα τη φράση <<στην Ελλάδα που είναι η πηγή της δημοκρατίας, της ελευθερίας, κλπ.>> έχω να πω: Ανοίξτε, ανιστόρητοι, την Ελληνική ιστορία στους αιώνες της δημοκρατίας και της ελευθερίας και διαβάστε να μάθετε ότι οι ομοφυλόφιλοι στην Αθήνα θεωρούντο παρείσακτοι (φέτος τέθηκε και ως θέμα σε εργασία στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, στον Ελληνικό Πολιτισμό) και ΄΄κεκραγμένοι΄΄. Η κοινωνία απλά τους ανεχόταν, δεν τους προέβαλε, ούτε νομιμοποίησε ποτέ. Μην πιάνετε στο στόμα σας λέξεις και ιδέες που ούτε ξέρετε ούτε είστε ικανοί να ερμηνεύσετε και να μεταλαμπαδεύσετε στους επόμενους.

Φίλοι μου, έμελλε και τούτο να το δουν τα μάτια μας και να το ακούσουν τα αυτιά μας: Να εισηγούνται την νομιμοποίηση της ανωμαλίας, να παρουσιάζουν ως φυσικό το αφύσικο, το ανήθικο ως ηθικό, το παράλογο ως λογικό. Ελλάς το μεγαλείο σου ! Γιατί ? Γιατί, λέει, κάποια ομάδα ανθρώπων με ανώμαλες γενετήσιες ορμές προσέφυγε στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και ζήτησε την εφαρμογή των ΄΄γάμων των gay΄΄ και στην Ελλάδα, τα σύμφωνα συμβίωσης, ακόμη και –άκουσον άκουσον- την υιοθεσία παιδιών από αυτούς !!! Και το ευρωπαϊκό αυτό δικαστήριο απεφάνθη ότι και η Ελλάδα θα πρέπει να εναρμονιστεί με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης που το εφαρμόζουν. Ξέχασαν, όμως τρία βασικά πράγματα, οι κύριοι (μάλλον κυρίες) αυτοί (-ες): 1). Ότι, σύμφωνα με τις ισχύουσες παγκόσμιες νομικές διατάξεις κάθε κράτος αποφασίζει τα της εσωτερικής ευνομίας και πολιτείας του. Τα ευρωπαϊκά δικαστήρια γνωμοδοτούν και δεν επιβάλλουν κανένα νομοθέτημα σε κράτος- μέλος τους εάν δεν ψηφιστεί από το Κοινοβούλιο του και συμφωνηθεί από την Πολιτεία του. Συνεπώς, δεν είμαστε καθόλου υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε όσα πρεσβεύουν, στα άλλα κράτη, οι φίλτατες ΄΄ευρωπαίες αδελφές΄΄. 2). Ότι στην Ελλάδα νόμω κρατούσα θρησκεία είναι η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία η οποία έχει συγκεκριμένο Δόγμα και παράδοση που τηρείται απαρεγκλήτως επί 2.000 χρόνια (ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος ο Απόστολος Παύλος). Συνεπώς, μας είναι αδιάφορο το τι πρεσβεύουν τα λοιπά ευρωπαϊκά κράτη σε ζητήματα πίστεως και ηθικής διότι, ως γνωστόν, στα περισσότερα επικρατούν πλειοψηφικά οι αιρέσεις και οι σέκτες. Και 3). Η Ελλάδα έχει μια ιστορία και μια παράδοση η οποία δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Αναζητήστε τις πηγές της ιστορίας, ως επιστήμης, να δείτε τι πίστευαν και τι πρέσβευαν οι απελευθερωτές και οι αγωνιστές του έθνους μας γύρω από τα ζητήματα αυτά. Δεν είναι μόνο ζητήματα πίστεως, είναι και Ελληνικής παραδόσεως. Θα διαπιστώσετε ότι όχι μόνο δεν επέτρεπαν τέτοιου είδους κρούσματα, αλλά τα απεχθάνονταν λυσσαλέα, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Εκείνο που κανείς σκέπτεται σήμερα και φρίττει είναι ότι, καλά εμείς που έχουμε και μια κάποια ηλικία (νέα προς μέση ή και μεγαλύτερη για τους γονείς μας) και προλάβαμε και διδαχθήκαμε και δυο πράγματα από τους παλαιότερους, αλλά και προλάβαμε και μελετήσαμε ορισμένα θέματα πριν ο ηθικός ολετήρας της λαομίσητης ΄΄οικονομοευρώπης΄΄ εισβάλλει στη ζωή των σύγχρονων πολιτών, θα αντισταθούμε. Θα παλέψουμε, θα αγωνιστούμε, δεν θα τα δεχθούμε όλα αυτά αβίαστα. 

Αλλά, τι πρότυπα δίνουμε στα παιδιά μας ? Σε τι κοινωνία τα μεγαλώνουμε ? Και πως θα μπορέσουμε να τα συγκρατήσουμε σε λίγα χρόνια, όταν θα περνάνε την εφηβεία τους μέσα σε μια κοινωνία εντελώς διεστραμμένη και διεφθαρμένη, όπου κάθε λόγος που αντιτίθεται στην ορμή οιουδήποτε παρανοϊκού εγκεφάλου απλά θα χαρακτηρίζεται οπισθοδρομική και καταπιεστική, και πάμε παρακάτω ?

