Quantcast
Channel: Σύνδεσμος Κληρικών Χίου
Viewing all 941 articles
Browse latest View live

Η Γενική Συνέλευση του Ι.Σ.Κ.Ε. στον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών

$
0
0
Την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017 πραγματοποιήθηκε η Ετήσια Γενική Συνέλευση του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Προηγήθηκε η τέλεση Όρθρου, Θείας Λειτουργίας και Μνημοσύνου υπέρ αναπαύσεως του μακαριστού προέδρου π. Ιωάννου Κατωπόδη και πάντων των κεκοιμημένων Ιερέων, Ιερομονάχων και Διακόνων, μελών του Ιερού Συνδέσμου.

Ο πρόεδρος του Ι.Σ.Κ.Ε. π. Γεώργιος Κωνσταντίνου άνοιξε τις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης, καλωσορίζοντας τους αντιπροσώπους των αδελφών Συνδέσμων και όλους τους συνέδρους και αφού ευχαρίστησε τους εφημερίους του Ιερού Ναού για την φιλοξενία, προχώρησε σε απολογισμό των πεπραγμένων του Δ.Σ., παραθέτοντας με χρονολογική σειρά αποφάσεις, παρεμβάσεις, συναντήσεις και άλλες δραστηριότητες του Δ.Σ. 

Το παρόν τους στην Γ.Σ. έδωσαν, η Ένωση Συνδέσμων Κληρικών Κρήτης, ο Ιερατικός Σύνδεσμος Κληρικών Αργολίδος, ο Σύνδεσμος Κληρικών Χίου και ο Σύνδεσμος Κληρικών της Ι. Μ. Κίτρους.


Ο π. Ζαχαρίας Αδαμάκης, πρόεδρος της Ένωσης Συνδέσμων Κληρικών Κρήτης χαιρέτησε τη Γενική Συνέλευση μεταφέροντας το διαφορετικό κλίμα που επικρατεί στις Μητροπόλεις της Ι. Αρχιεπισκοπής Κρήτης, όπου όλοι οι Κληρικοί εγγράφονται στους κατά τόπους Συνδέσμους από τη στιγμή της χειροτονίας τους και υπάρχει συνεργασία τόσο με τους κατά τόπους Μητροπολίτες, όσο και με την Ιερά Σύνοδο.

Χαιρετισμό απηύθυνε και ο π. Μιχαήλ Κουρσιούμπας, πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών Κίτρους.

Ο κεντρικός ομιλητής π. Βασίλειος Τρομπούκης, Διδάκτωρ Εκκλησιαστικού Δικαίου – LLM/Master Θεολογίας - Διδάσκων Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών, παρουσίασε με εύληπτο και αναλυτικό τρόπο τα αφορώντα στη νομική φύση της ιδιότητας του Εφημερίου, μέσα από τη νομοθεσία τους Ελληνικού Κράτους και από αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ενώ απάντησε στις πολλές ερωτήσεις των συνέδρων.

Ο ταμίας του Ι.Σ.Κ.Ε. π. Μιχαήλ Μετζάκης παρουσίασε τα αποτελέσματα της ταμειακής διαχείρισης του παρελθόντος έτους, 2016, καθώς και τη σχετική έκθεση της Εξελεγκτικής Επιτροπής, καθώς και τον Προϋπολογισμό του 2017, τα οποία εγκρίθηκαν ομόφωνα από την Γ.Σ.

Ακολούθως παρουσιάστηκαν τα πορίσματα της γνωμοδότησης του κ. Κωνσταντίνου Τριαντάφυλλου, δικηγόρου παρ'Εφέταις, περί της διοικητικής, υπαλληλικής και ασφαλιστικής θέσης του «αμίσθου κληρικού». Με εμπεριστατωμένο τρόπο, για πρώτη φορά, εκτίθεται από νομικής πλευράς το θέμα που ανέκυψε τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση, ο «άμισθος κληρικός» δεν ασφαλίζεται, καθώς δεν αμείβεται και ως εκ τούτου δεν θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα και δεν καλύπτεται ιατροφαρμακευτικά (κλάδος ασθενείας) ούτε ο ίδιος ούτε τα τυχόν προστατευόμενα μέλη της οικογένειας του. Η θέση του «άμισθου κληρικού», που δεν περιγράφεται, δεν καθορίζεται και δεν θεσμοθετείται στις ανωτέρω νομικές διατάξεις, πάσχει τόσο σε υπαλληλικό και ασφαλιστικό επίπεδο όσο όμως και σε διοικητικό επίπεδο. Ολόκληρη η γνωμοδότηση θα αναρτηθεί στο ιστολόγιο του Ι.Σ.Κ.Ε. προς ενημέρωση και έναρξη γόνιμου προβληματισμού.

Ο αντιπρόεδρος του Ι.Σ.Κ.Ε. π. Ευάγγελος Φεγγούλης ενημέρωσε τη Γ.Σ. για τον νέο ασφαλιστικό νόμο, τον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, τα εφάπαξ των Κληρικών, την παρουσία σε συμβουλευτική επιτροπή του νέου φορέα εκπροσώπου του Ι.Σ.Κ.Ε. χωρίς το δικαίωμα ψήφου που είχαν οι αντιπρόσωποι στο Τ.Π.Δ.Υ.

Στην Γ. Σ. έλαβαν μέρος και οι πρώην πρόεδροι του Ι.Σ.Κ.Ε. πατέρες Βασίλειος Βοϊδάσκης, Εμμανουήλ Καβρουλάκης και Γεώργιος Σελλής.

Σε ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς όλων των διοικήσεων του Ι.Σ.Κ.Ε. προς τον εφημεριακό κλήρο της Ελλάδος, θα αναρτηθεί και παρουσιαστεί στον διαδικτυακό τόπο του Ι.Σ.Κ.Ε. η μακρόχρονη ιστορία του από το 1890 μέχρι σήμερα με αναφορές στα Δ.Σ., αρχής γενομένης από τον μακαριστό Μητροπολίτη Αθηνών Γερμανό Καλλιγά πρόεδρο του "Ιερού Συνδέσμου", αλλά και από τις σελίδες του ομώνυμου περιοδικού που εξέδιδε ο "Ιερός Σύνδεσμος", ώστε να καταδεικνύεται η αδιάσπαστη συνέχεια και προσφορά του μέχρι σήμερα.

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ (2017)

$
0
0
Ἀριθμ. Πρωτ. 118

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΝΑΡΞΕΙ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

* * *

Ἀδελφοί καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

Διὰ τῆς χάριτος καὶ τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ εἰσερχόμεθα ἀπὸ τῆς αὔριον εἰς τὸ στάδιον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τῆς καταλληλοτέρας περιόδου διὰ τὴν στροφὴν τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, τῆς ἰδικῆς μας ψυχῆς, πρὸς τὸν Κύριον.

Ἡ περίοδος αὐτὴ εἶναι μία διαρκὴς κατάνυξις ἐνώπιον τοῦ ἐκτυλισσομένου καθ᾿ ἡμέραν μυστηρίου τοῦ Θεοῦ, τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ τοῦτο ἡ παρεχομένη εἰς ἡμᾶς εὐκαιρία τῶν Ἱερῶν Νηστειῶν ἔχει ἓν ἰδιαίτερον χαρακτηριστικόν: τὴν ἀνάνηψιν καὶ τὴν νῆψιν τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία καλεῖται ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν γέμουσαν θείων προτροπῶν καὶ ἁγιότητος περίοδον αὐτὴν νὰ συνειδητοποιήσῃ τὰ παροδικὰ καὶ τὰ ὁρώμενα καὶ νὰ μεταβῇ σταδιακῶς πρὸς τὰ μείζονα καὶ τὰ κρείττονα, πρὸς τὰ ἀόρατα.

Ἀναγλύφως καὶ ἐπιγραμματικῶς Ἀνδρέας ὁ Κρήτης διὰ τοῦ Μεγάλου Κανόνος του ὁμιλεῖ πρὸς ἑαυτὸν καὶ πρὸς πᾶσαν ψυχὴν θλιβομένην καὶ καταπονουμένην ὑπὸ τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν περισπασμῶν τῆς παρούσης ζωῆς. Συναισθανόμενος ὁ Ἅγιος τὸ βάρος τῆς πονεμένης ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἐν ἀγωνίᾳ κραυγάζει: «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα τί καθεύδεις;». Ἡ κραυγὴ αὐτὴ ὁδηγεῖ εἰς τὴν συνειδητοποίησιν τῆς ματαιότητος καὶ εἰς τὸν ἀνέκφραστον φόβον τοῦ τέλους τῆς ἐπιγείου ζωῆς: «τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις (ψυχή μου) θορυβεῖσθαι». Ἐνώπιον τοῦ ἀπροσδοκήτου τέλους τῆς ζωῆς ποὺ ἔρχεται «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί», καλεῖ ἑαυτὸν ὁ τῆς Κρήτης Φωστὴρ καὶ κάθε πονεμένην καὶ ὑπὸ τοῦ φόβου τῆς ἀνασφαλείας διακατεχομένην ψυχήν: «Ἀνάνηψον», λοιπόν, «ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν».

Ἡ Ὀρθόδοξος Πατερικὴ διδασκαλία καὶ φωνὴ μᾶς καλεῖ, κατὰ τὸ ἐνώπιόν μας στάδιον, νὰ συναισθανθῶμεν ὁ καθεὶς «ποῖοι εἴμεθα, ποῦ εὑρισκόμεθα καὶ ποῦ ὑπάγομεν», ποῦ κατευθυνόμεθα δηλαδή. Νὰ αἰσθανθῶμεν τὸ μάταιον τοῦ προσκαίρου βίου καὶ νὰ μετανοήσωμεν δι᾿ ὅσα «ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ, ἐν λόγοις ἢ ἐν ἔργοις, ἐν ἐπιτηδεύμασι καὶ πάσαις (ἡμῶν) ταῖς αἰσθήσεσιν» εἰργάσθημεν μέχρι τοῦδε ὄχι κατὰ τὸ εὐαγγέλιον καὶ τὸν νόμον τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀνανήψωμεν. Μόνον τότε θὰ εὕρωμεν ἔλεος καὶ χάριν καὶ θὰ μᾶς φεισθῇ ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς καὶ τὰ κρύφια πάντα τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς λογισμοὺς γιγνώσκων Κύριος καὶ δὲν θὰ μᾶς καταλογίσῃ τοὺς ἀδίκους λογισμούς, οἱ ὁποῖοι ὁδηγοῦν εἰς μάταια καὶ ἀνώφελα ἔργα.

Ὁ ἐνώπιόν μας ἀγὼν συμποσοῦται εἰς τὴν νῆψιν καὶ εἰς τὴν ἀνάνηψίν μας, εἰς τὴν μετάνοιαν. Διὰ τῆς μετανοίας, διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τῆς καταστάσεώς μας δηλαδή, καὶ διὰ τῆς ἐξομολογήσεως, ἡ ζωή μας στεφανώνεται διὰ «τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, διὰ τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διὰ τοῦ πληρώματος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν». Ἡ ἀνάνηψις ταυτίζεται πρὸς τὴν συνείδησιν τοῦ μετανοοῦντος ἀνθρώπου (Πρβλ. Β΄ Κορ. α΄, 12 καὶ Ρωμ. β΄, 15). Ἡ συνείδησις εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Καλούμεθα οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ βιώσωμεν τὴν περίοδον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὡς χρόνον συνειδησιακῆς νήψεως καὶ ἀνανήψεως, ὡς στιγμὴν αἰωνιότητος τῆς Ὀρθοδόξου ταυτότητός μας. Δηλαδή, καλούμεθα νὰ ζήσωμεν καὶ νὰ συμβιώσωμεν μὲ τὸν Χριστόν. Νὰ ζήσωμεν ἐκκλησιαστικῶς καὶ πνευματικῶς. Διότι μόνον εἰς τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴν ὑπάρχει ἡ δυνατότης νὰ ἀνανήψῃ ἡ συνείδησίς μας καὶ νὰ ἀνέλθωμεν εἰς τὸν χῶρον τῆς πραγματικῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν ἀλανθάστων κριτηρίων πρὸς ἀνάπαυσιν καὶ λύτρωσίν μας.

Κατὰ τὴν ἔναρξιν τῆς εὐλογημένης ταύτης περιόδου, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐπισκέπτονται πᾶσαν Ὀρθόδοξον Χριστιανὴν ψυχὴν κοπιῶσαν καὶ πεφορτισμένην καὶ ἀπαραμύθητον ὑπὸ τῶν ἀξιῶν καὶ ἡδονῶν καὶ ἀπολαύσεων τῆς σαρκὸς καὶ τοῦ κόσμου τούτου, συμπορεύονται καὶ συμπροσεύχονται πρὸς τὸν «προσερχόμενον σφαγιασθῆναι καὶ δοθῆναι εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς Βασιλέα τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριον τῶν κυριευόντων»: Ἀξίωσον, Κύριε, πάντας τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς ἐν εἰρήνῃ καὶ συντριβῇ καρδίας νὰ διαπορευθοῦν τὴν ἱερὰν περίοδον καὶ τὸ ἀνοιγόμενον στάδιον, «χαριτῶν καὶ δυναμῶν ὅπως προφθάσωμεν, ἐκτελέσαντες τὸν δρόμον ἀνδρικῶς, τὴν κυρίαν ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεώς Σου, καὶ ἐν χαρᾷ στεφανηφοροῦντες αὐτὴν ἀκαταπαύστως αἰνέσωμεν» (πρβλ. ποίημα κυρίου Θεοδώρου, Τριώδιον).