Δεκαετίες φώναζαν κάποιοι ανύστακτοι πνευματικοί φρουροί: Της όποιας κρίσης, οικονομικής ή κοινωνικής (ρατσισμός, φασισμός, διαστροφή), προηγείται η ηθική. Κανένας δεν άκουγε. Σήμερα, ήλθε η οικονομική κρίση και οι Έλληνες αυτοκτονούν και το έριξαν στους gay ! Αύριο μεθαύριο, θυμηθείτε το, το πολύ σε 10-15 χρόνια, θα βγαίνουν μαχαίρια και θα χύνεται αίμα στους δρόμους των Ελληνικών πόλεων με τούτα τα καμώματα των αναρχοκουλτουριάρηδων ! Στο όνομα δήθεν της δημοκρατίας και της ελευθερίας θα έχει επισφραγιστεί η μεγαλύτερη μορφή φασισμού, φρικαλεότητας και διαστροφής στη χώρα μας !

Εν κατακλείδι, θεωρώ υποχρέωσή μου – και υπό την ιδιότητα του Κήρυκα του θείου λόγου – να πω δυο λόγια από απόψεως θεολογικής- εκκλησιαστικής, δηλαδή να μιλήσουμε με τα λόγια της Αγίας Γραφής για τα ζητήματα των σαρκικών σχέσεων, των εκτός του Γάμου σχέσεων αλλά και των παρά φύσιν σχέσεων. Ισχυρίζονται κάποιοι –χλιαροί έως αδιάφοροι περί την πίστη – ότι η Εκκλησία είναι δήθεν οπισθοδρομική και κακώς ασχολείται με τα ζητήματα αυτά, εφόσον το Ευαγγέλιο δεν μίλησε για ελεύθερες σχέσεις εκτός Γάμου ή παρά φύσιν σχέσεις. Μέγιστο λάθος. Το Ευαγγέλιο μας μιλάει για όλα τα ζητήματα. Και εξηγούμαι: Όταν ο Χριστός συνάντησε την Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτιδα, η Αγία Φωτεινή ήταν μια αμαρτωλή γυναίκα. Ο Χριστός της αποκάλυψε ολόκληρη τη ζωή της. Της είπε <<καλώς είπας ότι άνδρα ούκ έχω. Πέντε γάρ άνδρας έσχες και ον έχεις ούκ έστιν σου ανήρ>> (Ιωανν. Δ΄, 17-18). Καλά είπες ότι, δεν έχω άντρα. Διότι μέχρι τώρα είχες πέντε και αυτόν που έχεις σήμερα δεν είναι σύζυγός σου (ενν. τον έχεις παράνομα, εκτός Γάμου). Που είναι, λοιπόν, αυτοί που μιλούν για ΄΄αφωνία΄΄ της Εκκλησίας στις εκτός Γάμου σαρκικές πράξεις ? Η Αγία Φωτεινή φωτίστηκε μετά από τον λόγο του Κυρίου, μετανόησε, άφησε την αμαρτωλή ζωή και έφυγε για την έρημο. Έτσι έγινε Αγία και Ιεραπόστολος και Ισαπόστολος η Αγία Φωτεινή, απαρνούμενη τον αμαρτωλό βίο και μετανοώντας.

Παράδειγμα δεύτερο: Όταν ο Χριστός έσωσε την αμαρτωλή πόρνη από τον λιθοβολισμό. Τι έκανε ο Χριστός. Πήγε στο σημείο που ετοιμαζόντουσαν κάποιοι να λιθοβολήσουν μια πόρνη. Και είπε <<ο αναμάρτητος πρώτον τον λίθον βαλέτω>>. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του αναμάρτητο, ας πιάσει πρώτος την πέτρα να την ρίξει ! Κι έτσι κανένας δεν τόλμησε. Όμως, όταν σώθηκε η κοπέλα και έφυγαν όλοι, ο Χριστός δεν της είπε <<καλά έκανες>> ! Τι της είπε ? Της είπε <<μηδέ εγώ σε κατακρίνω. Πορεύου και από του νυν μηκέτι αμάρτανε>> (Ιωανν. Η΄, 11). Δεν σε κατακρίνω, εφόσον δεν γνώριζες την αλήθεια (δηλαδή ότι είναι αμαρτία αυτό που κάνεις). Όμως, πήγαινε και από τώρα μην το ξανακάνεις, μην ξαναμαρτήσεις. Άρα, ο Χριστός ζήτησε να μην έχει πλέον εκτός Γάμου σαρκικές επαφές. Διότι, μέχρι τότε μπορεί να μην γνώριζε ότι είναι αμαρτία. Τώρα, όμως, που το γνωρίζει, δεν έχει δικαιολογία. Δεν πρέπει να το ξανακάνει.

Τρίτο παράδειγμα από το Ευαγγέλιο: ΄΄Εκπτώσεις΄΄ στα της πίστεως δεν υπάρχουν. Κάποιοι είπαν να ΄΄παραβλέψει΄΄ η Εκκλησία διότι ζούμε σε μια σύγχρονη εποχή και καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει ελεύθερα. Λάθος. Σε όποια εποχή και να ζούμε, το Ευαγγέλιο είναι εφαρμοστέο, αρκεί να το θέλουμε. Ο Χριστός για την περίπτωση αυτή είπε:<<ο ουρανός και η γη παρελεύσονται οι δε λόγοι μου ου μή παρέλθωσι>> (Ματθ. ΚΔ΄, 35). Ποια σύγχρονη εποχή ! Ο ουρανός και η γη να διαλυθούν, δεν θα αλλάξει ούτε μια φράση από το Ευαγγέλιο που να μην τηρηθεί από εσάς. <<Ος δ΄αν λύση μια των εντολών μου τούτων, ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών>>. Όποιος αλλοιώσει έστω μια από τις εντολές μου, θα χαρακτηριστεί τιποτένιος στη βασιλεία των ουρανών (εδώ σημαίνει στην Δευτέρα Παρουσία). 

Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερο ότι, μύρια όσα παραδείγματα από την Αγία Γραφή μαρτυρούν τι πρέπει να γίνεται γύρω από τα ζητήματα των σαρκικών παθών.

Βρίσκουν κάποιοι σαν ΄΄πάτημα΄΄ τη διάπραξη σαρκικών ή άλλων αμαρτημάτων από πλευράς Κληρικών και λένε <<να μην μιλάει η Εκκλησία και να κοιτάξει τους αμαρτωλούς Κληρικούς Της>> ! Και ποιος σας είπε ότι εκείνοι εξαιρούνται των ιερών Κανόνων ? Να εφαρμοστούν και για εκείνους οι ίδιοι Κανόνες. Κληρικός ο οποίος έχει σχέσεις εκτός Γάμου ή πατά την ιερή υπόσχεση της παρθενίας και αποχής (εφόσον πρόκειται για Ιερομόναχο) ή έχει παρά φύσιν σχέσεις, Κ Α Θ Α Ι Ρ Ε Ι Τ Α Ι. Τελεία και παύλα. Αυτός, πλέον, δεν μπορεί να σηκώνει τα Άγια με τα χέρια του. Οφείλει να μεταβεί σε μια Μονή το υπόλοιπο της ζωής του, εν μετανοία, για να σώσει την ψυχή του. Από εκεί και πέρα οι ψευτοπροοδευτικοί το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να μιλήσουν με παραδείγματα και ονοματεπώνυμα και να μην δημιουργούν εντυπώσεις περί δήθεν ομοφυλοφίλων Αρχιμανδριτών, κλπ. η πλειονότητα των οποίων ευρίσκεται ήδη εκτός Εκκλησίας, αφού ανήκουν στο παλαιό ημερολόγιο (τουλάχιστον από όσους μας έχουν προβάλλει τελευταία), κλπ. Το να ρίχνεις λάσπη ανώνυμα είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να αγωνιστείς μέχρι τέλους για την όποια κάθαρση ευαγγελίζεσαι. 

Τέλος, ας δούμε το θέμα των παρά φύσιν σχέσεων και από πλευράς πολιτειακής νομοθεσίας. Η άρνηση των ιερών εντολών συνιστά έλλειψη σεβασμού προς τα θεία. Τούτο τιμωρείται σύμφωνα με το Άρθρο 198 του Ποινικού Κώδικα. Επίσης, με την υπέρμετρη προβολή των παρα φύσιν σχέσεων ως φυσιολογικών διαταράσσεται η κοινή ειρήνη των πολιτών και ιδιαίτερα των ανηλίκων οι οποίοι φαίνεται να αλλάζουν πρότυπα ζωής. Και τούτο τιμωρείται από το Άρθρο 192 του Ποινικού Κώδικα. Ακόμη, διαταράσσεται η οικογενειακή ειρήνη και τάξη, αφού οι πολίτες, ανήμποροι να υπερασπίσουν την τιμή και την υπόληψη της οικογένειάς τους, μένουν αποσβολωμένοι μπροστά στην ανηθικότητα της νέας τάξης πραγμάτων. Και τούτο τιμωρείται από τα Άρθρα 334 και 354 του Ποινικού Κώδικα. Έπειτα, η πρόκληση σκανδάλου με προσβολή αιδούς τιμωρείται με φυλάκιση δύο ετών (Άρθρο 353 Ποιν. Κώδικα). Και η διευκόλυνση ακολασίας, επίσης, με ακόμη μεγαλύτερες ποινές (Άρθρο 348 Ποιν. Κώδικα). Αλλά το βασικότερο, η Ασέλγεια παρά φύσιν έχει φρικτές συνέπειες (Άρθρο 347 Ποιν. Κώδικα). Διαπιστώνεται, πλέον, ότι η παρά φύσιν σχέση τιμωρείται και διώκεται ποινικά ακόμη και από την πολιτεία.

Η δε Ορθόδοξη Εκκλησία, σύμφωνα με το Άρθρο 3 του Ελληνικού Συντάγματος, είναι η νόμω κρατούσα θρησκεία εν Ελλάδι και οφείλει η πολιτεία να την ερωτά για ζητήματα πίστεως, θρησκευτικών διδαχών, εκπαίδευσης και του θεσμού της οικογενείας. (Ακόμη και αν ψηφιστεί Νόμος διαφορετικός, το Σύνταγμα υπερισχύει οποιουδήποτε Νόμου). 