Εὐλογοῦντες πατρικῶς ὑμᾶς, τέκνα ἀγαπητὰ καὶ πιστὰ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, καὶ ἡνωμένοι μαζί σας ἐν προσευχαῖς καὶ δεήσεσιν, ἐπικαλούμεθα ἐπὶ πάντας τὴν δύναμιν τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ καὶ τὰς πρεσβείας τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῶν ἁγίων Ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ὥστε ἅπαντες ἀξίως τῆς κλήσεως ἡμῶν ὡς Ὀρθοδόξων νὰ πολιτευθῶμεν, καὶ νὰ ἀπολαύσωμεν τοιουτοτρόπως τῆς τρυφῆς καὶ τῆς δόξης τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, εἰς Ὃν τὸ κράτος καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ 2017
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ψήφισμα στη μνήμη του αοιδίμου Πρεσβυτέρου Νικολάου Μουσουρούλη.

$
0
0

Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών συνεδρίασε εκτάκτως με αφορμή το θλιβερό άγγελμα της προς Κύριον εκδημίας του Πρεσβυτέρου Νικολάου Μουσουρούλη, αδελφού και συλλειτουργού, μέλους του Συνδέσμου Κληρικών Χίου.

Ο Πρόεδρος ανήγγειλε στα μέλη την προς Κύριον εκδημία του αοιδίμου Πρεσβυτέρου Νικολάου Μουσουρούλη, ιδρυτικού μέλους του Συνδέσμου.

Ο αοίδιμος γεννήθηκε στην Πισπιλούντα της Χίου, την οποία αγάπησε, με όλη τη δύναμη της ύπαρξής του. Αποφοίτησε από το εξατάξιο Γυμνάσιο Αρρένων Χίου και αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, φοίτησε στο Ανώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Καλαμών Μεσσηνίας.

Το έτος 1961 αξιώθηκε να λάβει τον πρώτο και τον δεύτερο βαθμό της ιεροσύνης από τα χέρια του μακαριστού Μητροπολίτου Χίου κυρού Παντελεήμονος Φωστίνη.

Πρώτος σταθμός στην ιερατική του διακονία τα Διευχά και κατόπιν η Βολισσός, οι Καρυές, ο Άγιος Γεώργιος Φρουρίου. Όμως ο νους του ήταν πάντοτε πάνω από το Αίπος, στην Αμανή. Εκεί θέλησε να υπηρετεί Θεό και ανθρώπους, και αυτό έγινε πραγματικότητα με την τοποθέτησή του στα Αφροδίσια και στην Πισπιλούντα, στη διακονία του Αγίου Μάμαντος και των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Ακόμα και μετά τη συνταξιοδότησή του συνέχισε να υπηρετεί το ιερό Θυσιαστήριο για να μην υπάρξει λατρευτικό κενό στη ζωή των χριστιανών της περιοχής του.

Αξιώθηκε μαζί με τη σύζυγο και πρεσβυτέρα του, Λεμονιά, να αυξήσει κατά το θέλημα του Κυρίου την ιερατική τους οικογένεια με παιδιά και εγγόνια και τώρα αφήνει τα επίγεια για να αναπαυθεί εκεί όπου οι Δίκαιοι αναπαύονται, εν χώρα ζώντων. 

Οι παλαιότεροι που τον έζησαν από κοντά, μιλούν για το αγέρωχο και ανδρείο παράστημά του. Λεβέντης και μαζί ιεροπρεπής, σεβαστός και ασυμβίβαστος, δεν δέχτηκε ως το τέλος κανένα οφίκιο, αλλά παρέμεινε απλός λευίτης, άξιος εργάτης του αμπελώνος του Κυρίου. Ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Κληρικών Χίου, δεν τον έσκιαξε καμία φοβέρα, ακλόνητος στις πεποιθήσεις του, πρότυπο για τους νεώτερους, που ευτυχήσαμε να τον γνωρίσουμε.

Ο Πρόεδρος προτείνει να τιμηθεί η μνήμη του και να εκφραστεί η συμπαράσταση του Συνδέσμου στην πρεσβυτέρα και στους οικείους του εκλιπόντος. 

Το Διοικητικό Συμβούλιο αφού άκουσε την εισήγηση του Προέδρου του ομόφωνα αποφασίζει: 

1) Να εκφράσει τα συλλυπητήριά του και την συμπαράστασή του στην σεβαστή πρεσβυτέρα-σύζυγο του εκλιπόντος και τους λοιπούς οικείους του.

2) Να μνημονεύεται το όνομα του στην ιερά Πρόθεση.

3) Να κατατεθεί από τα μέλη του χρηματικό ποσό στο Ταμείο Αλληλοβοηθείας του Συνδέσμου.

4) Να επιδοθεί αντίγραφο του παρόντος στην πρεσβυτέρα και να δημοσιευθεί στον επίσημο ιστότοπο του Συνδέσμου στο διαδίκτυο.

Αφού δεν υπάρχει άλλο θέμα λύεται η συνεδρίαση και υπογράφεται το παρόν.

               Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                             ΤΑ ΜΕΛΗ

       π. Γεώργιος Κωνσταντίνου         π. Ιωάννης Κοντός

                                                    π. Δημήτριος Πύρρος

                                                   π. Δημήτριος Μαρμαράς

                                                    π. Αντώνιος Τσουκαλάς

                                                     π. Γεώργιος Κολόμβος

                                                       π. Γεώργιος Αρακάς

Ἐκοιμήθη ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Πλάτων Γκιάλης, Ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Ματθαίου Κοφινᾶ.

$
0
0
Ἐξεδήμησε σήμερον 1 Μαρτίου 2017 τό πρωί ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Πλάτων Γκιάλης, Ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Ματθαίου Κοφινᾶ.

Ὁ Ἱερεύς διεκρίνετο διά τήν αὐθεντικότητα καί ὁλοκάρδιον διάθεσιν διακονίας του πρός πάντα ἄνθρωπον, τήν ὁποίαν ἐξεδήλωνε πρωτοστατῶν εἰς τήν ἐπιτέλεσιν τῶν καθηκόντων, τά ὁποῖα τοῦ ἀνέθετεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης.

Διά τούς λόγους αὐτούς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος τοῦ ἀπένειμε τό ὀφφίκιον τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου κατά τήν ἡμέραν τοῦ Μνημοσύνου τοῦ Χειροτονήσαντος αὐτόν μακαριστοῦ Μητροπολίτου Χίου Χρυσοστόμου Γιαλούρη καί τόν Σταυρόν τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου κατά τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Ματθαίου.

Ὁ π. Πλάτων Γκιάλης υἱός Ἱερέως καί οἰκογενειάρχης, εἶχε λάβει τό ὄνομα τοῦ Ἱερομάρτυρος καί Ἐθνομάρτυρος Μητροπολίτου Χίου Πλάτωνος Φραγκιάδου, ἐχειροτονήθη δέ κατά τήν διάρκειαν Θ. Λειτουργίας (10.4.1971), ἡ ὁποία ἐτελέσθη πρό τῆς σκοτεινῆς φυλακῆς τοῦ Κάστρου.

Διηκόνησεν τήν Ἐκκλησίαν ὡς Διάκονος εἰς τούς Ἱ. Ναούς Ἁγ. Ἰωάννου Προδρόμου καί Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου πόλεως Χίου καί ὡς Πρεσβύτερος εἰς τούς Ἱ. Ναούς Ἁγίου Μάμαντος Ἀφροδισίων, Ταξιαρχῶν Νενητουρίων, Ἁγίου Γεωργίου Πιτυοῦντος, Ἀναλήψεως Σωτῆρος Χριστοῦ Βουνοῦ καί ἀπό τήν 1.11. 1975 εἰς τόν Ἱ. Ναόν Ἁγίου Ματθαίου Κοφινᾶ.

Ὁ Θεός ἐκάλεσε τόν συνεπῆ εἰς τάς ἐντολάς Του αὐτόν Λευίτην τήν ὥρα τῆς διακονίας τῶν γευμάτων ἀγάπης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία θά τελεσθῇ Ἀρχιερατικῶς αὔριον Πέμπτην 2αν Μαρτίου 2017 καί ὥραν 16.00΄ εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Ματθαίου Κοφινᾶ πόλεως Χίου.

( ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ)

Σε Μαθητικό Θεολογικό Συνέδριο στην Ξάνθη παρουσιάστηκαν εργασίες μαθητών του 3ου Γυμνασίου Χίου και του Λιβανείου Γυμνασίου Καρδαμύλων

$
0
0
Το Σάββατο 18 και την Κυριακή 19 Μαρτίου 2017 διεξήχθη στους χώρους του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Πολιτισμού στη ακριτική πόλη της Ξάνθης το 3ο Μαθητικό Συνέδριο με τίτλο «Η Θεολογία διαλέγεται με τον σύγχρονο κόσμο».
Το Συνέδριο διοργανώθηκε από το 1ο Πειραματικό Γενικό Λύκειο Θεσσαλονίκης και απευθυνόταν σε μαθητές που φοιτούν σε Γυμνάσια και Λύκεια όλης της Ελλάδας. Σ’ αυτό παρουσιάστηκαν 110 ομαδικές εργασίες 850 περίπου μαθητών από 50 σχολεία της χώρας (μεταξύ των οποίων ήταν το Κολλέγιο Αθηνών, το Πειραματικό Λύκειο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, τα Εκπαιδευτήρια Κωστέα – Γείτονα, τα Εκπαιδευτήρια Πάνου, σχολεία από τη Θράκη, τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, την Αττική, την Πελοπόννησο, τα νησιά του Ιουνίου, της Κρήτης και των Δωδεκανήσων). Η όλη διοργάνωση είχε ως στόχο να δοθεί η δυνατότητα στους μαθητές να διερευνήσουν θεολογικά ζητήματα, να αναζητήσουν ήθη και έθιμα συνυφασμένα με τη θρησκεία τους, να μελετήσουν θέματα που άπτονται της επιστήμης, αλλά και της θρησκείας και να πάρουν θέση απέναντι σε κοινωνικά και άλλα προβλήματα της σύγχρονης εποχής εξετάζοντάς τα και υπό το πρίσμα της χριστιανικής ηθικής.



Στο Συνέδριο τα σχολεία της Χίου εκπροσωπήθηκαν από τις εργασίες των μαθητών του 3ου Γυμνασίου Χίου και του Λιβανείου Γυμνασίου Καρδαμύλων. Η παρουσίαση του 3ου Γυμνασίου περιελάμβανε ψηφιακές εργασίες (videos) που εκπονήθηκαν στο μάθημα της Τοπικής Ιστορίας από μαθητές της Γ΄ Τάξης κατά το σχολικό έτος 2015-2016 σχετικές με τον Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου των Πετροκοκκίνων στον Κήπο της πόλης της Χίου και το Μετζητιέ Τζαμί-Βυζαντινό Μουσείο, υπό την καθοδήγηση του Θεολόγου Καθηγητή Κωνσταντίνου Καρατζά.



Η συμμετοχή -για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά- του Λιβανείου Γυμνασίου Καρδαμύλων περιελάμβανε δύο ψηφιακές εργασίες (videos) με θέμα «Μοντέρνα Τέχνη και Ιερό», που ετοίμασαν οι μαθητές της Γ΄ Τάξης κατά το σχολικό έτος 2015-2016 στο μάθημα των Θρησκευτικών, υπό την καθοδήγηση του Θεολόγου Καθηγητή Δημητρίου Μπεκριδάκη. Η πρώτη εργασία ανέλυσε τον πίνακα του Salvador Dali: Corpus Hypercubus, ενώ η δεύτερη τον πίνακα του Κων/νου Παρθένη: Ευαγγελισμός.



Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι το Συνέδριο είναι εγκεκριμένο από την Διοικούσα Επιτροπή Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων (αρ. έγκρ. 628/ΔΕΠΠΣ/20-12-2016) και το ΥΠ.Π.Ε.Θ. (Φ15.1/13089/Δ2/26-1-2017), και τελεί υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθεωρίου και της ΔΕΠΠΣ, ενώ οργανωτικά υποστηρίχθηκε από το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Πολιτισμού.

Ερμηνεία και σχολιασμός της τέταρτης στάσης των Χαιρετισμών της Θεοτόκου

$
0
0
ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟΥ ΚΑΜΠΟΥ 
Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017 Δ΄ Στάση Χαιρετισμών
Θεολόγος – Καθηγητής: κ. Καρατζάς Κωνσταντίνος

Αδελφοί μου, εδώ και τέσσερις εβδομάδες έχουμε εισέλθει σε μια ιδιαίτερα πνευματική περίοδο της λειτουργικής μας ζωής. Πρόκειται, όπως όλοι γνωρίζουμε, για την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ή Σαρακοστής. Η ονομασία της οφείλεται στο ότι περιλαμβάνει έξι συνολικά εβδομάδες Νηστειών, σαράντα περίπου ημέρες δηλαδή αυστηρής νηστείας. Όλη, μάλιστα, αυτή η περίοδος στοχεύει στην πνευματική μας προετοιμασία για το Πάσχα.