Με την λογική όσων πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό από εκείνα που οι ιεροί Νόμοι του Θεού και του δημιουργήματός Του, της φύσης, κελεύουν, υπάρχει πιθανότητα να έλθει κάποιος μετέπειτα και να ζητήσει την ΄΄νομιμοποίηση΄΄ π.χ. της κτηνοβασίας, του φόνου, της κλοπής, κλπ. Όλα αυτά τα αδικήματα διώκονται επειδή αντιστρατεύονται την φύση του ανθρώπου. Εάν ξεκινήσουμε να ΄΄νομιμοποιούμε΄΄ τη διαστροφή, τι θα μας εμποδίσει αύριο μεθαύριο να κάνουμε ΄΄νόμιμους΄΄ τους κτηνοβάτες, τους κλέφτες, τους φονιάδες, κλπ. Μήπως δεν έχει νομιμοποιηθεί ο φόνος σήμερα, όταν κάθε χρόνο, μόνο στην Ελλάδα, σφαγιάζονται περίπου 400.000 βρέφη στην κοιλιά της μάνας τους, πληρώνοντας με τη ζωή τους την αμαρτωλή ζωή των γονέων τους ? Ξέρετε με τι θα το πληρώσουν αυτό οι σύγχρονοι νεοέλληνες ? Πέραν της απώλειας της αιώνιας ζωής, με τον αφανισμό του Έθνους μας, μετά από κάποιες δεκαετίες. Συρρικνωνόμαστε διαρκώς. Έχετε διαβάσει το Ευαγγέλιο ? Γνωρίζετε τη φράση <<το αίμα Αυτού εφ΄υμάς και επί τα τέκνα υμών>> ? Αυτό θα πάθει η Ελλάδα. Το αίμα των σφαγιασθέντων νηπίων, των ελληνόπουλων που δεν πρόλαβαν να δουν το Φως, τη Ζωή και την όντως Δικαιοσύνη (δηλαδή τον Χριστό), θα πνίξει τους απογόνους του τόπου τούτου μελλοντικά. Είτε κάποιοι το θέλουν, είτε όχι, ο λόγος της Αγίας Γραφής, ο λόγος του Θεού, είναι αδιάψευστος.-

Χίος, 06-12-2013

Γιώργος Φωτ. Παπαδόπουλος

---ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΙΒΑΝΟΓΛΟΥ--- ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΓΑΘΟΥ ΚΗΡΥΚΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

January 4, 2016, 11:32 am

≫ Next: ΜΝΗΜΗ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ (ΤΖΑΝΑΚΑΚΗ) ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ- (04.01.1964) -ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ, ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΣΤΗ ΧΙΟ-

≪ Previous: Ομοφυλοφιλία &Σύμφωνο Συμβίωσης- υιοθεσίες παιδιών: ΓΙΑ ΤΟ ΄΄ΚΟΥΣΟΥΡΙ΄΄ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΄΄ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ΄΄ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

$

0

0

Του Γεωργίου Φ. Παπαδόπουλου – Κήρυκα του Θείου Λόγου- Αντιδημάρχου Χίου

Τις ημέρες αυτές συμπληρώνονται οκτώ (8) χρόνια από την προς Κύριον εκδημία του μακαριστού θεολόγου και Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, της Αδελφότητος "ΖΩΗ"και της Πνευματικής Εστίας Χίου <<Αλέξανδρος Γκιάλας>>, αδελφού Ευάγγελου Αλιβάνογλου. Στη μνήμη του, παραθέτουμε το κατωτέρω κείμενο το οποίο συγγράψαμε και δημοσιεύσαμε λίγο μετά την εκδημία του. Οι ευχές και προσευχές μας τον συνοδεύουν πάντοτε στην Βασιλεία των Ουρανών όπου είμαστε βέβαιοι ότι χαίρει, ομού μετά των μακαρίων πιστών, κηρύττοντας κι εκεί τον λόγο του Θεού. 

Γ.Φ.Π.

Τον – αείμνηστο πλέον σήμερα – Θεολόγο Ευάγγελο Αλιβάνογλου γνώρισα το 1988 όταν ως μαθητής της Δ΄ Δημοτικού γράφτηκα στο Κατηχητικό της "Ζωής"στη Χίο που αποτελούσε μια εκ των πολλών δραστηριοτήτων της, υπό την επωνυμία, "Πνευματικής Εστίας Χίου <<Αλέξανδρος Γκιάλας>>"που με τη σειρά της στεγάζεται στο κτίριο της οδού Βενιζέλου 70 και ανήκει στην "Ορθόδοξο Χριστιανική Ένωση Κυριών και Νεανίδων".

Εκεί, υπό την καθοδήγηση του "Κυρ Ευάγγελου"όπως τον αποκαλούσαμε τα κατηχητόπουλα, βρίσκαμε θαλπωρή και πνευματική ζεστασιά ενώ λύναμε αρκετές από τις παιδικές μας απορίες και στη συνέχεια εφηβικές μας αναζητήσεις και προβληματισμούς. Στην ευγενική μας αυτή προσπάθεια πρωτοστατούσε ο αείμνηστος Θεολόγος μαζί με τον αγαπητό μας Δάσκαλο Ευάγγελο Ζύμαρη, τον –μακαριστό ήδη– Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Εμμανουήλ Τζιώτη, τον –επίσης μακαριστό ήδη– Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη (τότε Πρωτοπρεσβύτερο) π. Γεώργιο Λιαδή, άλλους δασκάλους, εκπαιδευτές , ιατρούς, κλπ. που συμμετείχαν στις συνάξεις αυτές της μελέτης της Αγίας Γραφής και τους κύκλους των λοιπών νεανικών δραστηριοτήτων της Εστίας. Ομολογουμένως, ωφελήθηκα τα μέγιστα από την διατριβή μου στο χώρο της Εστίας.

Η Εστία φρόντιζε να μας διδάσκει τον λόγο του Θεού μα δεν παρέλειπε να μεριμνά και για την ψυχαγωγία μας: Θεατράκια, Ποιήματα, συγγραφές, αθλοπαιδιές, εκδρομές, Κατασκηνώσεις το καλοκαίρι στον Προφήτη Ηλία των Θυμιανών ήσαν ορισμένες εκ των δράσεων μας.

Για όλα τούτα μεριμνούσε και συντόνιζε ο κύριος Ευάγγελος. Και εκτός από αυτά πόσα ακόμη είχε να κάνει: Παρηγορητική σε οικογένειες, Κηρύγματα καθόλη τη διάρκεια του έτους σε Ιερούς Ναούς της Ιεράς μας Μητροπόλεως (όπως εξέδιδε σχετικό πρόγραμμα ομιλιών στα χωριά του νησιού μας), την επιμέλεια του Βιβλιοπωλείου της "Ζωής"στη Χίο, τις συνδρομές της "Ζωής"και της "Ζωής του Παιδιού", επισκέψεις στο Γηροκομείο, το Νοσοκομείο και τις Φυλακές, κ.α. 

Ποτέ του δεν δέχθηκε να πάρει ούτε μια δραχμή. Κι αν κάποτε κάποιος επέμεινε επί μακρόν να διαθέσει κάποιο ποσό εις μνήμην των γονέων του ή υπέρ υγείας του, ο κύριος Ευάγγελος αμέσως έκοβε τη σχετική θεωρημένη απόδειξη και τα χρήματα διατίθεντο για την Εστία, τις Κατασκηνώσεις και την Αδελφότητα.

Ο ίδιος ασκητικός, πράος, με έντονο ζήλο και φόβο Θεού, άριστος γνώστης της κηρυκτικής Θεολογίας. Πιστός στις αρχές του Ευαγγελίου και της αδελφότητας, υπόδειγμα πιστού χριστιανού και Κήρυκα του Θείου λόγου. Αρκείτο να ζεί μέσα σε ένα δωμάτιο δίχως θέρμανση, με μια ξυλόσομπα η οποία έπρεπε να ζεστάνει έναν χώρο άνω των 120 τ.μ. που ήταν ολόκληρη η πελώρια αίθουσα της Εστίας, δίχως μισθό, μηνιάτικό, δίχως επιδόματα και δίχως να έχει το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο, ούτε για δείγμα. Θεολόγος που έτρεχε απ΄ άκρη σ΄ άκρη στο νησί να κηρύξει το Ιερό Ευαγγέλιο μη έχοντας μεταφορικό μέσο γυρίζοντας χειμώνα – καλοκαίρι από τα άγρια χαράματα να μεταβεί στα χωριά <<ίνα ο λόγος του Κυρίου τρέχη και δοξάζηται>> (Β΄ Θεσσαλ. Γ΄, 1).

Όχι ότι δεν θα μπορούσε να έχει τις σύγχρονες ανέσεις ή έστω όσα εμείς θεωρούμε απαραίτητα αλλά για άλλους είναι ανύπαρκτα. Μπορούσε, αλλά δεν ήθελε γιατί πίστευε ότι έπρεπε να ζει ασκητικά και Αποστολικά όπως ο Απόστολος Παύλος έλεγε <<έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα τούτοις αρκεσθησόμεθα>> (Α΄ Τιμοθ. ΣΤ΄, 8).

Αυτός ήταν ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΙΒΑΝΟΓΛΟΥ: Χριστιανός Ορθόδοξος και Θεολόγος με κεφαλαία γράμματα, όπως ακριβώς θέλει η Εκκλησία και ο Χριστός μας τους πραγματικούς Θεολόγους.

Υπηρέτησε στη Χίο πάνω από 35 χρόνια αφήνοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων σε χιλιάδες πιστούς που τον γνώρισαν. Όσοι νέοι τον γνώρισαν μέσα από το Κατηχητικό και την Εστία βρήκαν στο πρόσωπό του τον λαϊκό Ιεροκήρυκα των πόλεων και των χωριών που υπέδειξε έμπρακτα με την όλη βιωτή του τον δρόμο της εκπληρώσεως του καθήκοντος.

Τα τελευταία χρόνια πληροφορήθηκα ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είχε ούτε ένα βιβλιάριο υγείας, δεν ήταν γραμμένος σε κανένα ασφαλιστικό ταμείο και δεν επεδίωξε ποτέ να έχει την παραμικρή απολαβή για τα γεράματά του, π.χ. μια μικρή σύνταξη. Και όταν πλέον, σοβαρά προβλήματα υγείας τον κλόνισαν και οδηγήθηκε από χριστιανούς εδώ της Χίου (με το ζόρι μάλιστα) στο Νοσοκομείο, διαπιστώθηκε τούτο και του εκδόθηκε Βιβλιάριο υγείας ανασφαλίστου υπερήλικα του Ο.Γ.Α. 