Όπως είναι ευρέως γνωστό, τις τέσσερις πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Σαρακοστής το βράδυ ψάλλουμε τμηματικά σε τέσσερις στάσεις τον Ακάθιστο Ύμνο. Είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω, και ο οποίος συντάχθηκε πιθανότατα από τον σπουδαίο Βυζαντινό υμνογράφο, Άγιο Ρωμανό τον Μελωδό τον 6ο αιώνα. Το υπέροχο αυτό υμνολογικό κείμενο που εξυμνεί τη Μητέρα όλων μας, τη Θεοτόκο θα το ψάλλουμε ολόκληρο το βράδυ της Παρασκευής της Ε΄ εβδομάδας της Μεγάλης Σαρακοστής, της επομένης, δηλαδή, Παρασκευής.

Έτσι, λοιπόν, με την χάρη του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου φθάσαμε στην τέταρτη Παρασκευή των Χαιρετισμών και θα ακούσουμε σήμερα στον Ιερό μας Ναό από τα χείλη του ιερέως, που θα σταθεί σε λίγο εμπρός από την εικόνα της Θεοτόκου, την τέταρτη Στάση των Χαιρετισμών στην Παναγία μας.

H τέταρτη στάση των Χαιρετισμών, αποτελείται από τους οίκους εκείνους που ξεκινούν με την τέταρτη και τελευταία εξάδα των γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου, δηλαδή από τα γράμματα Τ έως και Ω. Ανήκει, μάλιστα, στο δεύτερο μέρος των Χαιρετισμών, που συνιστά το δογματικό – θεολογικό τους τμήμα, σε αντιδιαστολή με το πρώτο μισό (από τα γράμματα Α έως και Μ) που συνιστά το ιστορικό – διηγηματικό τους τμήμα.

Ο οίκος που ξεκινά με το γράμμα Τ εστιάζει στην Αειπαρθενία της Υπεραγίας Θεοτόκου, και τονίζει ότι είναι η ίδια απροσμάχητος προστάτιδα των παρθένων, αλλά και όλων των Χριστιανών, που προστρέχουν σ’ εκείνην ζητώντας της βοήθεια και στήριξη.

Στον επόμενο οίκο που ξεκινά με το γράμμα Υ γίνεται αναφορά στο πρόσωπο του σαρκωθέντος Σωτήρα Χριστού και τονίζεται ότι, ακόμη και αν του αναπέμψουμε ύμνους, τόσους πολλούς σαν τους κόκκους της άμμου, δηλαδή άπειρους σε αριθμό, και πάλι δεν θα καταφέρουμε ποτέ να του αποδώσουμε την τιμή, που του αρμόζει, την τιμή, που του αξίζει.

Ο οίκος, που ξεκινά με το γράμμα Φ, επανέρχεται στην Θεοτόκο, που την θεωρεί σαν την φωτεινή εκείνη λαμπάδα που φωτίζει τον νου των πιστών Χριστιανών, και μέσα στο φως της κινούνται εκείνοι προς την αληθινή γνώση του Θεού.

Ο οίκος με το γράμμα Χ, όπως και αυτός με το Υ, εστιάζονται στον Σωτήρα Χριστό τονίζοντας ότι με την ενανθρώπηση του διέγραψε οριστικά τα χρέη των ανθρώπων, που με τις αμαρτίες τους είχαν αποξενωθεί από την χάρη του Θεού.

Στον οίκο, που ξεκινά με γράμμα Ψ, εξαίρεται η Θεοτόκος ως ο πραγματικός ναός του Σωτήρα Χριστού, που ο ίδιος επέλεξε και αγίασε με την σάρκωσή του και μέσα από τον οποίο δοξάζεται από όλους τους ανθρώπους.

Τέλος, στον οίκο με το γράμμα Ω αναπέμπεται η ικεσία όλων των Χριστιανών στην Υπεραγία Θεοτόκο για να λυτρώσει το λαό της, τόσο από τις συμφορές της επίγειας ζωής, όσο και από την αιώνια κόλαση. Γι’ αυτό το λόγο πιστεύουμε ότι αυτή η ικετήριος κραυγή, το Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, που βγαίνει αυθόρμητα από τα στόματα όλων των Χριστιανών, και με το οποίο ξεκινάει ο τελευταίος αυτός οίκος της 4ης Στάσης των Χαιρετισμών, συνοψίζει και συγκεφαλαιώνει και το νόημα τους.

Κλείνοντας το σύντομο κήρυγμα μας για την τέταρτη Στάση των Χαιρετισμών της Παναγίας μας, ευχόμαστε να εισακουσθούν οι παραινέσεις των κεκοιμημένων Οσίων, αλλά και σύγχρονων Αγίων, που μας προτρέπουν, όχι μόνο τώρα στην περίοδο, δηλαδή, της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αλλά και καθημερινά, καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου, να διαβάζουμε όσες περισσότερες φορές μπορούμε τους Χαιρετισμούς, ώστε να βιώσουμε – όπως και αυτοί – αισθητά πλέον την χάρη των Χαιρετισμών και την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας μας, της τόσο δύσκολης τον τελευταίο καιρό. Γένοιτο!!!!!!!!!

Προσευχή - ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΡΜΑΡΟΥ ΚΑΡΔΑΜΥΛΩΝ

$
0
0
Κυριακή 26 Μαρτίου 2017 Ακολουθία του Εσπερινού (Κατανυκτικός) 
Θεολόγος – Καθηγητής: κ. Καρατζάς Κωνσταντίνος

Προσευχή

Αδελφοί μου, φτάσαμε σήμερα αισίως στο τέλος της τέταρτης εβδομάδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της σημαντικότερης περιόδου του εκκλησιαστικού έτους, το οποίο ξεκινάει κάθε χρόνο την 1η του Σεπτέμβρη. Πρόκειται, όπως όλοι γνωρίζουμε, για μία περίοδο στην οποία κυριαρχούν η νηστεία και η προσευχή.

Πρώτα – πρώτα, όσους από εμάς μας συνδέει η αγάπη και η φιλία επικοινωνούμε μεταξύ μας με διάφορους τρόπους. Αυτό είναι μια φυσική εκδήλωση, που κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και ενδιαφέρουσα. Αν δεν επικοινωνούμε, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποξενωθούμε.

Ως γνωστόν, στον Χριστιανισμό η προσευχή κατέχει κορυφαία θέση. Έτσι, λοιπόν, ως Χριστιανοί, μιας και θεωρούμε ότι ο Θεός αγαπά όλους εμάς και νοιάζεται για όλους εμάς (άλλωστε αυτό το γνωρίζουμε εκ πείρας), πιστεύουμε ότι η επικοινωνία μαζί του γίνεται κυρίως με την προσευχή.

Ποιος, τώρα, είναι εκείνος που υπέδειξε σ’ εμάς τους Χριστιανούς το πώς θα προσευχόμαστε στο Θεό και τι θα του ζητάμε μέσω της προσευχής; Μα ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. 

Κατ’ αρχάς, ο Ιησούς ως άνθρωπος προσευχόταν πάντοτε, ακόμα και καρφωμένος πάνω στο σταυρό. Στον πρώτο στοίχο του πρώτου κεφαλαίου του κατά Λουκά Ευαγγελίου γίνεται αναφορά στο ότι κάποτε ο Ιησούς προσευχόταν σε έναν τόπο κι όταν τελείωσε την επικοινωνία του με το Θεό Πατέρα, ένας από τους μαθητές του του είπε τα εξής: Κύριε, δίδαξέ μας πώς να προσευχόμαστε, όπως και ο Βαπτιστής Ιωάννης δίδαξε τους μαθητές του. Έτσι, λοιπόν, ο Χριστός υπέδειξε στους μαθητές του και κατ’ επέκταση σ’ εμάς όλους τους Χριστιανούς την Κυριακή προσευχή (θα πει του Κυρίου), δηλαδή το γνωστό σ’ όλους μας Πάτερ ημών. 

Όλοι μας καθημερινά χτυπάμε την πόρτα του Θεού με την προσευχή. Όλοι μας του μιλάμε, τον σκεφτόμαστε, τον ευχαριστούμε, του ζητούμε με εμπιστοσύνη τη χάρη και τη βοήθειά του. Η επικοινωνία αυτή μας γεμίζει με χαρά, ανακούφιση, ελπίδα, δύναμη για να ανταπεξέλθουμε στην πνευματική μας ζωή, καθώς και σε ότι μας δυσκολεύει στη ζωή μας και γενικότερα. Γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν, ο Ιησούς με την προσευχή Πάτερ ημών υπέδειξε τι κυρίως πρέπει να ζητάμε οι πιστοί από τον Θεό και με ποια προτεραιότητα.

Το πρωταρχικό, λοιπόν, και βασικότερο, για τον Ιησού Χριστό, αίτημα (παράκληση) που περιλαμβάνεται στην Κυριακή προσευχή είναι το ελθέτω η Βασιλεία σου. Άλλωστε, ο Ιησούς με το προσωπικό του παράδειγμα και με όσα για την προσευχή δίδαξε, προέβαλε τη Βασιλεία του Θεού και ως μια κοινωνία ανθρώπων που προσεύχονται. Η Βασιλεία του Θεού πρόκειται για μια κοινωνία που ξεκίνησε με τον ερχομό του Χριστού στη γη, συνεχίζεται με την Εκκλησία την οποία ίδρυσε ο Χριστός και θα ολοκληρωθεί με τη Δευτέρα και ένδοξη Παρουσία του. Πρόκειται για μια κοινωνία της οποίας τα αγαθά είναι η εσωτερική γαλήνη, η ειρήνη, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ισότητα, η πνευματική πληρότητα, οι αγαπητικές σχέσεις και η απελευθέρωση από το κακό, το θάνατο και τη φθορά.

Επίσης, στους στοίχους επτά και οκτώ του εβδόμου κεφαλαίου του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου ο Χριστός διαβεβαιώνει τους μαθητές του κι όλους εμάς τους Χριστιανούς για την βεβαία εκπλήρωση των αιτημάτων μας με τις παρακάτω φράσεις: Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Γιατί όποιος ζητάει λαβαίνει και όποιος ψάχνει βρίσκει και όποιος χτυπά του ανοίγεται. 

Πολλοί, ωστόσο, Χριστιανοί παραπονιούνται ότι ο Θεός δεν απαντάει στις προσευχές τους. Συμβαίνει, όντως, αυτό; Μα όχι φυσικά!!!! Κάθε άλλο!!!! Πρώτα και πάνω απ’ όλα χρειάζεται όλοι οι Χριστιανοί να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, μιας και αυτό σημαίνει η λέξη πίστη. Να έχουμε, λοιπόν, εμπιστοσύνη στην αγάπη, στη σοφία και στην πρόνοιά του Υψίστου για όλους εμάς ανεξαιρέτως, μιας κι εκείνος γνωρίζει κάθε φορά τι είναι το καλύτερο για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά και μας το στέλνει. Πότε δεν θα στείλει ο Θεός, αδερφοί μου, σταυρό βαρύτερο ή ελαφρύτερο απ’ εκείνον που μπορούμε να σηκώσουμε. Πάντοτε θα μας στείλει αυτό που μας είναι απαραίτητο εκείνη τη στιγμή, άσχετα του ότι εμείς συνήθως δεν το καταλαβαίνουμε αμέσως. 

Κάποιοι, όμως, Χριστιανοί ζητάμε ουκ ολίγες φορές από το Θεό πράγματα περίεργα, ανόητα, ιδιοτελή, ακόμη και για το κακό των συνανθρώπων μας. Πασίγνωστο, άλλωστε, είναι το ανέκδοτο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, που έλεγε ότι ο Θεός πήγε σε κάποιον άνθρωπο και του είπε Ζήτα μου ό,τι θες και θα στο κάνω πλουσιοπάροχα, με τη μόνη διαφορά πως ό,τι δώσω σε σένα, θα το δώσω πολλαπλάσιο στο γείτονα σου. Εκείνος, εμπαθής στην καρδιά, κακός στην διάνοια, τι λέει; Θεέ μου, δεν θέλω να μου δώσεις τίποτα. Ένα μονό να ζητήσω. Μονό να κάνεις να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Έτσι συμπεριφερόμαστε εμείς σήμερα…. δυστυχώς.

Φυσικό, λοιπόν, είναι όλα αυτού τους είδους τα αιτήματα ο Θεός να μην τα ακούει, μιας και η ικανοποίηση των αιτημάτων μας εξαρτάται κι από το είδος τους. Συμβαίνει, μάλιστα, συχνά τον τελευταίο καιρό στην κοινωνία μας αυτό που είπε κάποτε ο Γέροντας Δανιήλ της Μονής του Μεγάλου Μετεώρου: Είναι, λέει, σαν να είμαστε μπροστά σ’ ένα βασιλιά που είναι έτοιμος να μας χαρίσει τα πιο ακριβά πράγματα, και εν προκειμένω τη Βασιλεία του Θεού, κι εμείς του ζητάμε κοπριά, δηλαδή άχρηστα υλικά αγαθά που μας υποδουλώνουν στην αμαρτία και μας απομακρύνουν από το Θεό. 

Κλείνοντας, θεωρώ και πιστεύω ακράδαντα ότι όλοι μας θα προοδεύσουμε στην πνευματική μας ζωή και θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε ως κοινωνία όταν προσευχόμαστε καθημερινά στον Κύριο ζητώντας του βοήθεια, εκφράζοντας τις ευχαριστίες μας προς εκείνον για ότι μας έχει προσφέρει, μιλώντας σ’ εκείνον για τους φόβους μας, ζητώντας του δύναμη και θάρρος, λέγοντάς του τις στενοχώριες μας, ψάχνοντας για ελπίδα σ’ εκείνον, ζητώντας του συγχώρηση για τα λάθη μας, ενθυμούμενοι τις ανάγκες των συνανθρώπων μας, παρακαλώντας για να έχουμε υγεία για όλους και αναζητώντας παρηγοριά. Γένοιτο!