Τα προβλήματα έδειξαν για λίγο να μετριάζονται μα και τα χρόνια πλέον ήσαν αρκετά. Η αδελφότητα έχασε έναν λαμπρό Ιεροκήρυκα και εργάτη της στη Θεσσαλονίκη και ο κύριος Ευάγγελος επωμίσθηκε και την ευθύνη της συμπρωτεύουσας, ευρισκόμενος κατά μήνα μια στη Χίο και μια στη Θεσσαλονίκη. 

Όμως, ύστερα από λίγο ξαναήρθαν σε μεγαλύτερο βαθμό και ο ζηλωτής Θεολόγος δεν άντεξε περισσότερο. Εύδιο λιμάνι βρήκε στην Αγ. Παρασκευή Αττικής όπου και οι εγκαταστάσεις της αγαπημένης του Αδελφότητας, της "Ζωής"στην οποία και παρέμεινε για να βρίσκεται σε διαρκή ιατρική παρακολούθηση και νοσηλεία. Η αδελφότητα τον περιποιήθηκε όπως έπρεπε και τον φρόντισε με μεγάλη επιμέλεια.

Αλλά οι βουλές του Θεού τον αναζήτησαν πλέον κοντά Του. Έτσι, στις 26 Δεκεμβρίου 2007 η μακαρία του ψυχή αναχώρησε για το Δημιουργό της, Αυτόν που υπηρέτησε πιστά εκ νεότητός του ο λαμπρός σκαπανέας της διάδοσης του Ευαγγελίου.

Εμείς τα πνευματικά του παιδιά – αδέλφια έχουμε την συνείδηση ήρεμη γνωρίζοντας ότι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου έχει ήδη αναπαύσει την ψυχή του <<ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος>> (Ακολουθία εις Κεκοιμημένους).

Ο Ευάγγελος Αλιβάνογλου μετέστη προς την αιωνιότητα, αυτήν που κήρυττε και πρέσβευε για τους ακροατές και μαθητές του.

Ας είναι η μνήμη του αιωνία.

Θεωρώ ότι εδώ στη Χίο οι αδελφοί της εστίας και η τοπική Εκκλησία θα πρέπει να τιμήσουν τη μνήμη του και να τελούν κατ΄ έτος μνημόσυνο την περίοδο της μνήμης εξόδου του.

Επίσης, θεωρώ ότι το όνομά του πρέπει να εγγραφεί στα δίπτυχα τόσο της Εστίας όσο και της τοπικής Εκκλησίας και να μνημονεύεται εις το διηνεκές, η δε δραστηριότητα που ο ίδιος ξεκίνησε να συνεχισθεί από άξιους διαδόχους, πολλοί των οποίων μεριμνούν εδώ και αρκετό καιρό για την επιβίωση της Εστίας και τη συνέχιση των δραστηριοτήτων της.-

ΜΝΗΜΗ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ (ΤΖΑΝΑΚΑΚΗ) ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ- (04.01.1964) -ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ, ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΣΤΗ ΧΙΟ-

January 5, 2016, 10:33 am

≫ Next: Η ΑΓΙΑ ΤΑΤΙΑΝΗ Η θεομακάριστος διάκονος και πάνσεμνος νύμφη του Χριστού

≪ Previous: ---ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΙΒΑΝΟΓΛΟΥ--- ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΓΑΘΟΥ ΚΗΡΥΚΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

$

0

0

Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου- Κήρυκα του Θείου Λόγου

Στις 4 Ιανουαρίου τιμάται η Οσιακή κοίμηση του γέροντος Νικηφόρου (Τζανακάκη) του λεπρού, ο οποίος μόνασε στο Λωβοκομείο της Χίου, εκάρη Μοναχός από τον Αγ. Άνθιμο (Βαγιάνο), Ιδρυτή, Κτήτορα και Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Παναγίας Βοηθείας - του οποίου υπήρξε υποτακτικός- ενός Αγίου Μοναχού που έδειξε <<σημεία>> τόσο εν ζωή όσο και μετά την Κοίμησή του (μέχρι και σήμερα) και εξεδήμησε προς Κύριον στις 4 Ιανουαρίου 1964 στον Αντιλεπρικό σταθμό της Αγ. Βαρβάρας Αιγάλεω. Στην ιερή μνήμη του Αγίου αυτού σημειώνονται οι κατωτέρω σκέψεις οι οποίες ήδη έχουν κοινοποιηθεί στον τοπικό Τύπο.

Μόλις πριν από λίγα έτη η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου προέβη στην ανακήρυξη ως Αγίου του Οσίου Νικηφόρου συμπεριλαμβάνοντάς τον στη σεπτή χορεία των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Έτσι, συγκαταριθμήθηκε και τυπικά ο Όσιος Νικηφόρος ο λεπρός στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας, εκεί όπου ο Θεός τον κατέταξε ήδη από την εδώ, επίγεια, παρουσία του και μέσα στην οποία ήδη διέλαμψε με το προορατικό και το θαυματουργικό χάρισμα.