Η ΑΓΙΑ ΛΥΓΕΡΗ Ἡ μνήμη της τιμᾶται στίς 6 Σεπτεμβρίου

$
0
0
Ἡ Ἁγία νεομάρτυς Λυγερή ἡ Χιοπολίτις γεννήθηκε στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνος στόχωριό Ἀνάβατος τῆς Χίου. Ἀνατράφηκε μέ τά νάματα τῆς ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, ἐνῶ διακρινόταν γιά τό ψυχοσωματικό της κάλλος, γεγονός πού προκάλεσε τήν ἐρωτική ἓλξη τοῦ Τούρκου τυράννου. Παρά τις ὑποσχέσεις καίτίς πιέσεις του γιάπλούτη καίτιμές, ἡ πάνσεμνος Λυγερή ἒμεινε σταθερή στήν πίστη της καίἀρνήθηκε τόν γάμο μέτόν ἀλλόπιστο Ἀγαρηνό. Στίς 6 Σεπτεμβρίου 1822, ἡμέρα ἑορτασμοῦ στόν Ἀνάβατο Χίου τοῦ ἐν Χώναις θαύματος τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, κατέφθασαν στόχωριό οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Τούρκου τυράννου.
Τότε μέσα στήν προκληθεῖσα ἀναστάτωση ἃρπαξαν βίαια καίπαρά τήν ἀρνησή της τήν πάνσεμνο Λυγερή γιάνάτήν ὁδηγήσουν σ’ αὐτόν. Στήδιαδρομή ἡ Λυγερή ἀγκάλιασε μέὃλη της τήδύναμη ἓνα δένδρο, διακηρύσσοντας μέπαρρησία ὃτι δέν πρόκειται νάἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Τότε ἓνας ἀκόλουθος τήν ἀποκεφάλισε καίμέτήν τιμία της κεφαλή ἒφυγε τρέχοντας πρός τήν παραλία Ἐλίντα, ὃπου περίμενε ὁ Τοῦρκος τύραννος. Ἀπό το αἷμα τῆς ἀθληφόρου νεομάρτυρος χάραξε ἡ μητέρα της στάπαρακείμενα βράχια τρεῖς σταυρούς, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ ἓνας ἒχει διασωθεῖ μέχρι σήμερα. 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ἐνθέως ἐνήθλησας, Παρθενομάρτυς κλεινή, αἱμάτων σου ῥεύμασι, τῆς ἀθανάτου Ζωῆς, το Δένδρον ποτίσασα. Πίστει γάρ παριδοῦσα, ἡδονάς ψυχοφθόρους, ἒῤῥηξας τοῦ βελίαρ, τάς ἐπάλξεις θεόφρον, ἡμῖν παρεχομένη σεπτῶς, χαρίσματα ἒνθεα.

Φορητή εἰκόνα τῆς Ἁγίας νεομάρτυρος Λυγερῆς τῆς Χιοπολίτιδος. Ἒργον τοῦ ἁγιογραφικοῦ οἲκου Βουρδαχᾶ. 


ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΛΥΓΕΡΗΣ ΜΗΛΑΚΗ (+ 15.02.2017) ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΑΥΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΒΕΝΤΙΑΔΗ

Ἡ ταραχή ἀποτέλεσμα ἐλλείψεως προετοιμασίας μας

$
0
0
C:\Users\Charalambos Boussias\Downloads\FullSizeRender.jpg
Ποιοὶ ξαφνιάζονται καὶ αἰσθάνονται ταραχή; Οἱ ἀπροετοίμαστοι νὰ ἀντιμετωπίσουν μιὰ δυσκολία, μιὰ ἐξέταση, μία ἐχθρικὴ ἐπιδρομή, μία ἀπρεπῆ συμπεριφορὰ ἑνὸς συνανθρώπου, μίαν ἀρρώστια, ἕνα θάνατο. Ταράσσονται οἱ ἀμελεῖς μαθητές, ὅταν ὁ δάσκαλος τοὺς καλεῖ γιὰ ἐξέταση.
Ταράσσονται οἱ στρατιῶτες, ὅταν βλέπουν τὸν ἐχθρὸ νὰ προβάλλει καὶ δὲν εἶναι ἕτοιμοι νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουν. Ταράσσονται οἱ ἀσθενεῖς ὅταν ὁ γιατρὸς τοὺς ἀνακοινώνει τὴ μορφὴ τῆς ἀσθενείας τους. Ταράσσονται οἱ μὴ ὑπομονετικοὶ συνάνθρωποί μας ἀπὸ τὶς ἀντιδράσεις, τοὺς ἐκνευρισμούς, τίς, ἄδικες πολλὲς φορές, συμπεριφορὲς τῶν ἄλλων. Ταράσσονται οἱ χλιαροὶ στὴν πίστη, οἱ εὐαίσθητοι ἀλλὰ ἀπρόσεκτοι, ὅταν πέσουν ἀναπόφευκτα στὴν ἁμαρτία. Ταράσσονται οἱ γονεῖς ὅταν μαθαίνουν ὅτι τὰ παιδιά τους ἔχουν μπλέξει μὲ κακὲς παρέες, μὲ ναρκωτικά, μὲ ἀνθρώπους τοῦ ὑποκόσμου ποὺ τὰ παρασύρουν στὸν ὄλεθρο καὶ στὴν καταστροφή. Ταράσσονται οἱ ψυχὲς ὅταν ἐννοήσουν τὸ θάνατο, γιατὶ μπροστά τους ἐπικρέμαται ἡ σπάθη τοῦ δικαιοκρίτου Κυρίου. Μᾶς τὸ λέει καὶ ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία:   «Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι ὅταν ἐννοήσω τὸν θάνατον». Ἡ ἔλλειψη κατάλληλης προετοιμασίας σὲ κάθε περίσταση ὁδηγεῖ στὴν ταραχή. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ψαλμωδὸς μᾶς λέει: «Ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην» (Ψαλμ. 118, 60).
Οἱ ἐπιμελεῖς μαθητὲς δὲν ταράσσονται, γιατὶ ἡ προετοιμασία τους τοὺς θωρακίζει ἀπὸ ὁποιαδήποτε ξαφνικὴ  ἐξέταση τοῦ δασκάλου τους. Οἱ στρατιῶτες ποὺ ἄγρυπνοι στέκουν μὲ  «ἐφ’ ὅπλου λόγχην» καὶ γνωρίζουν τὶς πονηρὲς κινήσεις τοῦ ἔχθροῦ δὲν ταράσσονται μὲ τὴν παρουσία του. Τὴν περιμένουν. Ὅλοι μας ταρασσόμαστε ὅταν οἱ ἄλλοι μᾶς συμπεριφέρονται ἀπαξιωτικά, μᾶς προσβάλλουν, μᾶς ὑποτιμοῦν, μᾶς ἐρεθίζουν μὲ λόγια καὶ πράξεις, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε μὲ ἀπάθεια, ταπεινὸ φρόνημα καὶ ὑπομονὴ νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζουμε, γιὰ νὰ ἀποφεύγουμε τὸν πειρασμὸ καὶ τὴν ταραχή. Γιὰ τὶς κρίσιμες  αὐτὲς στιγμές, ποὺ ἀναπόφευκτα  ἔρχονται στὴν καθημερινότητά μας, ἄκουσα ἀπὸ ἕναν πνευματικὸ τὴ θεόσοφη φράση:
-Νὰ μαζεύεις ὑπομονή!,
Δηλαδὴ νὰ σκέφτεσαι ἀπὸ πρὶν πῶς θὰ τὶς διαχειρισθεῖς.  Ἡ προετοιμασία σου θὰ σοῦ διώξει κάθε ταραχή.
   Οἱ ἀσθενεῖς ποὺ εἶναι προσγειωμένοι στὴν πραγματικότητα καὶ ἔχουν ἀποδεχθεῖ ὅτι οἱ ἀσθένειες εἶναι γιὰ ὅλους μας καὶ ὄχι γιὰ μόνο τοὺς ἄλλους, δὲν ταράσσονται στὸ ἄκουσμα τῶν ἰατρικῶν γνωματεύσεων, ἀλλὰ καρτερικὰ καὶ ἀγόγγυστα τὶς δέχονται καὶ φέρνουν στὰ χείλη τους τὰ λόγια τοῦ Ἰὼβ «ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν οὕτω καὶ ἐγένετο. Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον» (Ἰὼβ α΄ 21).
Ὅλοι μας οἱ χλιαροὶ περὶ τὴν πίστη ἂς ἀκούσουμε τὸ παράδειγμα τοῦ Ὁσίου Παϊσίου καὶ ἂς μὴν θρηνοῦμε μετὰ τὶς πτώσεις μας. Ἡ στιχομυθία τοῦ Γέροντα μὲ κάποιον ἀνήσυχο νεαρὸ λίγο τροποποιημένη ἔχει ὡς ἑξῆς:
Γέροντα, πώς θὰ ξεπεράσω τὶς πτώσεις μου;
- Σκοπὸς εἶναι νὰ προλαβαίνεις νὰ μὴν φθάνεις σ’ αὐτές. Ἄμα φθάσεις ἔχασες! Καὶ τὸ γάλα, ἂν δὲν προλάβεις νὰ τὸ κατεβάσεις ἀπὸ τὴ φωτιά, μόλις φουσκώσει, χύνεται.
-Πῶς θὰ τὶς προλαβαίνω;
- Χρειάζεται ἐπαγρύπνηση. Νὰ παρακολουθεῖς τὸν ἐαυτό σου καὶ νὰ συγκρατεῖς τὸ νοῦ σου καὶ τοὺς λογισμούς σου, γιὰ νὰ μὴ ριζώσει μέσα σου ἐπιθυμία κακή, νὰ μὴν γίνει ἀποδοχή της, νὰ μὴν γίνει πάθος, γιατὶ μετά, καὶ νὰ θελήσεις νὰ συγκρατηθεῖς καὶ νὰ τὴν κόψεις μὲ τὸ τσεκούρι, δὲν θὰ τὰ καταφέρεις. Νὰ θυμάσαι αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Δαβίδ: «Ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην» (Ψαλμ, 118, 60).
Εἶδες ἐκεῖνος ὁ μοναχὸς τί ἔκανε; Μόλις ἔβγαινε ἀπὸ τὸ κελλί του, ἔκανε τὸν σταυρό του καὶ ἔλεγε: «Θεέ μου, φύλαξέ με ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς» καὶ ἦταν ἕτοιμος νὰ ἀντιμετωπίσει ὁποιονδήποτε πειρασμό. Ἦταν σὰν νὰ κρατοῦσε σκοπιά. Κοιτοῦσε ἀπὸ ποὺ θὰ τοῦ ἔλθει ὁ πειρασμός, γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ. Καὶ μόνοι μας ἄμυνα δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε ὅσο καὶ ἂν προετοιμαζόμαστε. Ἡ προσευχὴ μᾶς φέρνει δίπλα μας τὸν Κύριο, ποὺ μᾶς ἐνισχύει. Εἶναι ἡ ἐπέμβαση τῆς μεγάλης δυνάμεως. Καὶ αὐτὴ τὴ χρειαζόμαστε πάντοτε!
Οἱ γονεῖς ποὺ μεγαλώνουν τὰ παιδιά τους μὲ «παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου» (Ἐφεσ. στ΄ 4) χωρὶς νὰ ὑποκρίνονται, γιατὶ τὰ παιδιὰ ἔχουν τὴν λεπτότητα νὰ καταλαβαίνουν τὸ γνήσιο ἀπὸ τὸ κάλπικο, τότε παρακαλουθώντας τὶς κινήσεις τῶν παιδιῶν τους, στέκουν δίπλα τους, εἶναι ἕτοιμοι κάθε στιγμὴ νὰ τὰ προστατεύσουν ἀπὸ τὰ βέλη τῆς σύγχρονης κοινωνίας, ὥστε νὰ νὰ μὴν φθάσουν νὰ κλαύσουν γιὰ ἐπερχόμενες πτώσεις. Καὶ οἱ ψυχὲς ποὺ ὁ κτύπος τους εἶναι ρυθμισμένος μὲ τοὺς κτύπους τοῦ γλυκυτάτου μας Ἰησοῦ, καὶ ὁ δρόμος τῆς ἐπίγειας ζωῆς τους εἶναι δρόμος Χριστοῦ, δρόμος ἀρετῆς, δρόμος συνεχοῦς ἐγρηγόρσεως, δὲν θὰ φθάσουν νὰ ποῦν: «Τὸν χιτῶνά σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ.» Ἡ ἡμέρα καὶ ἡ ὥρα ποὺ θὰ ἔλθει ὁ Κύριος νὰ χτυπήσει τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας εἶναι ἄγνωστες. Ἐμεῖς ὡς πιστοὶ δοῦλοι Κυρίου ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι. Μᾶς τὸ λέει καὶ ὁ Κύριος μὲ τὸ στόμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου: «Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴεἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής (Ματθ. κστ΄ 41).Ἔτσι, ὅταν ἔλθει ἡ εὐλογημένη ἐκείνη ὥρα τῆς ἐπισκέψεώς Του ἡ παρουσία Του δὲν θὰ μᾶς ταράξει. Δὲν θὰ μᾶς δικαιολογήσει ἡ λαϊκὴ φράση: «Σπίτι ἀσυγύριστο μουσαφήρη περιμένει». Καὶ ἔτσι ὄχι μόνον δὲν θὰ ταραχθοῦμε, ἀλλὰ καὶ θὰ χαροῦμε καὶ θὰ πανηγυρίσουμε λέγοντας:
-Ἐλθέ, Κύριε, ὁ δοῦλος Σου μὲ χαρὰ Σὲ προσμένει. «Δέξαι με ὡς ἕνα τῶν μισθίων Σου (Λουκ. ιε΄ 19). Πολὺ ἐπιθυμῶ νὰ μὲ πάρεις κοντά Σου. Ἐπιθυμῶ, ὅπως ὁ Παῦλος «ἀναλῦσαι καὶ σὺν Σοὶ εἶναι» (Φιλιπ. α΄ 23). Ἐλθέ, εὐλογημένε μου Κύριε!          

         Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Η επικείμενη ίδρυση μόνιμης στέγης ΚΕΘΕΑ στη Χίο ΠΑΡΗΓΟΡΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

$
0
0
Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου- Αντιδημάρχου Χίου

Έχουν περάσει δυο χρόνια και πλέον από την ημέρα εκείνη που, ο Δήμος Χίου, ανέλαβε την πρωτοβουλία να ασκήσει πίεση, εμπράκτως, προς την κεντρική Πολιτεία, προκειμένου να ιδρυθεί στο νησί μας μόνιμο Κέντρο του ΚΕΘΕΑ, στελεχωμένο με ειδικευμένο προσωπικό που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις των καιρών.

Το δράμα πολλών οικογενειών μεγάλο, τα περιστατικά (πολλών ειδών και μορφών) αρκετά στον τόπο, δεν άφηναν περιθώριο απώλειας χρόνου. Ο Δήμος δεν μπορούσε να στέκει απαθής, άπραγος. Έλαβε, λοιπόν, την εμπνευσμένη πρωτοβουλία.

Βλέποντας την ευρύτερη κοινωνική και οικονομική κατάσταση, αλλά και το γεγονός ότι, η κεντρική πολιτεία αργούσε υπερβολικά και δεν έδειχνε σημάδια προόδου στο συγκεκριμένο θέμα, ας πάρουμε την ευθύνη και ας προτείνουμε: <<Να καλύψουμε τα έξοδα εξ ημισείας (μισά μισά) Δήμος και Περιφέρεια>>. Επικοινώνησε ο Δήμαρχος Μ. Βουρνούς με την Περιφερειάρχη Χριστ. Καλογήρου και η απάντηση ήταν θετική και από τις δύο πλευρές. Ξεκίνησε, τότε, ένας αγώνας δρόμου. Συνέταξε νομικός μας σύμβουλος το σχέδιο της προγραμματικής Σύμβασης, συνεργασίας μεταξύ Δήμου Χίου-Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου- ΚΕΘΕΑ. Δήμος και Περιφέρεια θα κάλυπταν τα ετήσια έξοδα για την εξασφάλιση της στέγης και το ΚΕΘΕΑ θα διέθετε το προσωπικό (Κοινωνικό Λειτουργό και Ψυχολόγο). Η επικοινωνία με τον Γενικό Δ/ντη του ΚΕΘΕΑ κο Βασίλη Γκιτάκο συχνότατη. Η μεταξύ μας επίσημη αλληλογραφία, ομοίως. Πρόκειται για έναν καλό άνθρωπο με ζήλο και αγάπη, ως φαίνεται, σε αυτό με το οποίο καταπιάνεται. Η απάντησή του σε μένα ήταν σαφής εξ αρχής: <<Πολύ σωστή η σκέψη και η προεργασία σας, αλλά να νοικιάσετε χώρο και να μην μπορώ να σας διαθέσω μόνιμο Κοινωνικό Λειτουργό και Ψυχολόγο, μετά θα εκτεθεί το ΚΕΘΕΑ. Βρείτε εθελοντές ή επιλέξτε κάποιους από τους υπάρχοντες Κοινωνικούς Λειτουργούς και Ψυχολόγους στη Χίο, να τους εκπαιδεύσουμε εμείς δωρεάν και να έλθουν στο νησί για υπηρεσία ή καλύτερα περιμένετε όταν το αρμόδιο Υπουργείο προβεί στις απαραίτητες προσλήψεις, να ιδρύσουμε στη Χίο πλέον μόνιμο Κέντρο>>.

Ακολούθησε επίσκεψή μας, δύο φορές, στον Βουλευτή κ. Ανδρέα Μιχαηλίδη, ο οποίος πίεσε -κι εκείνος- προς τη σωστή κατεύθυνση, δηλαδή για την προκήρυξη των θέσεων του ΚΕΘΕΑ στη Χίο, μεταξύ των υπολοίπων πόλεων που θα γίνονταν.

Σήμερα, με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, γίναμε μάρτυρες της είδησης ότι, το ΚΕΘΕΑ, μόνο του πλέον, προχωρά και στηρίζει την ίδρυση μιας τέτοιας δομής και στη Χίο. Ήδη έχει προσληφθεί Κοινωνικός Λειτουργός, τον οποίο και γνωρίσαμε (εξαιρετικό στέλεχος με επιτυχή εμπειρία στο ίδιο αντικείμενο), ενώ επίκειται και η πρόσληψη Ψυχολόγου. Επίσης, διαπιστώσαμε ότι, το ΚΕΘΕΑ εξασφάλισε και την απαιτούμενη χρηματική πίστωση για την κάλυψη των ενοικίων τριών ετών, προκειμένου να στεγάσει τη δομή σε χώρο εντός της πόλεως Χίου, αντί ποσού 8.800 Ευρώ ετησίως. Πρόκειται για ένα παρήγορο και ελπιδοφόρο γεγονός για την τόπο μας, λαμβάνοντας υπόψη μας ότι, μέσα από τη συγκεκριμένη δράση θα βοηθηθούν αρκετοί άνθρωποι, κυρίως νέοι.

Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε να πάνε όλα καλά, διαδικαστικά, καθώς επίσης να διατρανώσουμε, για μια ακόμη φορά ότι, θα είμαστε στη διάθεση τόσο του ΚΕΘΕΑ όσο και των γονέων και των παιδιών που θα τύχουν των υπηρεσιών του Κέντρου, επιχειρώντας να καλύψουμε είτε κάτι το οποίο δεν θα καταστεί δυνατόν να καλύψει η κεντρική Πολιτεία είτε κάτι επιπλέον που ενδεχομένως απαιτηθεί.

Δίδουμε μεγάλη βαρύτητα σε τέτοιου είδους δομές, μέσω της Δ/νσης Κοινωνικής Πρόνοιας που διαθέτουμε ως Δήμος και θεωρούμε ότι μπορούν αυτές να λειτουργήσουν και να συνυπάρξουν αρμονικά και σε συνεργασία-συνάφεια μεταξύ τους, όπως π.χ. με το υπό ίδρυση Κέντρο Κοινότητας στο Δήμο, τη Δ/νση Κοιν. Μέριμνας της Περιφέρειας, το Κέντρο Πρόληψης Χίου, κλπ.

Με την παρούσα ευκαιρία να δηλώσω ότι, ο Δήμος Χίου είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ στη Χίο φορέας που ενισχύει οικονομικά ετησίως το Κέντρο Πρόληψης Χίου. Πρόκειται για μια μονάδα ανθρωπιστικής βοήθειας και ενίσχυσης, που παρέχει πολύτιμες υπηρεσίες και που η κεντρική Πολιτεία αδυνατεί ενίοτε να καλύψει τις υποχρεώσεις της στο σύνολό τους. Τούτο θεωρώ ότι πρέπει να λέγεται, όχι για λόγους αυτοπροβολής ή εγωισμού, αλλά για το γεγονός ότι, πλείστοι όσοι άλλοι φορείς (που συνιστούν τους εταίρους-ιδρυτικά μέλη και συνυπόχρεους στην οικονομική ενίσχυσή του Κέντρου Πρόληψης) δεν δίνουν ΟΥΤΕ ΕΥΡΩ για το Κέντρο, ενώ ο Δήμος Χίου το ενισχύει στο μέτρο του εφικτού και πάντως οσάκις του ζητηθεί και παρίσταται επιτακτική ανάγκη. Δηλαδή, ο Δήμος Χίου προσπαθεί να είναι αρωγός και συμπαραστάτης, συνεπής στην αποστολή του, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για φορείς κοινωνικής αλληλεγγύης ή εμπερίστατους ανθρώπους. Όταν και όπως μπορεί ή του επιτρέπεται, για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας, διότι είναι αδύνατον να κάνεις τα πάντα.-

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ (2017)

$
0
0
Ἀρ. Ἐγ­κυ­κλί­ου: 30
Ἀρ. Πρωτ.: 1023
Ἀρ. Δι­εκπ.: 590

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Πρός
Τόν Ἱ­ε­ρόν Κλῆ­ρον
καί τόν εὐ­σε­βῆ λα­όν 
τῆς κα­θ'ἡ­μᾶς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως. 

Θέ­μα: «Πα­σχά­λιος Ποι­μαν­το­ρι­κή Ἐγ­κύ­κλιος».

«Καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατά τάς Γραφάς»

Χριστιανοί μου 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Σύμφωνα μέ τή μαρτυρία τῶν Γραφῶν τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας ἀναστήθηκε τήν τρίτη ἡμέρα ἐκ τῶν νεκρῶν. Τό ἱερό Σύμβολό τῆς Πίστεως στηρίζει τήν θεία ἀλήθεια στή μαρτυρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἡ ὁποία γιά τήν Ὂρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία, μαζί μέ τήν Ἱερά Παράδοση, ἀποτελεῖ τήν αὐθεντική πηγή τῆς πίστεώς μας. Εἶναι ὁ γραπτός λόγος τοῦ Θεοῦ, στόν ὁποῖο τό Ἅγιον Πνεῦμα κατέγραψε τό περιεχόμενο τῆς λυτρωτικῆς θείας ἀλήθειας, πού ἀπεκάλυψε στόν κόσμο ὁ ἔνσαρκος Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι βιβλίο θεόπνευστο, ἀπαλλαγμένο ἀπό τή σχετικότητα καί τό ἐπισφαλές τῆς ἀνθρώπινης διάνοιας.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τήν ἔμπρακτη πιστοποίηση καί τό ἐπιστέγασμα τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Σωτῆρος. Ἄν στό Σταυρό νικήθηκε ὁ θάνατος καί στόν Ἅδη καταλύθηκε τό κράτος τῆς φθορᾶς, στήν Ἀνάσταση τό ἔργο αὐτό πιστοποιεῖται ἔμπρακτα, φαίνεται στίς φωτεινές καί ὁλοκάθαρες διαστάσεις του. Ἡ ἀποτίναξη τῆς φθορᾶς καί ἡ κατάποση τοῦ θανάτου ἀποτυπώνονται στό ἀφθαρτοποιημένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού ἀστράφτει ἀπό λαμπρότητα καί ἄφθαρτη φωταύγεια.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ πανηγυρική πιστοποίηση τῆς θεότητος καί τῆς θείας παντοδυναμίας του. Ὁ Χριστός ὡς Θεός ἀνέστησεν ἑαυτόν, ἐγείρας ἐκ τοῦ τάφου τό πρόσλημα. Τό δόγμα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι σκληρή ἀλήθεια γιά τήν φυσική διάνοια τοῦ ἀνθρώπου. Γίνεται ἀποδεκτό ἀπό τήν φλογισμένη πίστη πού βλέπει τά πάντα δυνατά στήν παντοδύναμη θεία ἐνέργεια, στήν παντοκρατορική βουλή τοῦ Ὑψίστου. «Ὅπου γάρ βούλεται Θεός νικᾶται φύσεως τάξις». Καί ἄν αὐτό ἔχει καθολική ἰσχύ στή φυσική τάξη τῶν πραγμάτων, στήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ, στήν ὁποία κατοικοῦσε τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, στή φύση τήν θεοποιημένη καί θεοϋπόστατη, ἡ θεία παντοδυναμία ἦταν κάτι πού ἀνέβλυζεν οἴκοθεν στό θεανθρώπινο θαῦμα, ὥστε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, τό μέγιστο θαῦμα νά εἶναι μία φυσιολογική συνέπεια τοῦ χριστολογικοῦ μυστηρίου, τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεως τῶν φύσεων.

Στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου θάλλει στήν ἀρχέγονη της ὀμορφιά καί εὐγένεια. Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, πού ὑπέστη τόση φθορά στή σήψη τῆς ἀποστασίας, ἀπετίναξε τή μελάνωση τῆς φθορᾶς καί ἀνέλαβε πάλι καθαρούς καί ἐράσμιους τούς φωτοειδεῖς χαρακτῆρες της. Ἡ θέωση στήν ἀφθαρτοποιημένη σάρκα τοῦ Κυρίου, καθορᾶται στίς πλήρεις καί τέλειες διαστάσεις της. Τό πλάσμα ἐγκαθίσταται ἀμετακίνητα πλέον στόν Θεό, φωσφορίζον στή δόξα τῆς Τριάδος, ὁμόθρονο μέ τήν θεότητα, ἀπό τήν ὁποία διαπερᾶται καί φλογίζεται. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ θεοποίηση τοῦ καθαρμένου ὄντος! 