Ευχή και προσδοκία μας να τιμηθεί δεόντως και στη Χίο ο Όσιος Νικηφόρος (στον Ι. Ν. Αγ. Λαζάρου Λωβοκομείου και την Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας) από την επόμενη χρονιά. Μάλιστα την ίδια ημέρα τιμάται και άλλος τοπικός Άγιος, ο Όσιος Ονούφριος ο Διάκονος (εκ Τυρνάβου) ο οποίος έπεσε στα χέρια των Αγαρηνών Τούρκων και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο μαρτυρικά, στις 4 Ιανουαρίου 1818, στο νησί μας. Η Χίος, στις 4 Ιανουαρίου εκάστου έτους οφείλει να ενθυμείται τους Αγίους της αυτούς και να ικετεύει τον πανοικτίρμονα Θεό δια πρεσβειών τους να μας λυτρώσει από τα δεινά που μας βασανίζουν ως λαός και ως έθνος.

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα διότι και η τοπική μας Εκκλησία (Ιερά Μητρόπολις Χίου, Ψαρών και Οινουσσών), δι'ευχών του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Μάρκου, συμπεριέλαβε τον Άγιο Νικηφόρο στο χιακό Αγιολόγιο, σε όλες τις εκδόσεις της Ιεράς Μητροπόλεως, αποφάσισε δε, πολύ εύστοχα, να τιμά τη μνήμη του κατά μήνα Ιανουάριο, την Κυριακή των 10 λεπρών (φέτος, την 17η/01/2016).

**********************************************************

<<Τω καιρώ εκείνω, ήν ο Ιησούς εν μια των πόλεων, και ιδού, ανήρ πλήρης λέπρας. Και ιδών τον Ιησούν, πεσών επί πρόσωπον, εδεήθη αυτού, λέγων: Κύριε, εάν θέλης, δύνασαί με καθαρίσαι. Και εκτείνας την χείρα, ήψατο αυτού ειπών: Θέλω, καθαρίσθητι. Και ευθέως η λέπρα απήλθεν απ΄αυτού>> (Λουκ. Ζ΄, 15-21).

Όλοι μας είδαμε στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA την περίφημη σειρά ΄΄Το Νησί΄΄ που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο (μυθιστόρημα) της Βικτόρια Χίσλοπ που έσπασε όλα τα ρεκόρ και έφθασε στο 70 % της τηλεθέασης και δικαίως, αφού τα παρουσιαζόμενα έχουν βγει μέσα από τα σπλάχνα του λαού.

Η όλη υπόθεση αναφέρεται στη ζωή των ασθενών στο Λεπροκομείο της Σπιναλόγκας, το μικρό αυτό ξερονήσι απέναντι από την Πλάκα, στην Ελούντα, στο Νομό Λασιθίου της Κρήτης (είχα την ευκαιρία να την επισκεφθώ το καλοκαίρι του 1990 με τον αείμνηστο ιατρό Γιώργο Πατηνιωτάκη και την, επίσης μακαριστή πλέον, σύζυγό του Χρυσούλα). Η ιστορία αυτή μας μεταφέρει στο έτος 1939 (η Σπιναλόγκα έκλεισε το 1957 κι ενώ το 1948 βρέθηκε το αντιβιοτικό της νόσου του Χάνσεν) οπότε και οι προσβαλλόμενοι ασθενείς μεταφέρονταν υποχρεωτικά εκεί για να απομονωθούν, ζώντας σε άθλιες και ελεεινές συνθήκες.

<<Περπατώντας στον δρόμο της Σπιναλόγκας, σταμάτησε και κράτησε την αναπνοή σου. Από κάποιο χαμόσπιτο τριγύρω σου θα ακούσεις τον απόηχο από κάποιο μοιρολόγι μιας μάνας, μιας αδελφής ή τον αναστεναγμό ενός άνδρα. Άφησε δυο δάκρυα από τα μάτια σου και θα δεις να λαμπυρίζουν εκατομμύρια δάκρυα που πότισαν αυτόν τον δρόμο>>. Αυτά έγραφε ο Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, τριτοετής φοιτητής της Νομικής, όταν το 1930 προσβλήθηκε από την νόσο του Χάνσεν, τυφλώθηκε και έχασε το ένα του χέρι. Όμως, αγωνίστηκε για την καλυτέρευση των συνθηκών των ανθρώπων της Σπιναλόγκας, ίδρυσε της ΄΄Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας΄΄ και πέτυχε όσα κανείς άλλος γύρω από αυτή.

Στον οικισμό της Σπιναλόγκας λειτουργούσε η Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, με Ιερείς που λειτουργούσαν και κοινωνούσαν τους λεπρούς, κατέλυαν τη Θεία Κοινωνία και ουδέποτε ασθένησαν (απόδειξη του θαύματος της Θείας Κοινωνίας). Μάλιστα, υπήρξε και Ιερέας ο οποίος επέλεξε ηθελημένα να μείνει με τους ασθενείς δίχως ο ίδιος να νοσήσει. Αρκετοί Χανσενικοί παντρεύτηκαν εκεί, γέννησαν παιδιά που δεν αρρώστησαν ποτέ, ενώ με πρωτοβουλία της Αδελφότητας επήλθε κάποια βελτίωση στις άθλιες συνθήκες τα τελευταία χρόνια λειτουργίας του Λεπροκομείου. Τα σπίτια ασβεστώθηκαν, η υγιεινή των ασθενών ήταν πιο επιμελής, διανοίχθηκαν νέοι περιμετρικοί δρόμοι, φτιάχτηκαν οι μόλοι, συστάθηκε υπηρεσία καθαριότητας των εξωτερικών χώρων, κατασκευάστηκαν θέατρο και κινηματογράφος και από τα μεγάφωνα του δρόμου την ημέρα ακουγόταν ελαφρά, κλασική, μουσική. Λειτούργησαν καφενείο, βιβλιοθήκη και κουρείο και οι ασθενείς-εξόριστοι φρόντιζαν ο ένας τον άλλον, μελετούσαν και έκαναν όποια εργασία μπορούσαν για να βελτιώσουν τη ζωή τους.