Στήν Ὀρθοδοξία ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου κατέχει τό κέντρο τοῦ ἑορτολογικοῦ κύκλου της. Εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἑορτή καί πανήγυρη. Σ'αὐτήν καθρεφτίζεται ἡ ὅλη πνευματική φυσιογνωμία της. Τή λαμπρότητα τῆς Ἀναστάσεως τή βλέπει ἀνακλωμένη στή χριστοειδῆ σάρκα της. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως εἶναι καί δικό της φῶς. Ἡ Λαμπρή ὑφαίνει καί τή δική της λαμπρότητα. Ζεῖ τήν Ἀνάσταση σέ ὅλα τά μόρια τῆς θεοποιημένης οὐσίας της. Ἡ καρδιά της κτυπᾶ στό ρυθμό τῆς ἀναγεννήσεως καί ἀναπλάσεως τοῦ σύμπαντος. Ἡ θέωση εἶναι τό ἄφθαρτο ἔνδυμά της, ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος τῆς ὑπάρξεώς της. Ἡ Ὀρθοδοξία πορεύεται στήν Ἀνάσταση, γιατί ἡ Ἀνάσταση ἐξαντλεῖ τή θεοδυναμία καί τή χριστοειδῆ θεομορφία της! Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ γιορτή τῆς Ὀρθοδοξίας πού ἐκφράζει τήν χριστόμορφη οὐσία της.

Χριστιανοί μου! 

Καθαρθῶμεν, λοιπόν, τάς αἰσθήσεις καί ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς Ἀναστάσεως.

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2017

Μέ πα­τρι­κές εὐ­χές

Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της

+ Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν Μᾶρκος

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙΩι ΠΑΣΧΑ (2017)

$
0
0
† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ 
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

***

Ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι καὶ τέκνα θεοφιλῆ ἐν τῷ Ἀναστάντι Κυρίῳ,

"Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε˙ ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον" (Ἰωάν. ις΄, 33), διαβεβαιώνει ὁ θανάτῳ τὸν θάνατον μόνος πατήσας Κύριος τὰς γενεὰς τῶν ἀνθρώπων. Χριστὸς Ἀνέστη! ἀναφωνοῦμεν καὶ ἡμεῖς πρὸς πάντας τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακρὰν ἀπὸ τῆς Ἱερᾶς ταύτης Αὐλῆς τοῦ βιωματικοῦ ἐν τῷ κόσμῳ σταυροῦ καὶ τῆς θλίψεως∙ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῆς Αὐλῆς τῆς Ἀναστάσεως∙ ἀπὸ τῆς κόγχης ταύτης τῆς γῆς, τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως, ἀπὸ ὅπου διακηρύττεται ὅτι "ζωὴ πολιτεύεται", διαλυομένης τῆς κάθε εἴδους φθορᾶς καὶ αὐτοῦ τοῦ θανάτου.
 
Ὁ Κύριος πολλάκις προειδοποίησε, κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς ἔνσαρκον παρουσίαν Του, τοὺς Μαθητάς Του περὶ τῆς θλίψεώς των ἐξ αἰτίας τῆς σταυρικῆς Του θυσίας ἐπὶ τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, ὡς καὶ ἕνεκα τῆς δραστηριότητος καὶ τῆς πορείας των ἐντὸς τοῦ κόσμου τούτου –αὐτῶν τῶν ἰδίων ἀλλὰ καὶ πάντων ὅσων θὰ ἐπίστευον εἰς τὸν Χριστόν-. Μὲ μίαν χαρακτηριστικὴν ὅμως λεπτομέρειαν: "ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται...καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς, καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία" (Ἰωάν ις΄, 20-22). 

Τὴν ἀναστάσιμον ταύτην καὶ ὑπερκόσμιον χαρὰν πρῶται ἐβίωσαν αἱ λίαν πρωῒ ἐλθοῦσαι ἐπὶ τὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου Μυροφόροι Γυναῖκες διὰ τοῦ μονολεκτικοῦ Κυριακοῦ λόγου "Χαίρετε" (Ματθ. κη΄,9). Τὴν ἰδίαν ἀναστάσιμον χαρὰν βιοῦσα ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως διακηρύττει σήμερον στεντορίᾳ τῇ φωνῇ: "Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ" (πρβλ. Ψαλμ. 117, 24). Ὁ ἔσχατος ἐχθρός, ὁ θάνατος, ἡ λύπη, τὰ προβλήματα, ἡ φθορά, ἡ θλῖψις, ἡ δοκιμασία, σκυλεύονται καὶ καταργοῦνται ὑπὸ τοῦ Νικητοῦ Θεανθρώπου Κυρίου. 

Ζῶμεν, ὅμως, ἐντὸς ἑνὸς κόσμου εἰς τὸν ὁποῖον τὰ μέσα γενικῆς ἐπικοινωνίας μεταδίδουν συνεχῶς δυσαρέστους πληροφορίας περὶ τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν, περὶ πολέμων κατὰ τόπους, περὶ καταστροφικῶν φυσικῶν φαινομένων, προβλημάτων λόγῳ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, πείνης, προσφυγικοῦ προβλήματος, ἀνιάτων ἀσθενειῶν, πτωχείας, ψυχολογικῶν καταπιέσεων, αἰσθήματος ἀνασφαλείας καὶ λοιπῶν συμπαρομαρτουσῶν ἀνεπιθυμήτων καταστάσεων. 

Ἔναντι τῶν καθημερινῶν τούτων "σταυρῶν", τοὺς ὁποίους οἱ ἄνθρωποι αἴρομεν μὲ "γογγυσμούς", ἔρχεται ἡ Μήτηρ μας Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νὰ μᾶς ὑπενθυμίσῃ ὅτι ἠμποροῦμεν νὰ εἴμεθα χαρούμενοι, διότι ὁ ἀρχηγός μας Χριστὸς εἶναι ὁ νικητὴς αὐτῶν, εἶναι ὁ φορεὺς τῆς χαρᾶς, ὁ φαιδρύνας τὰ σύμπαντα.
 
Ἡ χαρά μας στηρίζεται εἰς τὴν βεβαιότητα τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ. Ἔχομεν τὴν ἀπόλυτον βεβαιότητα, ὅτι τὸ ἀγαθὸν εἶναι ὁ νικητής, διότι ὁ Χριστὸς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον "καὶ ἐξῆλθεν ἵνα νικήσῃ" (πρβλ. Ἀποκ. ς΄, 2). Ὁ κόσμος εἰς τὸν ὁποῖον θὰ ζήσωμεν αἰωνίως εἶναι ὁ Χριστός: τὸ φῶς, ἡ ἀλήθεια, ἡ ζωή, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη. 

Ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, παρὰ τοὺς καθημερινοὺς σταυροὺς καὶ τὰς θλίψεις, ζῇ ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον τὸ γεγονὸς τῆς χαρᾶς. Βιώνει ἐντεῦθεν, ἐν τῇ παρούσῃ καὶ ἀπὸ τῆς παρούσης ζωῆς, τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Κέντρου τῆς Ὁρθοδοξίας, ἀπὸ τῶν σπλάγχνων τοῦ μαρτυρικοῦ Φαναρίου, διακηρύττομεν "κατὰ τὴν φωταυγῆ ταύτην νύκτα", ὅτι προέκτασις καὶ τέλος τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς θλίψεως καὶ διασκέδασις τοῦ κάθε ἀνθρωπίνου πόνου καὶ τῆς κάθε δοκιμασίας, εἶναι ἡ Κυριακὴ διαβεβαίωσις: "Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς" (Ἰωάν. ιδ΄, 18-19). "Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος" (Ματθ. κη΄, 20). Αὐτὸ τὸ μήνυμα πρέπει νὰ ἀκούσωμεν ὅλοι, νὰ ἀκούσῃ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καὶ νὰ ἀφήσῃ τὸν ἑαυτόν του νὰ ἴδῃ τὸν Χριστὸν συμπορευόμενον μαζί του. Ναί, νὰ Τὸν ἴδῃ δίπλα του. Καὶ θὰ Τὸν ἴδῃ, μόνον ἐὰν ἀκούῃ καὶ βιώνῃ τὸν λόγον Του εἰς τὴν ζωήν του.

Τὸ μήνυμα τοῦτο τῆς κατισχύσεως τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου, τῆς νίκης τοῦ ἱλαροῦ φωτὸς τῆς πασχαλίου λαμπάδος ἐπὶ τοῦ σκότους τῆς ἀκαταστασίας, καὶ τῆς διαλύσεως, διὰ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως, τῶν θλίψεων καὶ τῶν προβλημάτων εὐαγγελίζεται τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἰς ὁλόκληρον τὸν κόσμον καὶ καλεῖ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸ βιώσουν. Τοὺς καλεῖ νὰ σταθοῦν μὲ πίστιν καὶ ἐλπίδα ἐνώπιον τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς∙ τοὺς καλεῖ νὰ ἐμπιστευθοῦν τὸν κρατοῦντα τὰ ἡνία πάσης κτίσεως Ἀναστάντα Κύριον, τὸν Κύριον τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐφροσύνης. 

Χριστὸς Ἀνέστη, λοιπόν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα! Αὐτοῦ τοῦ δεσπόζοντος τῆς ζωῆς καὶ κυριεύοντος τοῦ θανάτου Κυρίου ἡμῶν ἡ Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος εἴησαν μετὰ πάντων.

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιζ´
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως 
διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα 
εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Τα ονομαστήρια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Μάρκου

$
0
0
25 Ἀπριλίου σήμερα καί ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τή μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου.

Τά ὀνομαστήριά του ἑορτάζει σήμερα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος.


"Σεβαμιώτατε τῆς Ἀρχιερατείας Ὑμῶν πολλά τά ἒτη." 

  
Η ευχή του ιστολογίου μας και του Συνδέσμου Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών.

Συνεδρίαση Δ. Σ. στην έδρα του Συνδέσμου στον Άγιο Γεώργιο Βροντάδου

$
0
0
Συνεδρίασε σήμερα, Σάββατο 29 Απριλίου 2017 στην ενοριακή αίθουσα του Ιερού Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Βροντάδου, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών και ασχολήθηκε με θέματα που αφορούν τον εφημεριακό κλήρο της ακριτικής ιεράς μητροπόλεώς μας.

Ανακοινωθέν του Συνδέσμου για το Προαναχωρησιακό Κέντρο

$
0
0
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Το Δ. Σ. του Συνδέσμου Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών με αφορμή την απόπειρα δημιουργίας Προαναχωρησιακού Κέντρου στα Μαστιχοχώρια και συγκεκριμένα κοντά στο στρατιωτικό αεροδρόμιο των Ολύμπων, παρά τη θέληση της τοπικής κοινωνίας λαμβάνει θέση ως εξής:


Ζητάμε από το Κράτος σεβασμό προς τους ακρίτες κατοίκους της Χίου, οι οποίοι μαζί με το επαχθές βάρος του προσφυγικού, γίνονται αποδέκτες τετελεσμένων αποφάσεων και απειλών από το κρατικά όργανα, πράγμα απαράδεκτο για μία δημοκρατική πολιτεία.

Ζητάμε από όλους σύμπνοια, ομόνοια, αλλά και δυναμική διεκδίκηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που μας παρέχει το Ελληνικό Σύνταγμα, ώστε να επαληθεύεται ότι «θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. ‘Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται υπέρ αυτού και του έθνους…» (άρθρο 1 παρ. 1, 2).

Ως Κληρικοί αυτής της νησιωτικής και ακριτικής μητροπόλεως, είμαστε στο πλευρό των λαϊκών αδελφών μας και οπωσδήποτε απέναντι σε οποιαδήποτε απειλή άσκησης βίας.
 
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                  Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

               ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ               ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
            ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ           ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΥΡΡΟΣ

Με αφορμή την περιβόητη τηλεοπτική εκπομπή -"παιχνίδι""SURVIVOR"ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ

$
0
0
Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ένα νέο "φρούτο"κατέκλυσε τη ζωή πολλών πολιτών της χώρας μας: Το τηλεπαιχνίδι <> που παρακολουθεί εντατικά, ενίοτε και με μανία, πληθώρα ανθρώπων από τους τηλεοπτικούς δέκτες. 

Βέβαια, θα μου πει κάποιος, γιατί αναφέρεις <<κατέκλυσε τη ζωή>>; Αφού, όποιος θέλει το βλέπει και όποιος δεν θέλει απλά γυρίζει το τηλεοπτικό κανάλι σε άλλο σταθμό (ή και καλύτερα την κλείνει εντελώς…). Όμως, ανέφερα <<κατέκλυσε>> διότι, ακριβώς, οι περιβόητες μετρήσεις δημοσκοπήσεων μαρτυρούν ότι, είναι μεγάλος ο αριθμός των Ελλήνων πολιτών που το παρακολουθούν.