********************************************************

Δράττομαι της ευκαιρίας αυτής και παραθέτω τούτες τις δυο σκέψεις για τον λόγο ότι, η ίδια ακριβώς κατάσταση υπήρχε και εδώ στη Χίο, στο Λωβοκομείο στον Κοφινά. Το Λωβοκομείο της Χίου έκλεισε κι αυτό το έτος 1957, όταν οι εναπομείναντες 15 Χανσενικοί μεταφέρθηκαν στο Θεραπευτήριο Λοιμωδών Νόσων στην Αγ. Βαρβάρα – Αιγάλεω Αττικής. Κι εδώ υπήρχε ο Γέροντας της Παναγίας ΄΄Βοήθειας΄΄, ο Άγιος Άνθιμος (Βαγιάνος) ο οποίος βρήκε στις αρχές της δεκαετίας του 1920 ένα Λεπροκομείο όπου η δυσωδία, η βαρβαρότητα και η πορνεία ήσαν στην πρώτη σειρά της καθημερινότητας. Ο Γέροντας μέσα σε λίγα χρόνια, κι αφού έμεινε αρκετά στο Λωβοκομείο, λειτουργούσε, κήρυττε, κατηχούσε, άλλαξε άρδην τη ζωή των ασθενών. Οι ασθενείς που διαρκώς ήσαν ανήσυχοι βρήκαν στο πρόσωπό του τον καλό φίλο, τον στοργικό πατέρα, τον πιστό αδελφό. Αντί βλαστήμιες και τσιφτετέλια ακούγονταν πλέον σοφά λόγια και ο ένας επικουρούσε στα διακονήματα του άλλου. Ο Γέροντας πολλούς νουθέτησε, συνέτισε και έκανε μειλίχιους, ήρεμους, πράους, πιστούς. Οι ασθενείς πανηγύριζαν και στις τρεις εορτές τους, του Αγίου Λαζάρου (το ομώνυμο Σάββατο πριν την Κυριακή των Βαΐων) και της Οσίας Μελάνης και του Αγίου Ζωτικού του Ορφανοτρόφου (των προστατών τους, στις 31 Δεκεμβρίου), αλλά και την θαυματουργό Παναγία ΄΄Υπακοή΄΄ (στις 8 Σεπτεμβρίου), μάλιστα σε αρκετές από τις εορτές αυτές είχε λειτουργήσει ο Μητροπολίτης Παντελεήμων Φωστίνης (τέλη της δεκαετίας του 1940 και κατά τη δεκαετία του 1950). Στο Λωβοκομείο, από τα χέρια του Γέροντα, εκάρησαν αρκετοί Μοναχοί και Μοναχές ασθενείς, ενώ επιτελέσθηκαν δεκάδες θαύματα πολλά των οποίων καταγράφονται στα βιβλία της βιογραφίας του Αγίου Ανθίμου που εξέδωσε η Ιερά Μονή της Παναγίας Βοηθείας και οι συγγραφείς κ.κ. Αντώνιος Χαροκόπος και Πόπη Χαλκιά – Στεφάνου. Μάλιστα, ένας υποτακτικός του Γέροντα ο μοναχός Νικηφόρος Τζανακάκης, λεπρός και τυφλός, μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο της Αγ. Βαρβάρας όπου και εκοιμήθη έπειτα από πολλά χρόνια. Ο μοναχός αυτός είχε το προορατικό χάρισμα και μετέδιδε τεράστια ψυχική δύναμη σε όποιον τον επισκεπτόταν, έδειξε δε και ΄΄σημεία΄΄ (αγιότητας) μετά την κοίμησή του. Από τα γεγονότα αυτά είναι ολοφάνερο ότι η ποιότητα ζωής εξαρτάται πρωτίστως από εκείνους που εξουσιάζουν τον εαυτό τους, πώς τον εξουσιάζουν και πώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα της ζωής.

Θα κλείσω το παρόν σημείωμα με μια φράση του αειμνήστου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Πυρουνάκη: <<Η μεγαλύτερη εξαχρείωση είναι να λατρεύεις τα δεσμά σου>>.

Ο Άγιος Νικηφόρος δεν λάτρευσε τα δεσμά (σωματική ασθένεια) του αλλά τα αξιοποίησε προς δόξαν Θεού. Και αντί να γίνει ασθενής άνθρωπος με ασέβεια έναντι του Θεού, κέρδισε, δια της υπομονής, της επιμονής, της παρακλήσεως και της θείας παρηγορίας να ελκύσει την θεία πρόνοια και εν τέλει την θεία χάρη, αυτή που τον ανέδειξε θαυμαστό Άγιο και ικέτη στον θρόνο του Θεού για όλους εμάς τους αμαρτωλούς. Αυτού του Αγίου την πρεσβείαν και μεσιτείαν επιζητούμεν διακαώς και αενάως. Αμήν.-