Αλλά, τι είναι το SURVIVOR; Μήπως είναι ένα απλό παιχνίδι ευγενούς άμιλλας; Όχι. Μήπως είναι ένα απλό παιχνίδι φιλικού ανταγωνισμού; Μάλλον όχι. Μήπως είναι ένα παιχνίδι που, βλέποντάς το, όχι απλά περνάς την ώρα σου, αλλά λαμβάνεις και μηνύματα που διαμορφώνουν την προσωπικότητά σου σε μια καλύτερη, ανθρωπινότερη και ποιοτική ζωή; Σίγουρα όχι. Τότε, τι είναι, τελικά, το "παιχνίδι"αυτό;

Είναι ο εξευτελισμός της ανθρώπινης προσωπικότητας. Είναι ο ακούσιος βιασμός της ανθρώπινης φύσης (αφού σε βάζουν να κάνεις πράγματα που δεν πιστεύεις, δεν επιθυμείς να σου συμβαίνουν και δεν επέλεξες ο ίδιος. Μάλιστα πολλάκις γογγύζεις για το γεγονός ότι σου συμβαίνουν. Άρα το κάνεις διότι υποχρεώνεσαι, αναμένοντας μια αντιπαροχή που δεν σε πειράζει να τη λάβεις αφού ξευτελιστείς !). Και καλά για τον παίκτη αυτόν(-ήν) που επέλεξε να συμμετάσχει στο SURVIVOR… Αλλά αυτός που το παρακολουθεί, γίνεται παθητικός συμπαίκτης δίχως να το καταλαβαίνει. Μιλώντας δε και για παιδιά –μαθητές του Δημοτικού Σχολείου ή του Γυμνασίου, εύκολα βγάζει κανείς το συμπέρασμα για το ποια μηνύματα ζωής, διαβίωσης και τρόπου συμπεριφοράς στην καθημερινότητα με τους συνανθρώπους τους, δίνει αυτή η "εκπομπή-παιχνίδι"…! Ρουφιάνεψε, γονάτισε τον διπλανό σου, κοίτα το τομάρι σου και μόνο, πάτα επί πτωμάτων για να επιβιώσεις και να κερδίσεις το έπαθλο (δηλαδή την καθημερινότητα) αφού μόνον τότε δεν θα σε διώξουν (βλέπε περιθωριοποιήσουν στην καθημερινή βιοτή) και θα τύχεις του τελικού "νικηφόρου"επάθλου, μιας και θα τους έχεις "εξοντώσει"όλους… !!! Για να μην πούμε ότι, πολλά περιστατικά θυμίζουν Τάγματα Συγκέντρωσης (δίχως φαγητό, ψυχική και σωματική βία, κλπ). Μιλάμε για ζούγκλα !!!

Στην Ελλάδα του 2017 το είδαμε και αυτό. Ωραία παραδείγματα δίνουν… Τα τηλεοπτικά <<σκουπίδια>> δίνουν και παίρνουν διαρκώς. Κανένας συναισθηματισμός, καμία ανθρωπιά, κανένας οίκτος. Απεναντίας, η ξεφτίλα, η προδοσία και η ντροπή είναι στην ημερήσια διάταξη για την νικηφόρα επικράτηση!

Συμπερασματικά, το περιβόητο SURVIVOR δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα τηλεοπτικό παιχνίδι που συνιστά ένα δημόσιο μάθημα κανιβαλισμού. Όπως, χαρακτηριστικά, ανέφεραν οι εκπαιδευτικοί της Β΄/θμιας Εκπ/σης της Θεσσαλονίκης (μέσω της Γ΄ ΕΛΜΕ Θες/νικης) <<είναι η επιβολή του παράλογου, παρηκμασμένου πολιτισμού του κυρίαρχου συστήματος στα παιδιά μας, απ΄ αυτούς που τα έχουν στερήσει το πραγματικό παιχνίδι, το γέλιο, τη χαρά και την ελπίδα.

Ας δώσουμε, λοιπόν, άλλη μια μάχη ενάντια στα τηλεοπτικά σκουπίδια, προβάλλοντας τις αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, του σεβασμού του Άλλου, της φιλίας, του γνήσιου αθλητικού πνεύματος, του αληθινού αγώνα για απελευθερωμένη Παιδεία στα πλαίσια μιας δίκαιης και ανθρώπινης κοινωνίας>>.-

Αναδιαβάθμιση κληρικών στην ΠΕ μισθολογική Κατηγορία

$
0
0
Κληρικοί οι οποίοι αποκτούν Πτυχίο Θεολογίας ή Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας (τετραετούς φοιτήσεως, δηλαδή μετά το ακαδημαϊκό έτος 2006-2007) ή αναγνωρισμένης ισοτίμου Θεολογικής Σχολής της αλλοδαπής ή οιουδήποτε Α.Ε.Ι. της ημεδαπής, σύμφωνα με το άρθρο 64 παρ. 1 του Ν. 590/1977 αναδιαβαθμίζονται στην ΠΕ μισθολογική κατηγορία με απόφαση του οικείου Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Το άρθρο 64 παρ. 3 του Ν. 590/1977 (ΦΕΚ 146 Α΄/31-5-1977) ορίζει τα εξής:

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Συγκέντρωση ασθενών στην Πλατεία Νικολάου Πλαστήρα - Η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν είναι ανίκητη

$
0
0

Μαθαίνουμε για τη ασθένεια μας, δεν το κρύβουμε, κάνουμε παρέα μεταξύ μας και το παλεύουμε.

Αυτό είπαν σήμερα, Παγκόσμια ημέρα πασχόντων από σκλήρυνση κατά πλάκας, οι ντόπιοι ασθενείς, που συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Νικολάου Πλαστήρα.

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου τους Σταμάτης Κλουμάσης, η Αντιπρόεδρος Πόπη Κυκιανή και ο ιερέας Αντ. Τζιάκης εξήγησαν με την ευκαιρία κρατώντας και αυτοί πορτοκαλί μπαλόνια, ότι για την ασθένεια τους χρειάζεται ενημέρωση και σωστή αντιμετώπιση. Η σκλήρυνση κατά πλάκας μας είπαν δεν είναι κληρονομική, δεν είναι ψυχική ή νευρική διαταραχή, δεν είναι μεταδοτική και είναι θανατηφόρα.

Γέννημα θρέμμα των Μεστών ο νεοχειροτονηθείς εφημέριος των Μεστών, Πρεσβύτερος Κωνσταντίνος Θηριανός.

$
0
0
Την Κυριακή 16 Ιουλίου 2017κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία τίμησε τη μνήμη των Αγίων 630 Πατέρων της Δ'Οικουμενικής Συνόδου τελέσθηκε η χειροτονία εις Πρεσβύτερον του μέχρι πρότινος Διακόνου Κωνσταντίνου Θηριανού υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μητροπολίτου Χίου Ψαρών και Οινουσσσών κ. Μάρκου στον μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό Παμμεγίτων Ταξιαρχών Μεστών.


Ο π. Κωνσταντίνος Θηριανός,γέννημα και θρέμμα των Μεστών, θα είναι από τις 20 Ιουλίου ο νέος εφημέριος των Μεστών, όπως ανήγγειλε ο ίδιος ο Μητροπολίτης προς το εκκλησίασμα, που δέχθηκε με ιδιαίτερη χαρά την είδηση.



Από νωρίς το πρωί της Κυριακής πλήθος πιστών κατέκλυσαν τον Ναό, προερχόμενοι από την ενορία αλλά και από άλλα σημεία της Χίου. Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας κ. Μάρκος συμπαραστατούμενος από τους πατέρες Γεώργιο Κωνσταντίνου, εφημέριο της Καλλιμασιάς, Στυλιανό Λαμπρινούκα, εφημέριο των Μεστών, Δημήτριο Καλίκα, εφημέριο Κάτω Παναγιάς Πυργίου, τον Αρχιδιάκονο Νεκτάριο Κωστάλα και τους Διακόνους Απόστολο Λάρδα και Κωνσταντίνο Θηριανό, ο οποίος πλέον, ως Πρεσβύτερος, θα ίσταται ενώπιον του ιερού Θυσιαστηρίου για να τελεί τη Θεία Ευχαριστία.



Ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος προς τον χειροτονούμενο και όλο το εκκλησίασμα σκιαγράφησε την υψηλή αποστολή του λειτουργήματος του πρεσβυτέρου και τη σχέση του με τον Θεό και τον κόσμο, ενώ παρατήρησε ότι την εποχή που κάποιοι θέλουν να φτιάξουν στη Χίο ΠΡΟΚΕΚΑ ενώ συρρικνώνονται τα χωριά, κλείνουν τα σχολεία, η Εκκλησία κάνει ιερείς γι'αυτά τα χωριά, για να λειτουργούνται και να ζει η ρωμιοσύνη εδώ στην ακριτική και νησιωτική μας μητροπολιτική περιφέρεια.

Κοντά στον χειροτονούμενο και οι συγγενείς του με πρώτη την σύζυγο του και πλέον πρεβυτέρα Ιωάννα Ρέππα, τη μητέρα του Δέσποινα, τα αδέλφια και τα ανίψια του, αλλά και η σκέψη του ναυτικού πατέρα, του Θοδωρή, ο οποίος οργώνει τα πέλαγα για χάρη της οικογένειας του, ένα μέλος της οποίας αξιώθηκε του μεγάλου μυστηρίου της ιερωσύνης.

  
Οι καμπάνες του Ναού συνόδευσαν την ένδυση του νέου πρεβυτέρου με τα άμφια του βαθμού του και τις ιαχές άξιος, ενώ η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία συνεχίστηκε με τον πατέρα Κωνσταντίνο να συμμετέχει πρώτος μεταξύ των αδελφών του συμπρεσβυτέρων, ο οποίος μετά την απόλυση διένειμε το αντίδωρο και ένα ενθύμιο της χειροτονίας του, με την εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και δέχθηκε τις ευχές του εκκλησιάσματος.  


Το φωτογραφικό υλικό είναι του κ. Γιάννη Μαρουκάκη.

Στὴν Παναγία προστρέχουμε μὲ θάρρος, ὅπως στὴ μητέρα μας.

$
0
0
«Καί ποῦ λοιπόν ἄλλην εὑρήσω ἀντίληψιν; ποῦ προσφύγω; ποῦ δὲ καὶ σωθήσομαι; τίνα θερμήν ἕξω βοηθόν;... Εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω, καὶ θαῤῥῶκαὶ καυχῶμαι καὶ προστρέχω τῇ σκέπῃ σου· σῶσόν με». Μέσα στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀναξιότητάς μας μαζὶ μὲ τὸν ὑμνωδό, πιστὸ βασιλέα, μοναχὸ Θεόδωρο, ποιητὴ τοῦ Μεγάλου Κανόνος, καταφεύγουμε ὅλοι μας, ὅλοι οἱ ἐμπερίστατοι καὶ κατατρυχόμενοι ἀπὸ τὰ βιοτικὰ βάσανα πιστοί, στὴν πρεσβεία τῆς Κυρίας μας Θεοτόκου πρὸς τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της. Καὶ τοῦτο γιατὶ γνωρίζουμε, ὅτι ἡ Παναγία συνδέεται μὲ μιὰ εἰδικὴ σχέση μὲ τὸν Χριστό, τὸν Θεὸ καὶ Σωτήρα τοῦ κόσμου, τὴ σχέση τῆς μητρότητος. Τὴν ὁμολογοῦμε ὡς «ἀληθῆ Θεοτόκον», καταφάσκοντες, ἔτσι, τὸ σχετικὸ δόγμα τῆς Τρίτης καὶ Τετάρτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, δηλαδὴ μητέρα τοῦ Θεοῦ ποὺ μπορεῖ καὶ τὸ θέλει ἀπὸ ἀμέτρητη συμπάθεια, νὰ μεσιτεύει στὸν εὔσπλαγχνο Υἱό της γιὰ ὅλους μας.
Ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα ποὺ ἔχουμε στὶς δυσκολίες καὶ τὸ ἀδιάσειστο στήριγμα στὶς στιγμὲς ἀδυναμίας καὶ ἀπογοητεύσεων τῆς ζωῆς. Σὲ αὐτὴν καταφεύγουμε μὲ παρρησία λέγοντάς της «Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, τὴν πᾶσαν ἐλπίδα σου εἰς σὲ ἀνατίθημι». Αὐτὴν τὴν παρρησία πρὸς Ἐκείνη, αὐτὸ τὸ θάρρος νὰ τὶς ἀπευθυνόμαστε ἄμεσα, τὸ ἀποκτοῦμε, γιατὶ νοιώθουμε τὴν Παναγία μας, τὴ μεγάλη Μάνα μας, νὰ εἶναι ἕτοιμη κάθε φορὰ ποὺ τῆς τὸ ζητοῦμε, νὰ ἀνοίγει τὴν ἀγκαλιά της καὶ φιλόστοργα νὰ μᾶς δέχεται, ὅπως ἡ κλῶσσα τὰ νοσσία της. Ὅταν τὴν παρακαλοῦμε ψάλλοντας «εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω καὶ θαῤῥῶκαὶ καυχῶμαι» τῆς δείχνουμε τὴν οἰκειότητα ποὺ αἰσθανόμαστε ἀπέναντί της. Ὅταν πάλι τῆς λέμε: «Πρὸς τίνα καταφύγω ἄλλην, ἁγνή; Εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω, εἰς σὲ μόνην καυχῶμαι καὶ ἐπὶ σὲ θαῤῥῶνκατέφυγον» τῆς ὁμολογοῦμε ὅτι εἶναι ἡ μόνη μας καταφυγὴ καὶ σκέπη καὶ προστασία καὶ ἀντίληψις καὶ βοήθεια.

Ὅταν λέμε ὅτι ἔχουμε θάρρος σὲ κάποιον, ἐννοοῦμε ὅτι αἰσθανόμαστε οἰκεῖοι του, φίλοι του. Στοὺς οἰκείους καὶ στοὺς φίλους μας ἐκμυστηρευόμαστε κάθε μας πρόβλημα, κάθε ἀντιξοότητα τῆς ζωῆς. Σὲ αὐτοὺς ἔχουμε θάρρος, ἂν καὶ πολλὲς φορὲς ἀπογοητευόμαστε ἀπὸ τὴ συμπεριφορά τους. Στὴ μητέρα μας ἔχουμε περισσότερο θάρρος γνωρίζοντες τὴ μητρική της, τὴ θυσιαστικὴ ἀγάπη. Στὴν Παναγία μας ἔχουμε κάτι παραπάνω ἀπὸ τὴ σαρκική μας μητέρα, ἔχουμε ἀπόλυτο θάρρος νὰ τὶς ἐκφράσουμε τὶς ἀνησυχίες μας, τὶς θλίψεις μας, τὶς καθημερινές μας ἀνάγκες γνωρίζοντες ἐκ τῶν προτέρων ὅτι θὰ τὶς θεραπεύσει. Δὲν εἶναι μόνο δυὸ φορὲς μητέρα ἡ Παναγία μας, εἶναι ἡ οὐράνια μητέρα ποὺ καὶ νὰ τὴν στενοχωρήσουμε δὲν ἀποκάμνει, ἀλλὰ σπεύδει νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ μᾶς ἱκανοποιήσει κάθε μας σωτήρια ἐπθυμία. Καὶ σκέπτομαι. Ποιά μητέρα, ὅταν τῆς ζητάει κάτι τὸ παιδί της δὲν σπεύδει νὰ τὸ ἱκανοποιήσει; Ποιά μητέρα ὅταν τὸ παιδί της πεινάει δὲν τοῦ δίνει τροφή; Ποιά μητέρα ὅταν τὸ παιδί της πονάει δὲν τὸ παίρνει στὴν ἀγκαλιά της νὰ τὸ ἀνακουφίσει; Ποιά μητέρα δὲν δακρύζει μπροστὰ στὸ ἄρρωστο παιδί της περιμένοντας μὲ ἀγωνία τὴ γνωμάτευση τοῦ γιατροῦ; Ἂν ἡ μητέρα εἶναι ἡ προσωποποίηση τῆς ἀγάπης, ἡ Παναγία εἶναι ἡ προσωποποίηση αὐτῆς στὸν ὑπέρτατο βαθμό.

Τὸ θάρρος νὰ ἀπευθυνόμαστε στὴν Παναγία μας ὅταν ἔχουμε ἀναγκες μᾶς τὸ ἔχει δώσει ἡ ἴδια μὲ τὴν καθημερινή της μέριμνα γιὰ ἐμᾶς. Εἴμαστε τὰ παιδιά της, καὶ ὅπως τῆς φυσικῆς μας μητέρας τὸ βλέμμα μᾶς ἀκολουθεῖ, γιὰ νὰ μᾶς προστατεύσει, ἔτσι καὶ τὸ ἄγρυπνο βλέμμα τῆς Παναγίας μας δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ χαθοῦμε στὴ δίνη τῆς ἁμαρτίας, τῶν θλίψεων, τῶν ἀσθενειῶν, τῶν προβλημάτων μας. Γιὰ τὴν Παναγία μας δὲν ὑπάρχει ἄλυτο πρόβλημα, ἀνίατη ἀσθένεια, βρώμικη ψυχή. Τρέχει παντοῦ νὰ μᾶς γιατρέψει, νὰ μᾶς βοηθήσει, νὰ μᾶς πλύνει μὲ τὰ φιλόστοργα δάκρυά της τὸ ρύπο τοῦ ἐνδύματος τῆς ψυχῆς. Καὶ ἐνῶ οἱ φίλοι μας καὶ οἱ οἰκεῖοι μας ποὺ τοὺς ἐμπιστευόμαστε πολλὲς φορὲς μᾶς ἀπογοητεύουν, ἡ Παναγία μας οὐδέποτε μᾶς ἀπογοητεύει, οὐδέποτε μᾶς ἐγκαταλείπει. Ἡ προστασία της εἶναι «ἀκαταίσχυντος». Γι’ αὐτὸ τῆς ψάλλουμε: «Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοὶ κατῃσχυμένος ἀπὸ σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε, Θεοτόκε».

Ἔχουμε θάρρος νὰ ἀπευθυνόμαστε στὴν Παναγία μας, γιατὶ καὶ αὐτὴ ἔχει τὸ θάρρος, ἔχει τὴ μητρικὴ παρρησία, νὰ ἀπευθύνεται στὸν εὔσπλαγχνο Υἱὸ καὶ Θεό της, γιὰ ὅλους μας. Ὡς Μητέρα γνωρίζει πολὺ καλὰ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Υἱοῦ της, γνωρίζει καλὰ ὅτι αὐτὸς «οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ» ( Ψαλμ. 102, 9), ἀφοῦ γιὰ αὐτοὺς ποὺ τὸν σέβονται, μᾶς λέει καὶ ὁ ἱερὸς Ψαμωδός, «κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς ἐκραταίωσε Κύριος τὸ ἔλεος Αὐτοῦ ἐπὶ τοὺ φοβουμένους Αὐτόν» (Ψαλμ. 102, 11).

Ἔχουμε τὸ θάρρος νὰ ἀπευθυνόμαστε στὴν Παναγία μας, τὸ τελειότερο πλάσμα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, γιατὶ εἶναι ἡ μόνη ἀπὸ τὶς γυναῖκες ποὺ ἐπέλεξε ὁ Θεός μας, γιὰ νὰ γεννήσει τὸν σαρκωθέντα Λόγο Του. Περίμενε πολλοὺς αἰῶνες, γιὰ νὰ ἔλθει τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, νὰ βρεθεῖ ἡ Παναγία μας, ἡ μόνη ἀμόλυντος, γιὰ νὰ στείλει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ τὸν Υἱό Του τὸν ἀγαπημένο, ὥστε νὰ ἑλκύσει μέσῳ Αὐτοῦ ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἀποδήμους ἀνθρώπους τῆς χάριτός Του ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό. Ἔχουμε θάρρος νὰ ἀπευθυνόμαστε στὴν Παναγία μας, γιατὶ ὡς ἄνθρωπος, ἂν καὶ πανάσπιλος, καὶ ὑπεράμωμος καὶ «καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν», γνωρίζει τὸ εὐόλισθο τῆς φύσεώς μας καὶ μᾶς συμπαθεῖ. Γι’ αὐτὸ καταφεύγουμε πάντοτε στὴ δική της βοήθεια, ὅλοι μας, οἱ ὀφειλέτες μυρίων ταλάντων, ἐμεῖς ποὺ σπαταλοῦμε τὴν πατρικὴ περιουσία μὲ ἄσωτη ζωή, ἐμεῖς ποὺ συμπεριφερόμαστε χειρότερα ἀπὸ τὴν πόρνη, τὸ ληστή, τὸν τελώνη, ποὺ παρανομοῦμε πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸν Μανασσῆ, ποὺ εἴμαστε πιὸ ἄσπλαγχνοι ἀπὸ τὸν πλούσιο τῆς παραβολῆς, ποὺ εἴμαστε λαίμαργοι δοῦλοι, δοχεῖα πονηρῶν καὶ ἀκαθάρτων λογισμῶν, ξένοι κάθε ἀγαθοῦ ἔργου.

Ἔχουμε θάρρος, ὅταν διαθέτουμε ταπεινὸ φρόνημα, νὰ φωνάζουμε στὴν Παναγία μας:

Ἐλέησέ μας τὴν ταπείνωση καὶ λυπήσου μας τὴν ἀσθένεια. Σὺ μόνο ἔχεις τόση παρρησία πρὸς τὸν «ἐκ σοῦ τεχθέντα», ὅση κανεὶς ἄλλος. Τὰ πάντα μπορεῖς ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ σοῦ γράφει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος «πάντα ὅσα βούλεσαι, ὡς Θεομήτωρ δύνασαι». Γιὰ ὅλα ἔχεις τὴν ἰσχὺ ὡς ὑπερέχουσα ὅλων τῶν κτισμάτων. Τίποτα δὲν σοῦ εἶναι ἀδύνατο, ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσεις. Μή, λοιπόν, παραβλέψεις τὰ δάκρυά μας, μὴν ἀηδιάσεις τὸ στεναγμό μας, μὴν ἀποστραφεῖς τὸν πόνο τῆς καρδιᾶς μας, μὴ καταισχύνεις τὴν προσδοκία μας, ἀλλὰ ἀξίωσέ μας μὲ τὴ μεσιτεία σου νὰ ξαναβροῦμε τὸ ἀρχαῖο προπτωτικὸ κάλλος ἀποβάλλοντας τὴν ἀσχήμια τῶν παθῶν μας. Συνοδοιπόρησε μαζί μας στὴ γήϊνη πορεία μας, παραμύθησέ μας στὶς θλίψεις, θεράπευσε τὶς ἀσθένειές μας, λύτρωσέ μας ἀπὸ ἀδικίες καὶ συκοφαντίες. Παιδαγώγησε τὴ νεότητα, φύλαξέ μας τὶς αἰσθήσεις ἀπὸ τὶς προσβολὲς τοῦ ἐχθροῦ καὶ δῶσε μας καιρὸ μετανοίας.

Μὲ θάρρος, Παναγία μου, ἀπεθύνθηκε σὲ σένα καὶ ὁ ἀσκητὴς τοῦ ὁποίου πέθανε ὁ ὑποτακτικὸς ποὺ διαρκῶς ἔπεφτε σὲ ἁμαρτίες. Καὶ πέτυχε τοῦ ἐπιθυμητοῦ. Σὲ παρακάλεσε νὰ τοῦ φανερώσεις ποῦ βρίσκεται ἡ ψυχή του. Καὶ τοῦ τὸ ἔδειξες.

Μετὰ μερικὲς ἡμέρες ἦλθε σὲ ἔκσταση καὶ εἶδε τὸν ὑποτακτικό του ἀμίλητο νὰ βαστάζεται ἀπὸ δύο ἀγνώστους καὶ νὰ ἀγωνιᾶ. Λυπήθηκε πολὺ ὁ Γέροντας καὶ ἄρχισε ἐλεημοσύνες γιὰ τὴν ψυχή του καὶ μνημονεύσεις συνεχεῖς στὶς Θεῖες Λειτουργίες. Ταυτόχρονα κοπίαζε πολὺ στὴν ἄσκηση, στὴν ξηροφαγία καὶ στὶς μετάνοιες ὥσπου τοῦ παρουσιάσθηκε ἡ Παναγία καὶ τοῦ εἶπε:

-Γιατί λυπεῖσαι καὶ ἀδημονεῖς, Γέροντα;

Ὁ Γέροντας τῆς ἐξήγησε τὸ ὅραμα καὶ μὲ θάρρος ἀπὸ τὴν ἀνταπόκρισή της τὴν παρακάλεσε πιὸ θερμὰ νὰ μεσιτεύσει γιὰ τὴν ψυχή του.

Τὴν ἑπομένη ἡμέρα εἶδε πάλι τὸν ὑποτακτικό του νὰ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν γελώντας καὶ νὰ τοῦ λέει:

-Οἱ πρεσβεῖες σου, Γέροντα, ἔκαμψαν τὴν Παναγία μας, γιατὶ σὲ ἀγαπάει ὑπερβολικά, καὶ παρακάλεσε τὸν Σωτήρα μας νὰ μοῦ λύσει τὰ δεσμά, ἀφοῦ ἤμουν περιφραγμένος μὲ τὰ σχοινιὰ τῶν ἁμαρτιῶν μου.

Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Γέροντας γέμισε ἀπὸ χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὴν Παναγία μας, τὴν ταχινὴ ἀρωγό μας, ἡ ὁποία ἀμέσως πάλι τοῦ παρουσιάσθηκε καὶ τὸν ρώτησε;

-Ἔλαβες πληροφορία, Γέροντα;

Καὶ ἐκεῖνος ἀποκρίθηκε:

-Ναί, Δέσποινά μου, καὶ χάρηκα ποὺ τὸν εἶδα σὲ πλήρη ἄνεση. Καὶ ἐκείνη τοῦ ἀπάντησε:

-Πήγαινε, καὶ νὰ θυμᾶσαι πάντοτε τὸν ὑποτακτικό σου μὲ προσευχές, ἐλεημοσύνες καὶ θεῖες λειτουργίες.

Τὸ θάρρος μας πρὸς τὴν Παναγία μας, θάρρος παιδιοῦ πρὸς μητέρα, ἂς τὸ χρησιμοποιοῦμε πάντοτε, ὄχι μόνο γιὰ ἐπίτευξη προσωπικῶν στόχων ἀλλὰ καὶ πρὸς ὠφέλεια ὅλων τῶν ἄλλων ποὺ μᾶς παρακαλοῦν νὰ εὐχόμαστε γιὰ αὐτούς, ἰδιαίτερα γιὰ ὅσους δὲν ἔχουν θάρρος, δὲν ἔχουν παρρησία νὰ προσευχηθοῦν λόθῳ ἀκάθαρτης ζωῆς, γιὰ ὅλους, «τοὺς ἐντειλαμένους ἡμῖν εὔχεσθε ὑπὲρ αὐτῶν». Καὶ νὰ εἴμαστε κάτι περισσότερο ἀπὸ βέβαιοι ὅτι ἡ ἐπέμβαση τῆς Παναγίας μας θὰ εἶναι ἄμεση.
Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας
Viewing all 941 articles
Browse latest View live